WE ARE ONE is een online benefietfilmfestival, met bijdragen van internationale festivals van over de wereld (waaronder IFFR en Cannes). Er zitten gelukkig ook wat puike cultfilms tussen de selectie waaronder het Ugandese CRAZY WORLD.
CRAZY WORLD is een Wakaliwood-productie. Wakaliwood is, voor de oningewijden, een productiemaatschappij die opereert vanuit de sloppenwijken van Ugandese hoofdstad Kampala. Mensen uit de wijk werken mee aan de films, die voor een appel en een ei gemaakt worden. De films kenmerken zich door de knullige special effects, het vaak excessieve geweld, de talloze verwijzingen naar B-filmhelden als Jean Claude van Damme en Arnold Schwarzenegger en vooral de infameuze radio-dj die de scenes bij elkaar kletst. Deze narrator improviseert er op los en voorziet de vaak bizarre scenes van ironisch en gevat commentaar. Vergelijk het met een mix tussen de explicateur zoals gebruikelijk was bij stille films, en de snedige one-liners van de robots in een MYSTERY SCIENCE THEATRE 3000-aflevering, maar dan gemaakt door de makers zelf.
Wie bekend is met de eerdere films van Wakaliwood, zoals het beruchte cultfenomeen WHO KILLED CAPTAIN ALEX? en BAD BLACK (die je misschien hebt gezien op Imagine onder de noemer Schokkend Nieuws Presenteert) weten een beetje wat ze kunnen verwachten: knullig acteerwerk, houtje-touwtje-special-effecten en politiek engagement, waarin de problemen in de sloppenwijk in een soapplot worden gegoten. In dit geval gaat de plot, voor zover die er toe doet, over kidnapping, wat een wezenlijk probleem schijnt te zijn in de sloppenwijken.
Wat CRAZY WORLD onderscheidt van die eerdere titels is dat CRAZY WORLD zich opzichtig richt op een jeugdig publiek: de gore van de andere twee films is grotendeels afwezig, en de one-liners van de verteller zijn minder suggestief en dubbelzinnig dan in de andere films. Ook bestaat de cast voornamelijk uit kinderen, de zogenaamde Waka Stars, 10-jarigen die een robbertje kunnen vechten en niet op hun mond gevallen zijn. Deze kinderen laten zich niet kidnappen, en schoppen er een eind op los.
Net als bij WHO KILLED CAPTAIN ALEX? en BAD BLACK is de scheidslijn tussen uitlachen en meelachen dun. Het is makkelijk je blind te staren op de knullige effecten, de bedenkelijke dialogen en het armetierige acteren, en de film weg te zetten in de categorie ‘zo-slecht-dat-het-goed-wordt’. Maar het is zoals bij Wakaliwood altijd ingewikkelder dan dat: als je bedenkt dat de films gemaakt zijn met een ultiem laag budget, in een sloppenwijk, is het bij vlagen júist indrukwekkend wat er tentoongespreid wordt. Zeker de knokkunsten van de Waka Stars zijn uitermate imponerend voor 8-jarige kinderen uit een sloppenwijk.
De film uitlachen zou ook voorbij gaan aan de doelbewuste humor die regisseur IGG Nabwana in zijn film heeft verwerkt. De film en de commentator, zijn bij vlagen oprecht grappig. Tevens is de film ontzettend speels. De lak aan de regeltjes van gewone genre-cinema uit zich in werkelijk unieke scenes, zoals het onderbreken van de actie voor een trailer voor een andere Wakaliwood-productie. Een onverwachte en bizarre keuze, maar stiekem eerlijker dan heel veel Hollywoodfilms die je alvast warm proberen te maken voor de sequels tijdens het kijken van de film zelf (ja, die is bedoeld voor jou, Kevin Feige).
Wat wel beklijft, sowieso, is het aanstekelijke enthousiasme van cast en crew. Het is duidelijk te merken aan de film dat Wakaliwood als productiemaatschappij niet alleen een passieproject is voor regisseur IGG Nabwana zelf, maar tevens voor de andere wijkbewoners. Het samen maken van een productie, met een hele wijk, omdat je gelooft in het project en omdat je het samen kunt doen, het is iets wat me werkelijk ontroerde nu door corona de hele wereld op zijn gat ligt. Het is daarom niet verwonderlijk dat de film uitgelicht wordt in het programma van WE ARE ONE. Als er één film de naam van het festival vertegenwoordigt, dan is dat CRAZY WORLD.
