MOEDERDAG | Als moederdag nadert lijken lijstjes over moetjes een moetje. Hoogste tijd om moeders die altijd maar als kwaadaardige wezens worden bestempeld eens in het zonnetje te zetten en moeders die er een potje van maken juist af te serveren.
Pamela Voorhees (FRIDAY THE 13TH)
Als Pamela Voorhees tijdens de climax van FRIDAY THE 13TH(1980) niet was onthoofd door Adrienne King, had zij ongetwijfeld nog vele gezellige moederdagen ontbijt op bed gekregen van zoonlief Jason. Want Pamela en Jason, dat is nog eens moederliefde pur sang. Niet voor niets lagen haar hoofd en ongewassen trui jarenlang op een altaar in Jasons krakkemikkige boshutje. Terwijl Pamela in 1957 in de keuken van zomerkamp Crystal Lake flink de handen uit de mouwen van die blauwe trui stak, waren de flikflooiende kampleiders enkel bezig met hun op hol geslagen hormonen. Met als gevolg dat haar kleine Jason verdronk. Als die hitsige pubers nu iets beter hadden opgelet was haar zoon – hoogstwaarschijnlijk – geen lichaamwisselende worm of ondode cyborg geworden, maar had hij nog heel wat moederdagen met zijn hardwerkende en zorgzame moeke kunnen beleven.
Laurie Strode (HALLOWEEN)
Terwijl je bij Pamela Voorhees steevast denkt aan een schurk, denk je bij Laurie Strode eerder aan een heldhaftige final girl. Desondanks is de titel ‘moeder van het jaar’ niet voor mevrouw Strode weggelegd. Tot drie keer toe maakte moeder Strode er een puinhoop van. Haar dochtertje Jamie liet ze in de steek, zodat broer Myers een nieuw hobbyproject kon hebben en zij elders een Josh Hartnett kon baren. Toen er na drie films eindelijk met Jamie was afgerekend, richtte Michael twintig jaar later weer zijn pijlen op zijn zus. Mede dankzij een beslissing van de koppige Laurie liep Josh Hartnett ook gevaar, tot ze hem en zijn vriendin in de kast opsloot om een onschuldige ambulancebroeder te onthoofden. Maar goed, zelfs als je deze tijdlijn vergeet, uit de meest recente reboot blijkt ook niet een bepaald rooskleurige band tussen Laurie en haar dochter Judy Greer. Wat dat betreft geen bloemen voor Laurie, deze moederdag. Zelfs geen goedkoop bosje van de benzinepomp.
Margaret White (CARRIE)
Zoals Laurie inmiddels ook weet, kun je je kind onmogelijk overal voor beschermen. Maar in het geval van Margaret White was er best wat ellende bespaard gebleven als haar raad was opgevolgd. Dan was John Travolta niet met z’n auto over de kop én in de fik gevlogen en had docent Miss Collins nog heel wat jonge meiden in het gezicht kunnen slaan tijdens haar gymlessen. Margaret zag het niet zitten dat haar dochter Carrie naar het schoolbal ging, ze zouden haar hoogstwaarschijnlijk allemaal uitlachen. De wijze woorden van Johnny Hoes moeten die avond geregeld in Carries hoofd hebben rondgedwaald. Och, was ze maar bij moeder thuisgebleven. Had ze die avond nu maar gewoon met mama White een appeltaartje genuttigd. Of die dingen je nu puistjes geven of niet.
Ellen Brody (JAWS: THE REVENGE)
Moeders als Margaret White willen hun kroost voor een ramp behoeden, maar andere moeders brengen de ramp juist naar hun kroost toe. De witte haai uit JAWS: THE REVENGE (1987) had het plan om alle leden van de familie Brody op te peuzelen, te beginnen bij Sean. Door een volledig onverklaarbare psychische connectie tussen de wraakzuchtige kraakbeenvis en moeder Ellen Brody, is Ellen op de hoogte van dit wraakplan. Maar in plaats van af te reizen naar Kirgizië (of een andere plek ver verwijderd van de oceaan), gaat mevrouw Brody naar de Bahama’s. Het logische gevolg: de haai zwemt 2000 kilometer naar de Bahama’s en gaat doodleuk verder met zijn snode plannetje. Hiermee brengt Ellen niet alleen haar andere zoon Michael en kleindochter in gevaar, maar ook het leven van Michael Caine en Mario van Peebles. Je zou het maar op je geweten hebben.
