VOORPRET | Vanaf 6 februari zitten Aidan and Mia met hun toekomstige stiefmoeder ingesneeuwd in een afgelegen huisje in THE LODGE (Severin Fiala en Veronika Franz). Reden genoeg om te kijken naar acht andere horrorfilms in de sneeuw.
COLD PREY/FRITT VILT (Roar Uthaug, 2006)
Vijf jongeren komen bij een potje snowboarden in de problemen in de succesvolle Noorse horrorfilm FRITT VILT (COLD PREY) van regisseur Roar Uthaug. Want één van de vrienden krijgt een ongeluk, waardoor ze moeten schuilen in een verlaten ski-resort. Dat klinkt al als een mislukte skivakantie, maar het wordt er niet gezelliger op als de duistere bewoner van het resort een moordlustig figuur blijkt, die graag zijn pikhouweel in de jongeren zet. In 2008 kreeg de film met FRITT VILT II (Mats Stenberg) een vervolg en weer twee jaar later verscheen FRITT VILT III (Mikkel Brænne Sandemose), een prequel op de eerste film.
FROZEN (Adam Green, 2010)
Ook in de Verenigde Staten kan een skivakantie niet helemaal naar wens verlopen. FROZEN van Adam Green bevat een uiterst simpele premisse; drie vrienden komen vast te zitten in een skilift en hangen dus vast op grote hoogte, in de bijtende vrieskou. Grootste probleem voor de hangjongeren is dat het resort een tijdje gesloten is en ze dus letterlijk geen kant op kunnen. Het feit dat er onder hen hongerige wolven rondlopen maakt de situatie ook niet beter. Toch ergens jammer dat niet deze FROZEN maar die gelijknamige animatie van drie jaar later zo immens populair werd.
WIND CHILL (Gregory Jacobs, 2007)
Als je het vergelijkt met een open skilift, lijkt in de kou vastzitten in een auto een stuk aangenamer. Dat is niet helemaal het geval ontdekken Emily Blunt en Ashton Holmes in WIND CHILL van regisseur Gregory Jacobs, de regisseur die erna het iets warmere MAGIC MIKE XXL (2015) maakte. De twee naamloze hoofdpersonen in WIND CHILL komen tijdens de kerstvakantie op een verlaten landweg in de kou stil te staan. En alsof dat nog niet klote genoeg is, krijgen ze naast het weer ook nog te maken met duistere geschiedenis van de weg waar ze vaststaan in de vorm van geestverschijningen.
THE ABOMINABLE SNOWMAN (Val Guest, 1957)
Als je het over sneeuw en horror hebt, dan ontkom je er niet aan om het over de Verschrikkelijke Sneeuwman te hebben. Er bestaan tig horrorfilms over de winterversie van Bigfoot, maar een van de bekendste is THE ABOMINABLE SNOWMAN uit 1957. De film is de eerste samenwerking tussen Hammer Films en Peter Cushing, die hier op zoek gaat naar de mysterieuze yeti in het Himalayagebergte. Het script kwam van Nigel Kneale en heette oorspronkelijk THE SNOW CREATURE, tot men ontdekte dat W. Lee Wilder drie jaar eerder al een film over de Verschrikkelijke Sneeuwman met die titel had gemaakt.
30 DAYS OF NIGHT (David Slade, 2007)
Het is de perfecte setting voor vampiers; het plaatsje Barrow in Alaska. Want de koude winterperiode komt daar voor een periode van 30 dagen geen straaltje zonlicht. De bewoners in het plaatsje, onder leiding van sheriff Josh Hartnett, moeten in 30 DAYS OF NIGHT dus hun uiterste best doen om niet alleen de koude winter te overleven, maar ook niet te veranderen in een smakelijk vampiermaaltijd. De film werd volkomen terecht een grote hit en in hetzelfde jaar verscheen de miniserie 30 DAYS OF NIGHT: BLOOD TRAILS op FEARnet. In 2010 kwam er een vervolgfilm met de titel 30 DAYS OF NIGHT: DARK DAYS.
BLOOD RUNS COLD (Sonny Laguna, 2011)
In zekere zin is deze Zweedse slasher niet bijster bijzonder, maar het feit dat de film naar verluidt voor nog geen 5000 euro is gemaakt is vrij uitzonderlijk. De weersomstandigheden bij het maken van BLOOD RUNS COLD waren naar verluidt ook erbarmelijk, maar goed, daarmee krijg je wel een winterse slasher. In de film keert Winona (Hanna Oldenburg) terug naar haar geboorteplaats om bij te komen van een stressvol leventje. Maar het bijkomen wil niet echt lukken als ze een psychopaat met bijl tegen het lijf loopt.
DREAMCATCHER (Lawrence Kasdan, 2003)
Stephen King houdt van verhalen in de sneeuw. De bekendste zijn natuurlijk THE SHINING en MISERY en ook de miniserie STORM OF THE CENTURY is het benoemen waard. Maar DREAMCATCHER is stiekem het leukst om te benoemen, puur omdat de film knotsgek is. De film begint nog vrij onschuldig met vier vrienden in een huisje in de sneeuw, maar ineens zijn daar anus-wormen, buitenaardse wezens, pistolen die fungeren als telefoon en een kwaadaardige Morgan Freeman met enorme wenkbrauwen. Wat wil een mens nog meer?
AVALANCHE SHARKS (Scott Wheeler, 2013)
Van de regisseur van TRANSMORPHERS: FALL OF MAN (2009) en ATTACK OF THE KILLER DONUTS (2016), dus dan weet je dat je goed zit. In AVALANCHE SHARKS van Scott Wheeler – ook wel bekend als SNOW SHARKS – komen prehistorische haaien tot leven, die op magische wijze door de sneeuw kunnen zwemmen en wintersporters oppeuzelen. En geloof het of niet, AVALANCHE SHARKS is niet eens de enige film over zogenaamde sneeuwhaaien; twee jaar eerder was er ook SNOW SHARK: ANCIENT SNOW BEAST (Sam Qualiana, 2011). Klinkt als een ultieme double bill.
