TGIF | Het zijn rare tijden. Gelukkig is er nog een aantal dingen waar je op kan rekenen. Dat Schokkend Nieuws op vrijdag een hele lading linkjes voor je heeft, bijvoorbeeld! Deze week aan elkaar gepraat door een licht chagrijnige Hedwig van Driel.
Het was natuurlijk niet zomaar een week: de bioscopen gingen weer open. Ik geef toe: ik ben nog niet geweest. Maar op andere manieren begint het leven wel iets te normaliseren. Zo zit ik af en toe weer op kantoor en ging laatst zelfs (braaf gemaskerd, al hoefde dat toen officieel nog niet) met de trein.
Sommige aspecten van het Coronatijdperk ga ik misschien toch wel een beetje missen. Het maakte sommigen – zoals regisseur Jonas Govaerts (WELP), van wie ik vorige keer al een poster deelde en die nu een making-of online heeft gezet – creatief. Het inspireerde David Lynch om zijn dagelijkse weerberichten weer te gaan uitzenden. Dana Linssen vond (al een paar weken terug) ook een leuke invalshoek, over maskers in film – ik zou nog EYES WITHOUT A FACE willen aandragen als aanvullend voorbeeld.
Je kon de afgelopen tijd ook op positieve manier merken dat veel filmschrijvers keken waar ze zin in hadden, in plaats van wat nieuw of actueel was, met interessante stukken tot gevolg: over TOTAL RECALL en DICK TRACY en FRENZY en de Koreaanse Netflix-serie THE KINGDOM, bijvoorbeeld. Was er hiervoor tijd gevonden om een diepe duik te nemen in de wereld van Al Adamson, of om het stripwerk van Jodorowsky te verkennen? Misschien wel, maar ik heb het idee dat er nu meer van zulke stukken zijn, en iets minder eindeloze speculatie over een vaag shot in een teaser van een trailer.
En soms blijkt zo’n oude film dan toch actueel – niet vanwege Corona maar vanwege het massale protest tegen racisme dat begon in de VS en zich vervolgens op haast virale manier verspreidde. Dat blijkt bijvoorbeeld uit dit boeiende stuk over STRANGE DAYS, een film die ik ooit zonder enige voorkennis keek en toen vooral een heel nare kijkervaring vond – maar misschien een nieuwe poging waard. Sowieso zetten de huidige protesten voor sommigen films over revoluties in een heel nieuw licht. Anderen hebben duidelijk al lang rondgelopen met hun gedachten over het samenspel tussen ras en horrorfilms.
Toch is het fijn dat films binnenkort (hopelijk) niet alleen meer een succes kunnen worden via de drive-in. Als volgend jaar het festival van Cannes weer kan plaatsvinden, in plaats van dat ze hun stempel zetten op releases bij andere, latere festivals. Het is nog onzeker hoe en wanneer de filmwereld weer op stoom zal komen, maar projecten zijn er genoeg. Een greep uit de grabbelton. De regisseur van CHERNOBYL gaat een serie maken op basis van THE MAGUS, een boek waar ik nog nooit van gehoord had maar dat heerlijk vaag klinkt. Ryan Gosling gaat misschien de Wolfman spelen. Er zijn trailers voor JAPAN SINKS en CREATURES. En het nieuws waar ik zelf het meest blij van werd: als het goed is krijgen we later dit jaar een nieuwe Ghibli.
Minder enthousiast ben ik over het nieuws – Julius meldde het vorige week al – dat de Snyder cut van JUSTICE LEAGUE toch uit zal komen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik BATMAN V. SUPERMAN erg genoeg vond en JUSTICE LEAGUE sowieso niet heb gekeken, laat staan dat ik zit te wachten op een nieuwe (en waarschijnlijk langere) versie. Maarja, mensen hebben er wel heel wat over te zeggen: MovieBob maakte maar liefst twee essays en Birth Movies Death legde nog maar eens uit wat er wel en niet met de term ‘cut‘ bedoeld wordt. Over wat we kunnen verwachten wordt natuurlijk ook al druk gespeculeerd. Ik wens fans oprecht heel veel plezier ermee, maar ik kijk denk ik toch liever wat anders.
WAARSCHUWING: HIER KOMT EEN TIRADE
Als ik dan toch een beetje zuur aan het doen ben: tijd voor een mogelijk controversiële stelling. Ik stel het namelijk ontzettend op prijs dat mijn SN-collegae helpen met het verzamelen van al deze linkjes. Maar elke keer dat ik me een weg aan het banen ben door het moeras aan YouTube-filmpjes, raak ik meer overtuigd van het volgende: lang niet alles hoeft een YouTube-filmpje te zijn.
