NEDERHORROR | De Nederlandse David Cocheret (25) vertrok in 2010 naar Los Angeles om daar aan de filmacademie te studeren. Zijn regiedebuut heet NIGHT EYES en is gebaseerd op het boek Nachtogen van de Nederlandse schrijver Jack Lance. Een film maken in Amerika was, vertelde de Hilversummer aan Schokkend Nieuws, “de beste en slechtste ervaring die ik ooit heb gehad.”
David Cocheret: ‘Ik ben drie jaar met de voorbereidingen bezig geweest. De film is in twaalf dagen gedraaid en ik heb al het geschoten materiaal gebruikt omdat we een krap budget hadden. Ik geloof niet dat ik deze film een tweede keer had kunnen maken. Ik heb zoveel geluk gehad. Een voorbeeld: het huis uit de film was niet onze eerste keus. Onze locatie kon niet te ver van het centrum van Los Angeles zijn, waar we de hele film hebben opgenomen, want ik wilde niet elke dag met een crew daarheen moeten reizen. We hadden een huis gevonden, maar dat was niet perfect omdat je vijftig traptreden op moest om daar te komen. En dat met alle filmapparatuur, echt een nachtmerrie. Een week voordat het filmen begon vonden we – wonder boven wonder – het huis dat in de film te zien is. Dat staat in hartje Hollywood, tussen de bergen. Perfect.’
In NIGHT EYES wordt grafisch ontwerper Linda Raines (Constance Brenneman) opgejaagd door herinneringen aan haar ex-vriend Michael (Steve Wilcox), die haar stalkt. Ondertussen heeft Linda ook een soort paranormale episodes. De psychologische thriller is het regiedebuut van Cocheret, die daarvoor een mini-budget had van 100.000 euro. Het gevolg: over alles is tien keer nagedacht. Er wordt ook geen tijd verspild aan overbodige personages of extra dialoog. De tekst is kort maar krachtig. Dat betekent wel dat niet alle vragen zijn beantwoord aan het einde van de film, maar dat is niet erg. De mysterieuze sfeer, de Bernard Hermann-achtige muziek, het gebruik van schaduwen en een sterke leading lady maken dit een veelbelovend debuut.
Waarom koos je voor dit verhaal van Jack Lance?
‘In 2009 maakte ik een documentaire over Nederlanders in Dubai. Mijn ouders waren net daarheen verhuisd, dus dat leek me interessant. Ik ontmoette Jack Lance, een pseudoniem voor zijn echte naam Ron Puyn, die directeur is van een groot Nederlands bedrijf dat staal heeft gebogen voor het hoogste gebouw van de wereld, de Burj Khalifa, dat in Dubai staat. We kwamen er al gauw achter dat het soort films dat ik wil maken en het soort boeken dat hij schrijft, goed bij elkaar passen. We hielden contact. In 2010 begon ik aan de New York Film Academy in Los Angeles. Aan het einde van het schooljaar maakte ik een korte film, die ik opstuurde naar Lance. Hij was erg enthousiast. Samen besloten we dat Nachtogen een goed boek zou zijn om te verfilmen. Het is echt een thriller, met wat paranormale elementen. Ik heb zelf het script geschreven.’
Is de film geworden zoals je had verwacht?
‘Het is totaal anders geworden. Uiteindelijk kon ik alles wat ik van te voren had bedacht wel weggooien. Er was gewoon geen tijd of geld. Sommige scènes zijn in één positie geschoten, terwijl ik ze graag in drie verschillende set-ups had opgenomen, bijvoorbeeld. Maar daardoor ga je anders nadenken. Het houdt je scherp als regisseur.’
NIGHT EYES ging op 4 november in première tijdens het SCENECS International Debut Filmfestival in Hilversum en heeft twee weken in die JT bioscoop gedraaid. Hoe was het om je film te zien in de bioscoop waar je jaren hebt gewerkt?
‘Weer iets waarmee ik geluk had. Ik ontmoette Jac Goderie, de filmkenner. Hij programmeert voor JT bioscopen en wilde mijn film wel bekijken. Wat een zenuwslopende ervaring was dat! Ik vond dat spannender dan de première. Goderie is de meest nuchtere en eerlijke persoon op aarde. Als hij je film niets vindt, krijg je het te horen. Gelukkig was hij enthousiast. Toevallig had ‘mijn’ bioscoop ook ruimte om NIGHT EYES te draaien. Dat was wel heel erg raar en gaaf!’
Waarom ben je in 2010 eigenlijk naar Los Angeles vertrokken?
‘Ik ben twee keer afgewezen voor de Nederlandse Filmacademie. Bovendien moet je in Los Angeles zijn als je films wilt maken. Alle mogelijkheden liggen daar. Ik vertelde iedereen voordat ik vertrok: ‘Over vijf jaar staat mijn naam op de aftiteling van een Hollywoodfilm en heb ik mijn eigen film gemaakt.’ Mensen hebben me uitgelachen. Maar ik heb het binnen drie jaar gehaald. Ik ben er heilig van overtuigd dat als jij je doelen de wereld in stuurt, je erbij in de buurt gaat komen. Ik heb mijn volgende ‘onmogelijke’ doel al gesteld: binnen vijf jaar wil ik een Oscarnominatie hebben. Het is enorm on-Nederlands om zoiets te roepen, maar dat zorgt ervoor dat ik ’s ochtends mijn bed uit kom.’
Je naam staat op de aftiteling van HANSEL & GRETEL: WITCH HUNTERS. Hoe belandde je op zo’n grote set?
‘Ik klus wat bij door filmmateriaal in de computer te laden en ik heb een vriend in L.A. van wie ik soms opdrachten krijg. Op een dag belde hij me om zes uur ’s ochtends wakker en vroeg ik of hem nog diezelfde dag kon vervangen bij een klus. Dus ik op pad. Eenmaal aangekomen bij de studio, liep ik langs een man die me wel erg bekend voorkwam. Ik schonk er verder geen aandacht aan, maar tijdens het inladen zette ik het beeld stil. ‘Wacht,’ dacht ik bij mezelf, ‘is dat niet Jeremy Renner?’ Dus ik belde mijn vriend op. ‘Op welke set sta ik eigenlijk?’
‘HANSEL & GRETEL: WITCH HUNTERS.’
‘Oh.’ Ik werd gelijk erg zenuwachtig. Het volgende telefoontje ging naar mijn ouders: ‘Mam, ik heb mijn eerste credits binnen!’’
Hoe ziet de toekomst eruit voor NIGHT EYES en voor jou?
‘Ik ben nu aan het praten met distributeurs om de film op dvd uit te brengen. Verder werk ik aan mijn volgende project. Ik ga het Nederlandse boek Glimlach van boven verfilmen. Dat gaat over een jongen die zijn schizofrene moeder heeft geholpen euthanasie te plegen. De opnames vinden plaats in Nederland, want dat is geen materie voor een Hollywoodfilm.’
Waar ligt die toekomst, idealiter? In Nederland of Los Angeles?
‘Absoluut in Los Angeles. Mijn volgende film mag ik dan in Nederland opnemen en ik houd erg van Amsterdam, maar ik wil films maken. Daarvoor moet je echt in L.A. zijn.’
