FLASHBACK | Daan Snouck Hurgronje (1976) schreef voor filmpjekijken.com, maar kwam via het sociale Amsterdamse leven (en voormalig hoofdredacteur Vincent Hoberg) terecht bij Schokkend Nieuws. Hij is niet per se horrorfan, ‘maar ik heb mijn eigen nerdy niche-dingen.’ Zoals STAR WARS. Ooit lid van Osdorp Posse, is Daan nu producer en DJ, onder meer van Def P.
Wat is je vroegste filmherinnering?
‘ALS JE BEGRIJPT WAT IK BEDOEL! Ik kwam uit Wieringerwaard, met op een half uur afstand een kleine bioscoop met twee zalen. We gingen met het hele gezin op de fiets naar Schagen; ik op m’n kleine fietsje. De film vond ik heel mooi en aangrijpend, voor zover je dat kunt ervaren als zevenjarige. We hadden thuis geen videorecorder en ik kan me van daarvoor geen films op televisie herinneren. Ja, ALS JE BEGRIJPT WAT IK BEDOEL was een goeie opening van mijn filmleven.’
Wat is je vroegste genrefilmherinnering?
‘Ha, dat is RETURN OF THE JEDI, net iets later, en ook in de bioscoop. Mijn claim to fame! Ik kende Star Wars helemaal niet, maar met mijn zeven jaar was ik helemaal weg van dinosaurussen, zoals ieder jochie op die leeftijd. Voor Sinterklaas kreeg ik een Star Wars-figuurtje dat mijn moeder door de slagtanden en hoorns wel op een dinosaurus vond lijken. Op de verpakking stond een foto uit de film en op de achterkant stonden andere figuurtjes waar ik wel meer van wilde weten. Twee weken later kwam RETURN OF THE JEDI uit en nam mijn vader me mee naar de bioscoop. Naar het derde deel dus, terwijl ik geen idee had waar het over ging (lacht). Maar de openingsscènes hadden me gelijk betoverd; ik was helemaal om. Het duurde nog wel twee jaar voordat ik de eerste twee delen zag, in een matinee van de bioscoop in Schagen vlak voordat die dicht ging. Al het speelgoed, elk reclamedingetje en elke foto die ik kon vinden – ik heb alles verzameld en bewaard. Ook het figuurtje waar het allemaal mee begon, van de Gamorrean Guard.’
Van welke film kon je niet slapen?
‘Ik heb altijd een ongebreidelde fantasie gehad, waardoor alles wat ik zag echt was. Van jongs af aan had ik een soort vampierenfobie. Ik weet nog dat er in de Tina van m’n zus, die ik las als ik de Donald Duck uit had, een strip stond over een meisje dat ontdekte dat het internaat waar ze zat, werd gerund door vampiers. Het idee, dat het normale mensen zijn maar dan met van die tandjes! Ook de videoclip van Thriller was er wel eentje. Ik was Michael Jackson-fan en wist wel een beetje wat het was, maar als de clip dan echt op gang kwam … Vooral aan het einde; je denkt dat je veilig bent, maar het is nog niet over!
Op mijn twaalfde zag ik de film waar ik niet van kon slapen. Ik heb nooit ironisch of voor de lol naar horrorfilms gekeken, want ik vond het eng. Maar mijn beste vriendje zocht het echt op, die vond enge dingen geweldig. Toen hij jarig was gingen we met een paar vriendjes EVIL DEAD kijken. Ik weet nog dat ze de tape hadden geluisterd, een potlood in een hiel en dat die klok stil staat. Hij tikt en opeens blijft die klepel hangen. Niet in het midden, maar hij stopt gewoon. Mooi trucje natuurlijk, maar ik vond het dóódeng. Toen de demonen kwamen, visueel echt enge dingen, ben ik achter de TV gaan zitten en heb ik avonden niet kunnen slapen.’
Wie was je eerste filmcrush?
‘Ik zou graag zeggen dat het Princess Leia in haar iconische bikini was, maar daar was ik toch wat te jong voor. Toch heeft haar personage als sterke, eigengereide vrouw denk ik wel mijn voorkeur gevormd. Mijn eerste filmcrush is een gelijkspel tussen Michelle Pfeiffer in LADYHAWKE en Linda Hamilton in THE TERMINATOR. Ook omdat zo’n Rutger Hauer of Michael Biehn niet per se alles voor hen doet, ze zijn geen cliché vrouw-in-nood. Juist dat samenspel werkt goed, zeker als je zelf een onzeker nerdy jochie bent. En LADYHAWKE was ook gewoon zo’n mooie film. Die hele vloek wordt niet verklaard en de setting is prachtig, alleen de muziek was wat problematisch. Maar nog steeds werkt het gewoon, die scène waarin ze elkaar met zonsopkomst nét even kunnen zien zonder dat ze een dier zijn. Als je dan in ANT-MAN AND THE WASP opeens weer Michelle Pfeiffer voorbij ziet komen, voel je je hart weer even overslaan. (lacht) Zit kennelijk toch best diep.’
Heb je ooit overgegeven door een film?
‘Nee, dat had ik me herinnerd. Ik kan wel een fysieke reactie krijgen van scènes waarin een personage geen kant meer op kan, en onderworpen wordt aan de wreedheid van de ander. Zoals in STAR TREK II: THE WRATH OF KHAN, als Khan een exotische oorwurm in de helm van een crewlid gooit. Dat beest heeft een soort mind-functie, kruipt als parasiet in je hoofd en drijft je tot waanzin. Dat vond ik zo’n naar idee als kind! Ook al die grote insecten in de KING KONG remake, waarin Andy Serkis in een moeras door enorme wormen aan z’n eind komt en z’n hele hoofd wordt opgeslokt. Leuke film, maar van die scène wordt ik nog steeds ongemakkelijk! Ik had vroeger wel een soort fascinatie met spinnen, en ARACHNOPHOBIA had een heel acceptabel niveau van creepiness. Maar insecten hebben teveel ledematen, ze bewegen onnatuurlijk. Zo had TEMPLE OF DOOM die dinerscène, maar ook dat moment in de grot met al die insecten. Als ze dan ook nog eens uitvergroot worden: nee, bedankt.’
Is er een film die je als kind geweldig vond maar als volwassene erg teleurstellend?
‘In de jaren tachtig had je een grote ninja-craze. Ik herinner me dat in het winkelcentrum een videozaak was waar de TV altijd aanstond en dat een groepje grote jongens met z’n tienen door het raam heen ENTER THE NINJA stond te kijken. Ninja’s waren helemaal te gek! Toen ik die film later op televisie zag was het traag, houterig en niet eens echt boeiend. Nee, daar bleef niet veel van over. Ik ben nog steeds geen ironische filmkijker, ik ga geen slechte film kijken omdát hij zo slecht is; dan kijk ik liever gewoon een goede film.
Het EVIL DEAD-vriendje gaf me jaren later ALS JE BEGRIJPT WAT IK BEDOEL cadeau. Ik was een beetje bang dat het vooral in mijn herinnering een mooie film was, maar het bleek gelukkig nog steeds een mooie vertelling. Ik ben ondertussen trouwens groot fan van Bruce Campbell en heb ik alles gezien waar hij in zit, maar EVIL DEAD, zijn grote doorbraakmoment, heb ik nooit meer gekeken. Misschien is dat een goeie om tijdens een aanstaande lockdown te kijken. De andere delen heb ik al in huis; maak ik er gelijk een dagje van!’
