RECENSIE

ORE NI SAWARU TO ABUNAIZE / BLACK TIGHT-KILLERS (D…

Eén van de in 1966 door het Japanse Ministerie van Buitenlandse Zaken gefinancierde opdrachtdocumentaires heet NIPPON NO KAIMONO en was onder de gedistingeerde Engelse titel SHOPPING IN JAPAN – AN INVITATION TO QUALITY in maar liefst vier versies (Engels, Frans, Duits en Italiaans) bij Japanse ambassades voor vertoning te boeken.

Of dit de beoogde PR en massale toeristeninstroom opleverde moet ernstig betwijfeld worden. Daarentegen droeg de welig tierende genrefilm des te meer bij aan de naoorlogse buitenlandse beeldvorming over de Aziatische archipel, al kon je de beperkte roulementen die obscure filmdistributeurtjes buiten Japan dit opvallende werk gaven eigenlijk nauwelijks ‘distributie’ noemen. Op dvd duiken nu mondjesmaat vergeten diamantjes op uit deze wilde periode. In de American Cinematheque-reeks van Image (onder supervisie van Asian Cult Cinema-essayist Chris D.) verscheen met BLACK-TIGHT KILLERS de eerste film die actie-specialist Yasuharu Hasebe maakte voor Nikkatsu, zes jaar voordat de exploitatiemakers te Tokio zich op de pinku eiga toelegden. Als assistent van de rebelse Nikkatsu-cineast Seijun Suzuki had Hasebe een en ander goed in zich opgenomen, vooral de dynamische actie en de stripverhaaldecors in jubelkleuren spraken zeer tot zijn verbeelding. En dat, waarde lezer, heeft zijn effect gehad op BLACK-TIGHT KILLERS: van de eerste tot en met de laatste minuut is deze totaal geschifte film een oogstreling zonder weerga. Nog voor de openingstitels maken we kennis met oorlogsfotograaf Daisuke Hondo (zingend acteur Akira Kobayashi) die op een Vietnamees slagveld onder een vrolijk-kleurige projectielenregen tussen de granaatinslagen door zigzagt. Zonder dralen gaat de scène over in een fruitige titelsequentie met gemaskerde go-go-danseresjes, en niet lang daarna zit Daisuke aan een nachtclubtafeltje in Okinawa waar vervolgens zijn vriendinnetje, de stewardess Yoriko (Matsubara), wordt ontvoerd. Een mysterieus vrouwenkwintet in zwartlederen outfits verdwijnt even rap als het ten tonele is verschenen, Amerikaanse en Japanse gangsters doen zich gelden. Gelukkig heeft Daisuke (bij tijd en wijle met zoveel brillantine in de coupe dat een peloton bromvliegen erop kan waterskiën) hulp van de Momochi Ninja Research Society, want onze held wordt in meerdere opzichten hevig belaagd alvorens hij zijn eigen meisje weer in de armen kan sluiten. Ergens tussen Mario Bava’s DIABOLIK/DANGER: DIABOLIK (1968), Seijun Suzuki’s TOKYO NAGAREMONO/ TOKYO DRIFTER (1966) en eender welk Mediterraan geheim-agentenavontuur uit die tijd in ontrolt Yasuharu Hasebe zijn vliegend tapijt van fantastische scènes met het fenomeen kleur in de hoofdrol. Cameraman Kazue Nagatsuka tekende ook voor de fotografie van onder meer Suzuki’s KOROSHI NO RAKUIN / BRANDED TO KILL (1967) en verrichtte hier met art director Akino Sata hogere low-budget wonderen: op welke banale locatie de acteurs hun idiote teksten ook ten beste geven, ieder shot floept tevoorschijn als een kleurige vuurbal uit een Romeinse kaars. Naast de immer sharp dressed man Kobayashi (die in 1964 met co-ster Matsubara het doek deelde in Suzuki’s HANA TO DOTO/THE FLOWER AND THE ANGRY WAVES) zijn in deze heerlijke sixties-party de Ninja’s, oftewel de vijf go-go-danseresjes op geheime missie, de sterren. Zij vechten zich soepel heupsynchroon swingend door een aantal toffe set-pieces, charmeren en passant slinks onze held, bekogelen tegenstanders met dodelijk scherpe vinyl-singletjes of verblinden hen met de gevreesde Ninja Kauwgomkogel. Formidabele opponenten!.In de inventieve Bava-meets-Suzuki-enscenering krijgt zelfs het pikante, onderliggende anti-Amerikaans ressentiment (Okinawa zou nog tot mei 1972 onder VS-surveillance blijven) een speels karakter: zo verschuilt de yankee-opperploert zich in de geweldige finale respectloos achter een traditioneel Japans n™h-theatermasker. Die dekselse Hasebe had het toen al hélemaal begrepen. Uiterst curieus is ook het mini-optreden van het goudgeverfde Japanse nachtclubduo The Golden Spiders, zo’n ‘Alleen-voor-volwassenen’-attractie .waaraan geen rechtgeaarde Jésus Franco-nostalgicus weerstand kan bieden. De voor deze dvd gebruikte, welhaast kleur bloedende print werd rechtstreeks van een Amerikaanse bioscoopkopie getrokken, compleet met de ingebrande Engelse ondertiteling (vol met type- en spelfouten, zoals we dat wel kennen van HongKong-releases). Laat dit echter niemand afhouden van aanschaf, aangezien de beeldkwaliteit excellent is (NikkatsuScope rules!). Als extra’s fungeren de Amerikaanse trailer (‘Deathless acrobats!’ ‘Trapped in a crisis!’) en een per Engelse voice over vertaald video-interview met de oude rot Hasebe, opgenomen in een authentieke Nippon-videotheek. Daarin mijmert de peuk-rokende Japanner, die sinds de jaren ’80 is veroordeeld tot direct-to-video- en televisiewerk, over zijn beginjaren bij Nikkatsu. Was vroeger nou echt alles beter? Met de oogjes prettig vol van de delirische pop art in BLACK-TIGHT KILLERS heb je erg de neiging om héél hard te roepen ‘Ja, verdomme!’ FILM ***1/2 / EXTRA’S **1/2 Copyright Oliver Kerkdijk. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd in Schokkend Nieuws #52, p28.

27 april 2011
guest
0 Reacties
Inline Feedbacks
View all comments

Ons magazine bevat nóg veel meer.

Word abonnee!

Als je houdt van de genrefilm, is ons magazine echt wat voor jou.
Neem een abonnement en voor slechts 35 euro valt-ie 6x per jaar op je mat.