In mainstream cinema is het af te raden om al te opvallend ideeën of concepten van anderen te lenen of gewoonweg te jatten, daar er al spoedig een zaakgelastigde van een grote filmproductie-maatschappij op de stoep staat met een exorbitante schadeclaim in zijn aktetas. Het is altijd weer aardig om te zien hoe de wereld van TV-film/cable movie dit axioma met de grootste regelmaat aan z’n laars lapt en al decennia lang een niet aflatende stroom van derivatieve cinema op de kijker loslaat. Een sterk voorbeeld hiervan vormt CODE RED: THE RUBICON CONSPIRACY van het Australische film- en TV-bedrijf Coote/Hayes Productions, Ltd. (dat ons kortelings MAX KNIGHT: ULTRA SPY schonk; zie SN #51).
CODE RED grabbelt uit toonaangevend Amerikaans SF-werk van de afgelopen 15 jaar allerhande elementen bij elkaar voor een staaltje van bezield jatwerk. Ergens in het regenwoud van donker Afrika heeft het Pentagon tijdens de Koude Oorlog het biologische onderzoekscentrum Rubicon gebouwd. Een recente aanval van lokale guerrilla’s heeft een MVB-2 kernbom geactiveerd, die als veiligheidsfactor (!) was ingebouwd. Deze kernbom (van zulk een impact dat Pentagon-officials vergelijkenderwijs de Tsjernobyl-ramp afschilderen als ‘de scheet van een konijn’) zal over dertig uur tot ontploffing komen en een commandoteam onder leiding van Lt. Peter Doyle (McNamara) en Lt. Joyce Darwin (Holden) wordt de rimboe ingestuurd om te voorkomen dat Afrika van de wereldkaart wordt geveegd.
Het team stuit op superieure, soms zichtbare, soms onzichtbare buitenaardse wezens die de commando’s éen voor éen afslachten. Paniek! Wat is hier aan de hand? In 1961 wilde President John F. Kennedy niet alleen een man op de maan, maar ook buitenaards leven naar de aarde lokken. Hiertoe liet hij astronomen een enorme radiotelescoop bouwen, die in oktober 1964 in gebruik werd genomen (het feitelijke, ultra-geheime doel van Rubicon) en halverwege 1984 vruchten afwierp: een ruimteschip met cyborgs landde nabij Rubicon. Doyle’s gedecimeerde commandoteam staat nu tegenover de nazaten van deze oorspronkelijke cyborgs en een ziedend vuurgevecht barst los.
Het is niet gebruikelijk om in SN zo uitgebreid op de inhoud van een film in te gaan, maar het in detail weergegeven van de plot stelt de lezer in staat het spel guess the movie te spelen. Dat brengt hem natuurlijk terstond bij PREDATOR (John McTiernan, 1987), waarvan CODE RED. . een getrouwe low-budget kopie is, en een reeks van andere SF- en fantasy-producten. En dat is welbeschouwd het aardige van een film als CODE RED. .: het bevlogen leen- en jatwerk dat is verricht om tot dit amalgaam van bijeengesprokkelde plotelementen te komen. CODE RED. . nodigt de kijker uit z’n kritiek aan de kant te zetten en genoegen te beleven aan de spijkerharde brutaliteit van de hele onderneming. Laten we aan die uitnodiging gehoor geven. Hier past inderdaad geen kritiek meer. Ik geef mij gewonnen.
Copyright Erique J. Rebel. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #52, september/november 2001.
