NEDERHORROR HERONTDEKT | ‘Hee? Wacht ’s even? Waar is Harry?’ Heel veel meer dialoog is er niet, dus we moesten regisseur, scenarist en Schokkend Nieuws-medeoprichter Phil van Tongeren wel om uitleg vragen over zijn korte film DE DOOD VAN HARRY uit 1989.
DE DOOD VAN HARRY werd voor een paar duizend gulden opgenomen in de trendy discotheek Mazzo in Amsterdam en gedraaid op 16mm omkeer. ‘Het allergoedkoopste materiaal dat er is,’ aldus Van Tongeren. Misschien dat er bij Haghefilm nog een 16mm-kopie overleeft, maar voor zover wij weten is dit het enige wat er van DE DOOD VAN HARRY rest: een oude VHS-band met een opname van het VPRO-programma Firma Onrust. Het interview vooraf van presentatrice Milou Opdenvelde met de 31-jarige Phil laten we er lekker aan zitten. Hier is DE DOOD VAN HARRY, voor het eerst online!
Laten we om te beginnen de periode goed schetsen. Mazzo was tussen 1980 en 2004 gevestigd aan de Rozengracht 114 in Amsterdam. ‘Het was vrij exclusief,’ legt Phil uit, ‘vooral mensen uit de audiovisuele branche. Dat moest je ook bewijzen aan de voordeur. Maja van den Broecke, de eerste door bitch van Nederland, stond daar. Ik zag er toen niet erg audiovisueel en hip uit, dus ik moest altijd iets laten zien als ik naar binnen wilde. Ik was er vanaf het begin bij. Ik heb daar een jaar of twee, drie zeker drie avonden/nachten per week doorgebracht.’ Mazzo pionierde met ska, new wave en later ook house.
Phil (hierboven) zag er toen misschien niet vreselijk ‘audiovisueel’ uit, hij was het wel. Hij studeerde in 1985 af aan de Gerrit Rietveld Academie en was tussen 1982 en 1987 toetsenist en zanger van de Nederlandse new waveband Blue Murder. In 1988, het jaar waarin het verhaal achter DE DOOD VAN HARRY eigenlijk begint, was Phil ook al betrokken bij het Weekend of Terror (het latere Imagine) en Horrorscoop (de voorloper van Schokkend Nieuws). Jan Doense en hij namen in dat jaar THE GREAT ROCK ‘N ROLL MASSACRE 1 + 2 op.
‘Ik weet niet meer precies van wie het initiatief uitging,’ vertelt Phil over DE DOOD VAN HARRY, ‘maar het begon ermee dat Frans Vreeke mede-eigenaar was geworden van Mazzo.’ Vreeke – in de korte film te zien als de man die met een sigaret in de mond staat te urineren – was de vroegere manager en booker van onder meer Blue Murder, Claw Boys Claw en reggaeband Sista Spliff. Hij zou jaren later ook directeur worden van TivoliVredenburg. ‘Met Frans hadden we een goede band,’ vertelt Phil. ‘Jan en ik organiseerden ook filmavondjes in Mazzo. Een Tony Lo Bianco double bill met THE HONEYMOON KILLERS, bijvoorbeeld. Of de films van Ray Dennis Steckler, THE INCREDIBLY STRANGE CREATURES WHO STOPPED LIVING AND BECAME MIXED-UP ZOMBIES!!? Dat soort dingen deden wij daar. En op een gegeven moment ontstond dus het idee om er ook een filmpje op te nemen. Mazzo zou dan de producent zijn.’
Van het eerste idee rest ons nu alleen een script van zeven pagina’s. Geschreven door Phil, met concept-art (hiernaast) van Floris Schuller en verspreid op het papier van Shooting Star Filmcompany, het productiebedrijf van Dave Schram, Hans Pos en Maria Peters dat rond die tijd aan de productie van Theo van Goghs LOOS (1989) werkte. ELVIS, DEAD ON STAGE heet het. ‘Het idee was: Elvis staat op uit de dood en komt als een soort zombie op het podium van Mazzo terecht en zingt daar zijn liedjes. Ik ben toen gaan uitzoeken wat de rechten zouden kosten om al die Elvis-liedjes te coveren. Dertig seconden van een liedje, dat was geloof ik al duizend gulden – dus daar is het idee op gestrand.’