Queen Xenomorph (ALIENS)
Stel je voor: je bent net flink bevallen. De opblaasbare ooievaar is al buiten het ruimteschip geplaatst en jij telt of alles bij je nakomelingen compleet is: Tien vingertjes, twee oogjes, twee mondjes: check! Vervolgens komt er een jou volstrekt onbekende dame op sneakers met een jong meisje op kraamvisite. De aanwezigheid van die enorme vlammenwerper is echter op z’n zachtst gezegd verontrustend. De sfeer wordt bedreigend en om je koters te redden geef je een seintje dat je agressieve familieleden moeten terugtrekken. Maar dan steekt de dame alsnog zonder blikken of blozen al je kroost in de fik en schiet je familieleden vervolgens aan flarden. En als jij op jouw beurt in de buurt komt van haar kleine meid, dan word je meteen een trut genoemd en krijg je een pak rammel. Arme koningin Xenomorph.
Karen Barclay (CHILD’S PLAY)
In CHILD’S PLAY zien we hoe een potentiële moederdag er in huize Barclay uit kan zien; een schattige Andy brengt zijn moeder een heerlijk verzorgd en voedzaam ontbijtje op bed. Anderzijds, als Andy jarig is, krijgt hij niets anders dan kleding (het ergste wat je een kind kan geven) en een vrij nutteloze toolset voor een Good Guy pop, die Andy niet eens heeft. Het excuus van moeder Karen is het ontbreken van financiële middelen, maar hun riante appartement in het centrum van Chicago spreekt dit een beetje tegen. Om lekker goedkoop uit te zijn koopt Karen maar een tweedehands pop met de ziel van een seriemoordenaar erin van een zwerver. Als haar zoontje haar confronteert met dit feit, gelooft ze hem pas als ze zelf een keer mot krijgt met het vloekende stuk plastic. Alsnog, als het drama eenmaal is afgelopen mogen pleegouders Jenny Agutter en Gerrit Graham het getraumatiseerde joch opvangen. Lekker bezig, Karen.
Vera Cosgrove (BRAINDEAD)
Waar de ene moeder haar zoon dus rechtstreeks opzadelt met problemen, wil een ander juist voorkomen dat haar zoon fouten maakt. Zo heeft de Nieuw-Zeelandse moeder Vera Cosgrove uit BRAINDEAD (1992) haar opvoedkunsten afgekeken van moeke Norma Bates en wil haar zoon beschermen tegen dames die enkel in de broek van hun zoon willen kruipen. Had die beste Lionel nu maar naar zijn moeder geluisterd en dat stiekeme romantische onderonsje met Paquita in de dierentuin afgeblazen, dan was moe Cosgrove nooit gebeten door een Sumatraanse rat-aap en had Lionel niet zijn grasmaaier in het halve dorp hoeven zetten. Dat had toch flink wat liters bloed en oorlellen in de vanillevla gescheeld.
Marge Thompson (A NIGHTMARE ON ELM STREET)
Maar moeders die hun nakomelingen willen beschermen voor onheil kan ook averechts uitpakken. Zo had Marge Thompson ongetwijfeld goede bedoelingen toen ze met een handjevol andere ouders de plaatselijke kindermoordenaar in de fik zette, maar het maakte het leven van hun dochter Nancy er niet bepaald rustiger op. Want terwijl Marge na dit tafereel nonstop de fles aan de mond zette, dook de verschroeide beul in de dromen van haar dochter op om zijn sadistische spelletjes voort te zetten. En zelfs toen Nancy vindingrijk genoeg bleek om het probleem zelf op te lossen, werkte Marge niet echt mee en plaatste tralies voor de ramen. En zo kon een opgesloten Nancy niet voorkomen dat Johnny Depp met televisie en al in het bed werd gezogen. Daar gaan je goede bedoelingen.
