Voor haar optreden als seriemoordenares Aileen Wuornos in MONSTER liet Charlize Theron zich een vadsig trailer trash-uiterlijk aanmeten. Als de titelheldin van AEON FLUX is ze terug in haar eigen welgevormde lichaam, strak ingesnoerd in een spandexpakje uit de Catwoman-lijn.
Theron, gemodelleerd naar haar getekende evenbeeld uit de gelijknamige animatieserie (1991-1995) van Peter Chung, versmelt moeiteloos met de retro-futuristische prestige-architectuur waarvoor production designer Andrew McAlpine zijn inspiratie lijkt te hebben gehaald uit Brasilia, de eind jaren vijftig in recordtempo uit de grond gestampte nieuwe hoofdstad van Brazilië. De live action-versie van AEON FLUX wil er, met die kille jaren zestig-look, dus vooral erg cool uitzien. Pas op de tweede plaats komt de plot.
Vierhonderd jaar in de toekomst hebben de overlevenden van een mondiale ramp in de stadstaat Bregna een toevluchtsoord gevonden. Een oase van orde en rust voor wie geen moeite heeft met een alles bestierende overheid; een dictatuur voor wie zwaarder tilt aan persoonlijke vrijheid dan aan veiligheid. Dat de film daarmee inhaakt op de politieke werkelijkheid van 2006 lijkt eerder toeval dan opzet, en expliciete parallellen met het heden blijven verder achterwege. De agenda van de filmmakers is simpeler: hun sciencefiction-thriller draait om het gegeven van het individu dat op een Groot Geheim stuit en met de onthulling ervan voorgoed de totalitaire status quo doorbreekt.
De slanke, ranke maar o zo dodelijke Aeon maakt deel uit van een groep opstandelingen genaamd de Monicans en krijgt opdracht de heerser van Bregna, Trevor Goodchild (Marton Csokas), te doden. Maar nadat ze diens hoofdkwartier is binnengedrongen en met getrokken pistool tegenover haar aartsvijand staat, borrelen bij beiden onverwacht herinneringen op aan een gedeeld verleden. Vanaf dat moment verschuiven loyaliteiten, worden vijanden vrienden en vrienden vijanden. Een Philip K. Dick-achtige verwarring over de eigen identiteit maakt zich van de hoofdpersoon meester, waarna de onthutsende waarheid aan het licht komt en de film nog meer met Michael Bays THE ISLAND gemeen blijkt te hebben dan op grond van vormgeving en setting al vermoed kon worden. Speelt in beide films het klonen van de menselijke soort een centrale rol, de scenaristen van AEON FLUX hadden duidelijk de ambitie het thema in een breder ethisch en filosofisch kader te plaatsen.
Regisseur Kusama niet; die was zo druk bezig met het glimmend oppoetsen van zijn beelden, dat niet alleen de inhoud maar ook de acteursregie er bij in schoot. Theron beweegt zich weliswaar sensueel panterachtig voort, ze legt in haar verdere spel ongeveer evenveel emotie als Arnold Schwarzenegger in zijn rol van Terminator. Geen wonder dat er, ondanks alle explosies, vechtpartijen en vuurgevechten, tussen Theron en Csokas niet het minste vonkje overspringt. Tussen dit tweetal en de kijker trouwens ook niet.
Copyright Phil van Tongeren. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 18 januari 2006.
