FLASHBACK | Schrijver en filmjournalist Basje Boer (1980) presenteerde de Schokkend Nieuws-podcast, maakte de crypto-column en schrijft nog regelmatig recensies en achtergrondartikelen. Ze studeerde af aan de Gerrit Rietveld Academie en werkt momenteel aan een essaybundel over film met een feministische insteek.
Wat is je vroegste filmherinnering?
‘CISKE DE RAT maakte een grote indruk op me. Vooral het moment dat Ciske (Danny de Munck) zijn moeder, gespeeld door Willeke van Ammelrooy, doodsteekt. Ik identificeerde me met iemand die iets slechts deed en dat maakte veel indruk op me. Doordat het huis waarin Ciske woonde leek op mijn eigen huis in Amsterdam, kwam het extra dichtbij. Gevoelens van verliefdheid gingen samen met het gevoel dat ik hem wilde zijn – net zo stoer. Natuurlijk had ik ook zo’n Ciske-pet!’
En wat is je vroegste genrefilmherinnering?
‘WHO FRAMED ROGER RABBIT vond ik geweldig! Het einde met slechterik Judge Doom, gespeeld door Christopher Lloyd, vond en vind ik nog steeds heel eng! Dr. Doom blijkt zelf ook een cartoon te zijn. Dit wordt onthuld op een gruwelijke manier – vooral voor kinderen. En dan dat stemmetje… nachtmerriemateriaal!’
Van welke film kon je niet slapen?
‘Ik was veel bij m’n oma toen ik een jaar of tien was. In tegenstelling tot mijn moeder lette ze niet op wat ik allemaal keek. Daar zag ik MIDNIGHT EXPRESS. Een heel volwassen film, absoluut geen kindermateriaal. Het einde is heel akelig en bloederig, shocking gewoon. Bij mijn oma heb ik ook een film gezien die diepe indruk heeft gemaakt, maar waarvan ik nooit heb kunnen achterhalen hoe hij heet! Wat ik nog weet, is dat een man op een strand wordt doorzeefd met speren van de inheemse bevolking. Dat beeld stond jarenlang op mijn netvlies gegrift. Heel naar maar ook interessant! Rond mijn twaalfde zag ik een film, die ik doodeng vond. In mijn herinnering was het een soort HENRY: PORTRAIT OF A SERIAL KILLER. Ik wist nog dat aan het einde een man in de spiegel keek en daarna zijn hand door zijn haar haalde, waarin allemaal bloed zat! Na eindeloos zoeken kwam ik erachter dat het SOMETHING WILD was met Melanie Griffith. Het bleek een vrolijke film, die weliswaar een beetje thrillerachtig wordt, maar totaal anders is dan hoe ik hem heb onthouden.’
Wie was jouw eerste filmcrush?
‘Dankzij mijn vader keek veel films met Mel Brooks en Gene Wilder. Ik had een crush op Gene Wilder. Een beetje raar, want hij is helemaal niet knap, maar ik was erg door hem gecharmeerd. Vaak ging ik zelfs terug naar de videotheek om dezelfde film te huren, zoals WOMAN IN RED.’
Heb je ooit een fysieke reactie gekregen door een film?
‘Toen ik een jaar of 17 was, zag ik in het Zaanse filmtheater de klassieker REPULSION van Roman Polanski. Toen ik de trap afliep na het zien van de film, brak mijn hak. Hier heb ik een uur lang hysterisch zitten huilen. Ik kwam al overstuur de zaal uit, maar de bom barstte na mijn val. Ik identificeerde me, net als destijds met Ciske de Rat, erg met Catherine Deneuves personage en was bang dat ik misschien ook zo zou zijn: een normale vrouw die langzaam maar zeker afglijdt en mannen gaat vermoorden. Ik leefde me heel erg in met dit gestoorde personage, dat helemaal niet van plan was om mannen te gaan vermoorden maar wie het gewoon overkwam. Heel beangstigend.’
Is er een film die je als kind helemaal te gek vond, maar als volwassene juist teleurstellend?
‘DON’T TELL MOM THE BABYSITTER’S DEAD met Christina Applegate. Toen ik die jaren later terugkeek, vond ik de film slecht, en heel gedateerd. Het idee erachter was weliswaar nog steeds leuk: dat je opeens volwassen bent en een volwassen leven leidt; vooral dát vond ik als kind geweldig!’
