Hoe is het om een oor en oog sufbeukende slotscène van twee uur te ondergaan? Het antwoord geeft CASSHERN, hybride van sciencefiction, familietragedie, liefdesgeschiedenis, anti-oorlogsfilm en – er was nog wat scenarioruimte over – zombiehorror.
In de door oorlog verwoeste Nippon-toekomst vechten goede krachten tegen kwade, robots tegen mensensoldaten, militairen tegen zombies en mutanten enzovoort. Dat videoclipmaker Kazuari Kiriya en zijn armada van jonge programmeurs er met een kruideniersbudgetje van omgerekend zes miljoen dollar in zijn geslaagd om iedere vierkante millimeter beeld met detail vol te proppen is even imponerend als doodvermoeiend. Echter, een visueel bombardement alleen was blijkbaar nog niet voldoende: de soundtrack is een nergens ook maar één moment stil vallende terreur van geluidseffecten, doomy synthesizerklanken en snoeiharde metal (inclusief gitaarsolo’s). In het stripverhaaluniversum van CASSHERN is subtiliteit het meest schaarse goed – in ieder departement welteverstaan. Soldatenuniformen van Wehrmacht-snit, bezopen theatermonologen over vrede-op-aarde-en-in-de-mensen-een- welbehagen, decors waar elke Albert Speer-afficionado blij van wordt, onzinnige knokpartijen tussen mens, mutant en semi-superheld – ziehier een kakelbont stuk sf-horror-oorlogskitsch van Wagneriaanse afmetingen. Toch zitten in deze wervelstorm van beeld en geluid ook momenten van een zekere lyriek. Om ze te ontdekken moet je je echter, net als de kemphanen in de film, door een koppijn veroorzakende Japan-versie van DER UNTERGANG vechten. *1/2 Copyright Oliver Kerkdijk. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #66, p32.