Natuurlijk kunnen video-essays toegevoegde waarde hebben. Er zijn kanalen die het medium echt goed gebruiken, specifiek vaak om inzicht te geven in aspecten van films die beter getoond kunnen worden dan beschreven. The Royal Ocean Film Society bijvoorbeeld: het essay van deze week over wat THE RISE OF SKYWALKER wél goed doet gaat vooral over hoe J.J. Abrams camerabewegingen in plaats van cuts gebruikt om shots aan elkaar te verbinden, en dan is een video-essay ideaal: het kan precies laten zien wat er bedoeld wordt. In dit video-essay van Little White Lies over hoe Bong Joon-ho tragedie en komedie combineert voegen de filmfragmenten ook echt iets toe.
Ik snap ook best waarom je een essay over muziek in THE MATRIX als video-essay zou doen. Een reünie van de LORD OF THE RINGS-cast via zoom? Ik denk dat een goed geschreven ‘oral history’ waardevoller kan zijn, maar op zich prima. De filmpjes die Jasper ten Hoor maakt voor ons eigen YouTube kanaal zouden lang niet zo grappig zijn door de zorgvuldig gekozen (en puntig ingekorte) filmfragmenten.
Maar je kan mij niet wijsmaken dat de discussie over ‘subs vs. dubs’ het beste gediend is met een video-essay van maar liefst 21 minuten (al geef ik toe dat ik hem niet heb uitgekeken). Dit essay over cynische blockbusters in het algemeen en JURASSIC WORLD in het bijzonder, waarbij vooral verhaalaspecten en grapjes aan bod komen? Dat had prima als artikel gekund, en dan had ik het misschien wel helemaal gelezen. Dit filmpje getiteld ‘KRULL (or How People Should Learn to Stop Worrying About Childhood Favorites)’ is eigenlijk een gesproken column met licht gerelateerde filmfragmenten als een soort achtergrondmuziek. Deze recensie van COLOR OUT OF SPACE is zelfs vooral een talking head met zwarte achtergrond, met dan af en toe een fragment tussendoor; dit filmpje over vergeten franchises bevat niet eens filmfragmenten.
En dan heb ik het nog niet eens over de irritatie die ik voel over (overigens vrij degelijke) video-essays met clickbait-achtige titels. Ter info: de ‘belangrijkste filmmaker van wie je nog nooit gehoord hebt’ is editor Dede Allen (inderdaad iemand die bekender zou moeten zijn, maar zet haar naam dan ook in de titel); ‘Netflix’s Most Unsettling Found Footage Thriller’ is volgens deze maker CREEP.
Ik besef dat ik hier misschien in de minderheid ben – ik woon samen met iemand die meer YouTube dan televisieseries kijkt, en ik weet dat dat voor steeds meer mensen geldt. Ik geef ook ruiterlijk toe dat mijn frustratie deels voortkomt uit luiheid en ongeduld. Video laat zich nu eenmaal een stuk minder makkelijk skimmen dan een artikel. Maar ik erger me ook aan het gebrek aan creativiteit van veel van de makers, terwijl er zoveel meer mogelijk is. Kijk bijvoorbeeld maar (zolang hij nog online staat) naar de ‘pitch trailer’ van Shane Carruth voor het helaas nooit-gemaakte A TOPIARY, waarin hij eigen beelden op een poëtische, suggestieve manier combineert met shots uit bestaande films.
Als je dan toch zo graag je stem wil laten horen: maak dan een podcast, dan kan ik er tenminste nog bij breien (of Animal Crossing spelen). Zoals de mensen die sinds kort de televisieserie EERIE INDIANA (die ik als kind soms nog best eng vond) bespreken. Joe Dante is ook (alweer een tijdje) aan het podcasten: de laatste aflevering van The Movies that Made Me heeft Greg Nicotero te gast, waarbij een indrukwekkende lijst films wordt besproken of aangestipt; ik zag net toevallig dat Issa López recentelijk te gast is geweest. En er is een leuke nieuwkomer bij, van de makers van Reply All: The Scaredy Cats Horror Show, waarin horrorfan Alex Goldman zijn angsthazerige collega P.J. Vogt dwingt om horrorfilms te kijken. Hij heeft nu al THE EXORCIST, NIGHTMARE ON ELM STREET en ALIEN achter de kiezen, en voor volgende aflevering moet hij een double feature van HEREDITARY en MIDSOMMAR ondergaan – ik ben benieuwd.
Hopelijk eindigt deze Thank God It’s Friday dan toch op een iets minder zure noot. En of je nu liever lange artikelen leest of YouTube-filmpjes kijkt of podcasts luistert: met deze linkjes zou je het weekend wel door moeten kunnen komen!
