TGIF | In een week waarin de angst voor spoilers groter was dan de angst voor Thanos of de Night King, kijk ik stiekem uit naar iets anders. Nou ja, anders? Het gaat natuurlijk wel weer over het eind van de wereld.
De anti-spoiler-hype lijkt met iedere nieuwe blockbuster toe te nemen, maar deze week moet de massahysterie toch wel op een (hopelijk) hoogtepunt gekomen zijn met AVENGERS: ENDGAME. Het lijkt zo gemakkelijk: blijf weg van social media tot je gezien hebt wat je wilt zien. En aan de andere kant: don’t be a dick en gooi niet expres spoilers online omdat je denkt dat je dan, wat?, cool bent? Een rebel? Nah, a dick. Zelfs dan is een reactie als deze natuurlijk buiten alle proporties. En zelfs een film kunnen waarderen blijkt voor sommigen al teveel informatie te zijn. De logische volgende stap lijkt me dat een film niet meer aangekondigd mag worden. ‘Nu weet ik de titel en wie de hoofdrol speelt! SPOILER!!!’ Ondertussen maakte illustrator Takumi Toxin deze prachtige portretten van de Avengers in traditioneel Japanse Ukiyo-e-stijl (zie Captain America hierboven). Als je nog moet gaan: hier is een spoilervrij lijstje met de momenten waarop je naar de wc kunt (maar negeer alsjeblieft het advies van Paul Rudd onderaan). Het lijkt wel alsof er nog nooit eerder een film van drie uur geweest is. Ik zag hem in een bioscoop met een ouderwetse pauze halverwege. Gewoon lukraak midden in een zin: scherm uit, licht aan, en iedereen nieuwe snacks kopen terwijl het kraken en smakken net een beetje weggeëbd was. Dat maakt drie uur niet plassen toch ineens een stuk aantrekkelijker.
En dan was er ook nog het andere grootse evenement van deze week – The Long Night van GAME OF THRONES. Frappant dat waar spoilers voor ENDGAME je op doodsbedreigingen en andere narigheid kwamen te staan, de eerste Arya-memes al over de social media vlogen voor de eindcredits goed en wel begonnen waren. TV ligt blijkbaar toch anders en het verschil in tijdzones wordt strak genegeerd. Een veelgehoorde klacht was dat het allemaal zo donker was. Was ook zo (al had ik zelf meer last van de montage, waardoor ik de helft van de tijd geen idee had wie nou op wie stond te hakken), maar volgens de cinematograaf ligt dat in ieder geval niet aan hem. Zou ik ook zeggen. Maar als je dit soort programma’s op kleine telefoonschermpjes kijkt hebt je in mijn wereld ook niet heel veel recht tot klagen. Kan GoT je niet zo boeien? Jon Snow may know nothing, maar Kit Harrington vindt daar iets van. En dan doen we ook gelijk maar een greep terug naar de TGIF’s van vroegere tijden – de enorme linkdumps. Toen was ik ook al gek op dit soort projecten van mensen met teveel tijd. Stop, collaborate and listen!
De beste bescherming tegen spoilers? Een serie gebaseerd op een van je favoriete boeken aller tijden! Geen spoiler warnings nodig, want je kent het verhaal al van voor naar achter. En dan maar hopen dat ze er niet al teveel mee aan de haal gaan. Voor mij geldt dat voor GOOD OMENS, de serie die op 31 mei in première gaat op de BBC en gebaseerd is op het boek van Neil Gaiman en Terry Pratchett uit 1990. Het moet natuurlijk allemaal nog blijken, maar het artwork wil ik alvast aan mijn muur hebben, dus dat is een goed begin. En met de casting van Michael Sheen als de engel Aziraphale en David Tennant als de demon Crowley, die samen moeten werken nadat ze na een babywissel-misverstand per ongeluk de Antichrist zijn kwijt geraakt, is ook niks mis. Terry Pratchett is helaas in 2015 al overleden, maar Neil Gaiman werd zelf showrunner om te waken over de televisiebewerking. David Tennant en Michael Sheen (die trouwens ook in de aankomende horrorcomedy SLAUGHTERHOUSE RULEZ met Simon Pegg zit) praten erover in Tennants podcast, waarin ook een anekdote zit over hoe Sheen en Gaiman per ongeluk walvis aten in Los Angeles. Don’t ask. Oh ja, had ik al gezegd dat er satanische nonnen in GOOD OMENS zitten? Hier is alvast een eerste kennismaking met The Chattering Order of St. Beryl. ‘Cheeky cheeky little Antichrist!’
(spot the Neil Gaiman)
Om het nog even bij boeken te houden: er is een vervolg op Clockwork Orange van Anthony Burgess gevonden. Het moest een diepere achtergrond bieden bij de wereld van het eerste boek. Aangezien Burgess er zelf halverwege mee stopte toen hij erachter kwam dat hij ‘a novelist and not a philosopher’ was, is de kans dat het uitgegeven wordt vrij klein. Creech! Wat er wel aankomt is het derde seizoen van THE HANDMAID’S TALE. Er gaat gerebelleerd worden! En als je zin hebt om online iets langers te lezen: lees dit stuk van Kevin Toma over hoe de red pill-scène uit THE MATRIX gekaapt is door vrouwenhaters en rechts-extremisten. ‘Red pilling’, ik kende de term nog niet, en zou nu best een pilletje willen nemen om het weer te vergeten.
Valt 1 april trouwens laat dit jaar? Het lijkt er wel op.
Ik eindig met een schoolmusical. Vroeger deden wij ook wel eens toneelstukken op school. Ik herinner me iets van een stuk over een kip met gouden eieren, waarin ik de burgemeester speelde. En eentje over rondreizende musici die niet mochten trouwen van hun ouders (geen excuus hiervoor, ik was de 12-jarige schrijver van dit epos). Maar de leerlingen van een High School in New Jersey hebben het iets groter aangepakt en brachten ALIEN op de planken! Hier zie je wat achter-de-schermen-foto’s; Sigourney Weaver kwam zelfs langs en hier is de hele voorstelling te zien. En dan schoenlepel ik deze twee er ook nog even in: Terminator: The Musical en Aliens: Full Frontal.
En vlak voordat ik op ‘Save’ drukte voor dit stuk hoorde ik het trieste nieuws van het overlijden van Peter Mayhew. Er zullen vast vele artikelen aan hem gewijd worden de komende dagen, en met recht, dus ik eindig gewoon met een compilatie van zijn beste momenten. R.I.P. and thanks for everything, Fuzzball.
Toch nog een fijn weekend allemaal!
