TGIF | Love is in the air – ter gelegenheid van Valentijnsdag een brief voor de allerliefste filmliefhebbers!
Liefste! Mijn hart bonst als ik terugdenk aan de jaren 80, en hoe ver we zijn gekomen. Je bent mijn eigen Turbo Kid, en ik kan niet wachten op wat er nog komen gaat! Zullen we op road trip in Australië, onze eigen Fury Road volgen? Wij overleven iedereen!
Weet je nog dat we samen in Hollywood waren? We zagen de sterren op de stoep, van Kirk Douglas en van Willem Dafoe, die gekrompen tegel van Rick Moranis en er waren een hoop sterren van Oscarwinnaars die we helemaal niet konden vinden. Hollywood – wat een plek was dat, het klónk er zelfs bijzonder!
Als liefhebber van film begrijp je me ook zo goed; soms doet een film gewoon ontzettend veel met je. Film geeft uiting aan ontwikkelingen in de maatschappij en dat verandert met de jaren, maar als maatschappelijke tendensen en perspectieven veranderen, doen vroegere films (en zienswijzen) soms wel erg gedateerd aan. En dan zijn er ook nog films en series die niet eens worden uitgezonden; omdat ze niet gemaakt zijn, zoals deze secret STAR WARS-serie; of omdat het wordt opgelegd van hogerhand.
Zullen we na PARASITE samen eens in de Zuid-Koreaanse cinema duiken? Of specifieker nog: in de Zuid-Koreaanse horror? Gelukkig vind je ondertiteling niet erg (maar je bent dan ook geen Amerikaan). Benieuwd of er bij de Academy iets gaat veranderen, nu een niet-Amerikaanse film Best Picture heeft gewonnen. Zullen we trouwens afspreken dat we Joaquin Phoenix’ Arthur Fleck niet meer gaan vergelijken met Heath Ledgers Joker? Maar als je wilt, gaan we wél naar BIRDS OF PREY (AND THE FANTABULOUS EMANCIPATION OF ONE HARLEY QUINN) – of hoe de film tegenwoordig ook heet (zonde van die heerlijke titel!). Ik hou van old school actie, van queer superheroes en misschien geef ik zelfs Joel Schumachers BATMAN-films weer eens een kans!
Goed, misschien ging dat wat ver. Maar jij gaat ook ver met je liefdesverklaring aan WISHMASTER. Geef mij maar de hoodie-horror van ATTACK THE BLOCK. Of een goeie apocalyptische film, ongeacht hoe realistisch het scenario is. Zoals je weet kruip ik nu eenmaal graag tegen je aan bij een fijne horrorfilm, en dan hoeft het heus geen ‘transcendentale horror’ te zijn, met kreeft op tafel een een jurk van verse bloemen. Anders kiezen we iets van de lijstjes van Richard Stanley en Bong Joon Ho, met films die hen hebben gevormd of die zij erg aanraden. Of we zetten, ter voorbereiding op sequels en remakes, DOCTOR STRANGE of MARS ATTACKS! weer eens op – It’s not unusual to be loved by anyone… ack!
Altijd mooi om te zien hoe regisseurs werken, en hoe ze binnen hun oeuvre veranderen, van FORREST GUMP naar creepy-poppen-mensen. Over een doos met chocolaatjes gesproken, had je al een Valentijnscadeautje voor me…?
-XXX-