‘Wat ik me niet zo goed meer kan herinneren is of ELVIS, DEAD ON STAGE nu ook het idee was waarmee we naar Bavaria zijn gegaan. Bavaria was de vaste bierleverancier van Mazzo en werd gerund door Frans, Piet en Jan Swinkels. Met een van die broers hebben we een gesprek gehad. Hij vond het allemaal prima, maar dan moest er ook een biercommercial worden opgenomen in Mazzo. Het ging om een paar ton. “Met het geld dat over is, maken jullie dan maar dat filmpje.” Frans Vreeke was in alle staten. Ik meen me te herinneren dat ik dacht: dit kan niet waar zijn. Dit gaat te gemakkelijk. Later was er een afspraak met het vaste reclamebureau van Bavaria, ergens op een bedrijventerrein in Amsterdam. Wij daar met een ploegje heen, in de veronderstelling dat er een afspraak was met die broer van Bavaria.’ Phil kan er nog steeds hartelijk om lachen. ‘Natúúrlijk wisten zij helemaal van niets! We werden totaal niet serieus genomen. Ook wel logisch, eigenlijk. Dus wij dropen af en besloten toch maar een filmpje te maken met eigen geld. Geen Elvis-zombiefilm, maar iets wat dus DE DOOD VAN HARRY is gaan heten.’
‘Ik moet vooral lachen om het bruggetje dat de presentatrice aan het eind maakt: “En dan is het nu tijd voor het échte werk.” Al die punkkapsels op de achtergrond vind ik ook opmerkelijk. Het was 1989! Ik denk dat het gewoon in een studio in Hilversum is opgenomen.’ Helaas ontbreekt de aftiteling in het videofragment, terwijl er toch verschillende interessante namen aan DE DOOD VAN HARRY verbonden waren. Het vreemde mannetje met het hoofd wordt gespeeld door Hans Richter, een oud-klasgenoot van Phil aan de Rietveld en tegenwoordig animatiefilmer. Harry wordt gespeeld door Frank de Rooy, die later is doorgegaan als modeontwerper en eigenaar van een Duits schoenenmerk. Jan Doense steelt de show op de dansvloer en de woorden die aan het begin van dit artikel geciteerd worden, werden nagesynchroniseerd en ingesproken door Annemiek Lelijveld.
‘De plot van DE DOOD VAN HARRY draaide natuurlijk vooral om dat ene special effect,’ aldus Phil. ‘Ik denk dat Hans Richter, Ernest van Tongeren en Floris Schuller dat gemaakt hebben.’ Het drietal was twee jaar eerder ook verantwoordelijk voor de special make-up effects in BURP! (1986) van Will Wissink, die vermoedelijk DE DOOD VAN HARRY gemonteerd heeft. Floris Schuller heeft nadien een mooie internationale carrière opgebouwd. Hij deed bijvoorbeeld de make-up en hairstyling voor CLOUD ATLAS (Tom Tykwer, Wachowski’s, 2012) en maakte prosthetics en special make-up effects voor o.a. BRIMSTONE, GRÄNS én de televisieshow van Tracey Ullman. De camera werd in 1989 bediend door Rogier van der Ploeg, de voormalige gitarist van Blue Murder. Hij maakte videoclips voor de band, maar bijvoorbeeld ook voor Anouk en de Urban Dance Squad. Tegenwoordig is hij een veelgevraagd en internationaal opererende regisseur van commercials én de maker van de iconische Rolo-reclame met de olifant!
Phil: ‘Ik kan me nog herinneren dat ik ontzettend teleurgesteld was toen ik DE DOOD VAN HARRY terugzag, vanwege de kwaliteit van het materiaal.’ 31 jaar later is dat er helaas niet beter op geworden. Ga maar na: een digitale kopie van VHS, van 16mm omkeer … Desondanks: Harry leeft! Er valt dus nog tot in lengte van jaren te genieten van de bizarre wending in de film en de vele herinneringen.
De prachtige foto’s bij dit artikel werden gemaakt door Martin Grootenboer. Phil: ‘Ik denk dat Martin en ik ook de muziek van DE DOOD VAN HARRY gemaakt hebben. Martin had een recorder waarmee je sound on sound kon opnemen. We maakten wat bandjes samen. Ik kan me herinneren dat hij een feest gaf in Mazzo – ‘Het horrorhart’ heette dat, geloof ik – en daar hebben we toen een hele soundtrack voor gemaakt. Ik weet niet zeker of DE DOOD VAN HARRY op dat feest gepresenteerd is, maar ik weet wél dat we een feestelijke première in Mazzo hebben gehad. Rogier, ik en een deel van Blue Murder hebben toen opgetreden.’ Schaterend: ‘Namelijk met het nummer De dood van Harry op de muziek van Een kopje koffie van V.O.F. de Kunst!’
Heb jij ook een bijna vergeten, zelfgemaakte film – horror, sciencefiction of fantasy – en een verhaal dat je met ons en onze lezers wilt delen? Stuur een mail met daarin je telefoonnummer én de film zelf naar info@schokkendnieuws.nl.
Copyright: Barend de Voogd. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 7 juni 2020.
