Macon Blair kennen wij natuurlijk uit de films van Jeremy Saulnier. Hij had de intense hoofdrol in de wraakthriller BLUE RUIN en speelde een weifelende neonazi in GREEN ROOM. Voor I DON’T FEEL AT HOME IN THIS WORLD ANYMORE besloot hij op de regisseursstoel te gaan zitten.
Ruth (Melanie Lynskey) kijkt machteloos toe hoe anderen haar leven ondraaglijk maken. Van mensen die voordringen bij de kassa tot hondeneigenaren die hun beest in haar voortuin laten schijten. Ze laat het allemaal over zich heen komen, maar van binnen borrelt er iets: waarom zijn er zoveel klootzakken op de wereld?!
Het is een bekend en erg herkenbaar gegeven. Iedereen kampt natuurlijk met de kleine irritaties van het moderne leven en daarom zijn er in de filmgeschiedenis genoeg personages die al dat gezeik zat zijn. Er moet wel gezegd worden dat dit vaak het domein is van de boze blanke man. Zie daar D-FENS in Joel Schumachers FALLING DOWN of Le Boucher in Casper Noe’s keiharde SEUL CONTRE TOUS.
Melanie Lynskey is in vergelijking met die gefrustreerde mannen een geval apart. Als er wordt ingebroken in haar huis en dierbare erfstukken zijn gestolen, is de maat vol. Via haar mobiel ziet zij opeens waar haar gejatte laptop zich bevindt en besluit ze om in te grijpen. Ruth is echter verre van vastberaden. Iets dat Lynskey op perfect wijze weet over te brengen. Haar twijfel merk je in elke scène die zij komisch weet uit te buiten. Keer op keer lijkt zij zich in confrontaties te verontschuldigen voor haar boosheid.
Lynskey heeft na haar schitterde rol in HEAVENLY CREATURES nooit de sterstatus bereikt van haar tegenspeler Kate Winslet. Je zou haar gewone uitstraling de schuld kunnen geven. Zij heeft zich geleidelijk geprofileerd als een overtuigende komische actrice die naam maakte in de serie TWO AND A HALF MEN. Daarnaast lijkt ze in Hollywood graag gecast te worden als grijze muis, als je kijkt naar haar rollen in de serie TOGETHERNESS en films als HELLO I MUST BE GOING.
In I DON’T FEEL AT HOME IN THIS WORLD ANYMORE steelt zij grotendeels de show door haar herkenbare ongemakkelijkheid. Ruth wordt bijgestaan door excentrieke buurman Tony, gespeeld door Elijah Wood. Die maakt van het personage een standaard slacker/hipster figuur die rondloopt in een heavy Metal T-shirt en opschept dat hij aan oosterse vechtsporten doet. Ondertussen maakt hij geintjes over hoe hij als barista werkte bij Borders. Een beetje makkelijk van Wood die er recentelijk zijn carrière van heeft gemaakt om licht alternatieve versies van hetzelfde typetje te spelen.
Het wordt iets spannender als Ruth op het spoor komt van de dieven die haar hebben beroofd. Er is een leuke, maar net te korte bijrol van Jane Levy (DON’T BREATHE) als gestoorde crimineel. Het is vanaf dat moment dat de film terechtkomt in Coen-broertjes terrein. Gewelddadige misverstanden en absurde ongelukken sieren de tweede helft. Helaas komt de serieuzere toon niet geheel uit de verf. Je hebt het vermoeden dat Macon, Bobcat Goldwhaits GOD BLESS AMERICA deels als inspiratiebron heeft genomen, maar de opgekropte kwaadheid die Ruth heeft wordt naar het einde toe op voorspelbare wijze getemperd.
Als een debuut is I DON’T FEEL AT HOME IN THIS WORLD ANYMORE een onevenwichtige mix van komedie en thriller. Het is een film die je ondanks Lynskey’s grappige en identificeerbare rol ook snel zal vergeten omdat het veelbelovende thema van een kwade outsider in vergelijkbare films beter en sterker is behandeld.
Distributie: Netflix. Release: 24 februari 2017. Copyright: George Vermij. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 9 maart 2017.
