Filmjournalist en vertaler Vincent Hoberg (1971) heeft net zijn eerste Schokkend Nieuws opgeleverd als hoofdredacteur wanneer Karina Meerman hem vijf vragen stelt over zijn jeugdfilmherinneringen en -trauma’s. Tip van Vincent: THE EXORCIST is uitstekend opvoedmateriaal.
Wat is je vroegste filmherinnering? En wat was je vroegste genrefilmherinnering?
‘Theater Bioscoop Royal in Schagen was een begrip. In mijn jeugd werd hij gerund door twee gok- en drankverslaafde broers, die alleen nieuwe films lieten zien wanneer ze gewonnen hadden bij de paardenraces. Ze hadden heel veel oude shit, zoals alle films van Bud Spencer en Terrence Hill. Nieuw was overigens nog steeds relatief, want in 1977 vertoonden zij ONCE UPON A TIME IN THE WEST uit 1968. Mijn ouders konden geen oppas krijgen, maar wat kon een spaghettiwestern voor kwaad? En dus namen ze het kind mee. Het was mijn eerste keer in de bioscoop. Die enorme hoofden op dat grote scherm en dan die muziek erbij! Ik was zwaar onder de indruk. Ik snapte niets van het verhaal. Ik had geen idee wat er bij die galg gebeurde en waarom. Het duurde allemaal uren, maar ik was verslingerd. Niet veel later zag ik STAR WARS in Tuschinski in Amsterdam en dat vond ik echt gaaf. Het verhaal was extreem simpel. Er was goed, er was slecht en er was ‘the force’. Je wist niet hoe het werkte maar dat hoefde ook niet. Alles was duidelijk. Ik ben een fanboy van het eerste uur.
Mijn eerste horrorervaring in de bioscoop was ook in Schagen. Ik ging met klasgenootjes van de zesde klas lagere school naar DE BOEZEMVRIEND. De dronken broers van Theater Royal letten nooit op welke trailers er voor de hoofdfilm zaten. En zo zagen wij als jochies in groep 8 de uiterst gore trailer voor ZOMBIE 2 van Lucio Fulci. Een paar gasten liepen de zaal uit, maar ik moest er meer van weten en dat is nooit meer over gegaan. De volgende dag op school had overigens niemand het over DE BOEZEMVRIEND.’
Van welke film kon je niet slapen?
‘Plaatselijke ondernemer Nelis en zijn vrouw openden de eerste videotheek in Schagen. Ze hadden geen fuck verstand van films, maar ze hadden wel alles in huis. FACES OF DEATH, FRIDAY THE 13TH, THE BEYOND, ik heb dankzij hen horror als smaak ontwikkeld. Ik vond het eng maar was ook gefascineerd. Toen ik ongeveer negen jaar was, kwam op Veronica tijdens de mei filmmaand THE EXORCIST op televisie. Mijn ouders wilden hem heel graag weer zien en praatten er de hele dag over. Ik begon te janken toen duidelijk werd dat ik hem niet mocht zien. Dat werd mijn vader zat en ik mocht kijken, maar alleen als ik hem helemaal zag. “En blijven kijken hé!” Dat kon ik wel, dacht ik, en het eerste uur was vooral geklets. Maar dan wordt het anders en dat heeft heel veel indruk gemaakt. Ik heb nog een paar nachten onder mijn bed gekeken of alles veilig was en wanneer mijn ouders sindsdien zeiden dat iets te eng was, dan luisterde ik. Soms glipte er wel iets tussendoor op televisie. DOCTOR WHO, de aflevering THE SEEDS OF DOOM. Oef. En SAPPHIRE & STEEL was te gek, maar ook best eng.’
Wie was je eerste film-crush?
‘De eerste vrouw die ik supercool vond was Diana Rigg, zij speelde Emma Peel in DE WREKERS. Ik was te jong om verliefd te zijn, maar er komt een tijd dat je als jongen heel anders naar vrouwen gaat kijken. Ik weet dat moment nog en de vrouw in kwestie was Barbara Carrera. De eerste keer dat ze op het scherm voorbij kwam was in CONDORMAN, die ik fantastisch vond vanwege de gadgets en de auto’s. Er liep ook een vrouw door het beeld, maar dat boeide niet. Twee jaar later zag ik haar echter in James Bond NEVER SAY NEVER AGAIN en toen was het heel anders. Het was de eerste keer dat ik een vrouw zag en alles aan mij eh, hoe zeg ik het netjes, primair reageerde.’
Heb je ooit overgegeven door een film?
‘Ik niet, maar ik ben wel een keer slachtoffer geweest van andermans overgeven. Bij de remake van EVIL DEAD zag ik tijdens de slotscène met de kettingzaag uit mijn ooghoek iets op me afkomen. Een jonge gozer viel van achter brakend over me heen. Hij was volkomen beroerd, zijn ogen rolden in hun kassen. Dat was enger dan de hele film. Ik heb hem de zaal uitgeleid, zijn maten bleven gewoon zitten.’
Is er een film die je als kind helemaal te gek vond, maar als volwassene juist teleurstellend?
‘CONDORMAN! Voor de tienjarige gadgetfreak was hij geweldig, maar nu is het verhaal te kinderachtig. Van mijn helden Bud Spencer en Terence Hill hebben een paar films de tijd wel doorstaan, zoals de TRINITY-films. Van James Bond blijven alleen DR. NO en FROM RUSSIA WITH LOVE echt overeind, ook na tig keer kijken. De oude Spielbergfilms, STAR WARS en BLADE RUNNER zijn ook nog steeds steengoed. BLUE THUNDER met Roy Scheider, daarentegen – gadgets he, ik vond het geweldig – dat verhaal stelt niks meer voor. Je wordt ouder, mijn referentiekader is inmiddels zo groot geworden. Mijn favoriete periode blijft wel Amerikaanse films uit de jaren zeventig. THE GODFATHER, THE FRENCH CONNECTION, THE EXORCIST. Filmmakers durfden toen nog.’
