TGIF | De afgelopen week zag een paar onheilspellende economische ontwikkelingen in de filmwereld, rondom onder andere THE NORTHMAN. Kan je nog wel echte films maken als je het moet opnemen tegen Disney? We kijken naar Cannes voor goede raad.
De eerste keer dat ik voor deze rubriek schreef was vlak na de afsluiting van het Cannes filmfestival, waar Julia Ducournau geschiedenis schreef als de tweede vrouwelijke Gouden Palm-winnares. TITANE was overigens ook de eerste horrorfilm die de prestigieuze prijs naar binnen sleepte. Normaal gesproken slaat bliksem niet twee keer op dezelfde plek, maar dit jaar keert niemand minder dan David Cronenberg terug naar het festival. Zijn nieuwe film CRIMES OF THE FUTURE, een remake van zijn eigen werk uit 1970, zal op het festival in première gaan. De verwachtingen zijn groot, dus wie weet of een genre-auteur weer dat podium op mag klimmen. De film draait om Saul Tenser, gespeeld door Viggo Mortensen, een performancekunstenaar die publiekelijk zijn organen laat modificeren. Naast Mortensen hebben ook Léa Seydoux en Kristen Stewart rollen, en de teaser is al prachtig op die lekker vieze cronenbergiaanse manier.
In 1982 bezocht regisseur Wim Wenders verschillende filmmakers zoals Steven Spielberg, Rainer Werner Fassbinder en Jean-Luc Godard tijdens het festival. Hij vroeg wat zij dachten over de toekomst van cinema als een kunstvorm. Zou het medium voortbestaan na de opkomst van de televisie, die de kijker veel meer comfort aanbiedt? De interviews leidden tot de documentaire ROOM 666 (niet te verwarren met de nieuwe STUDIO 666), en dit jaar werkt regisseur Lubna Playoust aan een spiritueel vervolg. Zij gaat de aanwezigen regisseurs en acteurs dezelfde vraag stellen, al is er in veertig jaar flink wat veranderd. Is echte cinema nog wel cultureel rendabel in een wereld van Disney’s pretparkfilms en Marvels grijze soep? Het zou een interessante documentaire opleveren, al zijn deze dingen nooit echt te voorspellen. Al kan je wel raden wat Cronenberg zal zeggen, puur gebaseerd op zijn korte film AT THE SUICIDE OF THE LAST JEW IN THE LAST CINEMA IN THE WORLD uit 2007. Niet veel goeds.
Nu we het toch hebben over de toekomst van film, dit was een bijzondere week voor alle analisten. Netflix maakte voor het eerst in tien jaar geen groei door en juist abonnees verloor. De aankondiging van reclames, een ban op het delen van een wachtwoord, te veel content van te lage kwaliteit, er zijn allerlei redenen waarom Netflix’ verwachtingen in duigen vallen. Toch is het geen goed nieuws voor de andere grote streamers, want het bewijst maar weer dat de kijker toch minder goed te voorspellen is dan gedacht. In ieder geval is het drama binnen Netflix heerlijk leesvoer.
Tegenwoordig lijkt het alsof het grote publiek enkel en alleen superhelden in de bioscoop wil zien, dus het is een aangename verrassing dat EVERYTHING EVERYWHERE, ALL AT ONCE het goed heeft gedaan in Amerika. De film haalde in totaal 6,2 miljoen binnen, wat niet niks is voor een indiefilm waar geen franchise aan vast zit. Blijkbaar is hij gewoon zó goed. EVERYTHING EVERYWHERE komt op 19 mei uit in Nederland, het zal mij benieuwen hoe de film het hier gaat doen. Daartegenover staat de teleurstellende box-office van Robert Eggers’ vikingfilm THE NORTHMAN. De film heeft sinds vorige week ongeveer 26 miljoen wereldwijd opgeleverd, en voordat hij een succes is moet er nog eens 170 miljoen worden opgehaald. Veel publicaties schrijven over de redenen waarom de binnenkomst zo tegenvalt en wat dit voorspelt over de toekomst van arthousefilms met een relatief groot budget. Als iemand die dolgraag wil dat Eggers zijn bewerking van NOSFERATU kan maken roep ik iedereen op om drie keer of vaker naar THE NORTHMAN te gaan. We moeten allemaal een steentje bijdragen mensen! Terwijl je in de bar van de bioscoop zit te wachten op de volgende voorstelling kan je Notes on a Scene kijken met Eggers en hoofdrolspeler Alexander SkarsgÃ¥rd, en in dit IndieWire artikel lezen hoe ze die berserker-aanval hebben gefilmd. Of, als je naar THE UNBEARABLE WEIGHT OF MASSIVE TALENT gaat, kijk dan deze leuke collage van Little White Lies over al die geweldige optredens van Nicolas Cage, en de minder geweldige. Ten slotte nog een paar linkjes, Eyebrow Cinema heeft het over de dood van de filmbro, een archetype dat nooit echt bestaan heeft en na jaren van verkeerde toepassing nu echt onder de grond ligt. You Have Been Watching Films heeft het over ICHI THE KILLER van Takashi Miike, en laat El Maxwell zien dat DUNE ook heel goed werkt als een jaren-tachtig–serie.
Een heel fijn weekend!
