TGIF | Een gametrailer die vorige week op het interweb werd gedropt deed George Vermij peinzen over de relatie tussen genrefilm en video games. Want zal Hideo Kojima’s DEATH STRANDING een nieuwe mijlpaal worden binnen de kruisbestuiving van die media?
Wie het gamenieuws een beetje volgt weet dat de Japanse ontwerper Hideo Kojima een gerespecteerde en ambitieuze figuur is binnen de game-industrie. Vanaf het prille begin was hij al betrokken bij de legendarische studio Konami. Daar werd hij gevraagd een spel te ontwikkelen dat zou uitgroeien tot de langlopende en kritisch gewaardeerde METAL GEAR-reeks. Wat die serie zo succesvol maakte, was dat het niet alleen om de gameplay ging, maar ook om een complex en vaak niet te volgen verhaal over geheime militaire operaties, gevaarlijke technologieën en sluwe machtsspelletjes. Kojima propte daarbij alles in de serie: denk aan bombastische soundtracks, lekker overdreven quotable teksten en stemacteurs die zich konden laten gaan als bulderende schurken.
Ondanks het grote succes van het laatste deel van de reeks, METAL GEAR SOLID 5, was het gedaan tussen Konami en Kojima. De redenen zijn gehuld in nevelen, maar creatieve verschillen waren ongetwijfeld de doorslaggevende factor. De breuk illustreert hoe Kojima zichzelf steeds meer is gaan zien als een game-auteur. De volgende stap was een eigen studio en met Kojima Productions is dat nu een feit. En, na een aantal teasertrailers is er nu dan eindelijk de lange trailer van de eerste game die Kojima in eigen beheer uitbrengt: DEATH STRANDING.
Uit de reacties die je op Youtube leest, blijkt het publiek vooral verward. Neem deze twee comments:
So what is the game about? Survival? Action? Horror? Warfare? Sci-Fi? Military? Magic? Zombie? Post Apocalyptic? or Historic?
Kojima: Yes
en:
Normal media: show more content= spoiling
Kojima Media: show more content= make you more confused
Wie de teasers al had gezien, weet dat Kojima o.a. Norman Reedus, Mads Mikkelsen en Guillermo del Toro heeft weten te strikken en in virtuele vorm in de game heeft gestopt. De trailer onthulde nog twee verrassende verschijningen: Léa Seydoux en regisseur Nicolas Winding Refn. Maar waar gaat DEATH STRANDING nou precies over? En hoe zit het met de gameplay? Uit de beelden kunnen we concluderen dat we hier met een veelkoppig genremonster te maken hebben. Sciencefiction, fantasy, horror en oorlog komen allemaal voorbij. Zitten we het ene moment nog in een postapocalyptisch landschap, dan switcht het naar het Witte Huis voor een onderonsje met een zieke president om vervolgens te stranden in een slagveld met wapentuig dat duidelijk afkomstig is uit de Eerste Wereldoorlog. En dan zijn er nog andere vreemde elementen: een zwarte olieachtige substantie die alles opslokt; mysterieuze foetussen die in doorzichtige vaten zitten, en Mads die steeds weer dreigend opdoemt met een legertje skeletsoldaten. Het internet is al volop aan het analyseren, speculeren en theoretiseren over wat Kojima nu precies bedoelt met deze beeldenbrij.
Wat je in ieder geval kunt zeggen, is dat het ambitieus en overrijp is tot het punt van barsten. DEATH STRANDING lijkt ook op een vrij unieke variant van een groots vanity project binnen de game-industrie. In de filmgeschiedenis richtte Charlie Chaplin United Artists op om zich onafhankelijker op te stellen tegenover de grote producenten in Hollywood. Francis Ford Coppola deed dat destijds met zijn American Zoetrope. Natuurlijk ging dat niet altijd even makkelijk en zijn er genoeg projecten bekend die een studio geruïneerd achterlieten. Kojima treedt nu in vergelijkbare voetsporen. Hij wilde in eerste instantie films maken maar hij zag het grote potentieel van games. Toch is zijn liefde voor cinema nooit verdwenen – hij heeft zelfs Del Toro en Refn kunnen krijgen voor zijn game, en dat zegt duidelijk iets over wederzijdse bewondering. De vraag is natuurlijk of Kojima het medium naar een hoger plan kan tillen. Volgens sommige fans is het hem al gelukt om zijn games een complexiteit en diepzinnigheid mee te geven die vergelijkbaar is met andere kunstvormen, zoals dit filmpje beargumenteert:
De vraag is natuurlijk of dit megaproject een succes zal zijn, en of het speelveld daadwerkelijk zal veranderen. Heeft Kojima met DEATH STRANDING echt een nieuw genre gemaakt zoals nu al wordt beweerd? De game heeft een release in november, dus nog even geduld. Dan maar wat linkjes om het wachten draaglijk te maken.
Zo is hier mooi artikel voor iedereen die niet weet waar hij/zij moet beginnen met Yakuzafilms. Of, mocht je behoefte hebben aan klassieke Zuid-Koreaanse cinema, dan heeft The Guardian wat tips voor je. Helaas bereikte ons het trieste bericht dat Leo, de kat van PET SEMATARY, al zijn levens heeft verbruikt. Of zou hij misschien tóch weer opduiken? Het tweede seizoen van SWAMP THING is ook zo dood als een pier. Rob Zombie is nog wel springlevend en maakt bioscoopzalen onveilig met 3 FROM HELL. Zoals je kunt verwachten wordt dit geen gezellige familiefilm waar je met de kleintjes naar toe kunt gaan. De rating is een grote R en dat zal fans van Zombie alleen maar bekoren.
X-mannetjes en -vrouwtjes worden X-persoontjes als het aan een hoge pief van Marvel ligt. “Men” is zó 2018! Maar waarom niet X-Kameraden? X-Makkers, X-Vriendjes, X-Matties… ach, laat ook maar. Hier vind je nog een interessante link over hoe vrouwelijke regisseurs het horrorgenre een nieuwe feministische richting op sturen. En tot slot een leuk lijstje met goedkope DIE HARD-klonen, gemaakt op een microbudget. Waaronder SKYSCRAPER met de rondborstige Anna Nicole Smith, die in een wolkenkrabber terroristisch gespuis omverblaast – en dat allemaal doet met een flink decolleté, zoals je in deze trailer kunt zien. Wat een manier om deze spetterende TGIF af te sluiten!
Fijn weekend y’all!
