Mijn recensie van BABY ASSASSINS sequel 2 BABIES eindigde vorig jaar met het als aanbeveling bedoelde ‘meer van hetzelfde, plus net even wat meer’. Dat gaat een jaar later ook op voor BABY ASSASSINS: NICE DAYS, die nu op Camera Japan draait.
Want dat is precies wat deze threequel te bieden heeft: gewoon weer op missie met hartsvriendinnen Chisato (Akari Takaishi) en Mahiro (Saori Izawa), met nul aanpassingen aan de formule. We zijn echter wel een jaartje verder, en de dames zijn ondertussen volleerd onderdeel van Het Gilde. Na een druk jaar hebben ze dan eindelijk tijd voor vakantie. Koud aangekomen in het zonnige zuiden van Japan worden ze echter alweer gestoord door hun baas. Of ze even in willen vallen voor een zieke collega en zijn klus kunnen afmaken. Nou, vooruit dan.
De formule mag dan onveranderd zijn (kogelballetten + stonerhumor), dat betekent niet dat de invulling ongeïnspireerd is. Dit derde deel vergroot de schaal net voldoende om de boel op te frissen, en voegt wat meer spanning toe tussen al het cartooneske geweld. Zo is het verhaal verplaatst naar Miyazaki, ver buiten het vertrouwde Tokio. Ook moet het duo dit keer samenwerken met twee collega’s, iets wat de wereldvreemde meiden maar moeilijk af gaat. Maar nodig is het wel, aangezien ze niet alleen hun doelwit moeten verschalken maar ook de toorn van een concurrerende freelance huurmoordenaar op hun hals halen. En die van een compleet ander gilde. Dit alles zorgt voor een net even andere dynamiek dan in de vorige delen. De fijne doelloze dialogen tussen de twee heldinnen zijn wat minder prominent aanwezig, maar de toegevoegde personages zijn op hun eigen manier net zo ludiek en excentriek als het titelduo.
De spanning komt voort uit een welkome combinatie van de ondertussen bekende lichtvoetige meedogenloosheid en een uiterst capabele antagonist. De autistische Kaede Fuyumura (Sosuke Ikematsu) is een waardige tegenstander waar de baby assassins een flinke kluif aan hebben. En omdat de dood hier uit onverwachte hoeken komt, lijken dit keer ook Chisato en Mahiro hun leven niet zeker. Er staat in dit (zeer waarschijnlijk laatste) deel echt wat op het spel voor de dames. Ze incasseren net zoveel als dat ze uitdelen, en de kijker weet nooit helemaal zeker of ze allebei de eindstreep zullen halen.
Niet dat NICE DAYS anders een tamme bedoening was geweest. Verre van. De actiescenes zijn wederom inventief gechoreografeerd, en het wordt nooit saai om de toegewijde acteurs elkaar in lange takes op originele manieren te lijf te zien gaan. Schrijver-regisseur Yugo Sakamoto weet vakkundig net aan de goede kant van relatieve geloofwaardigheid te blijven, waardoor de uitbundigheid nergens in de weg gaat zitten van betrokkenheid. Je moet wel een beetje mee willen gaan in zijn maffe wereldje, maar de welwillende kijker wordt beloond met wederom een heerlijk uitzinnige aflevering in het leven van ’s werelds meest kawaii killers.
Meer van hetzelfde plus net even meer? Ja graag!
