TGIF | In de links die deze week verzameld werden, onthulde zich het thema belofte. Maar daar hoef je je niets van aan te trekken: dit is gewoon weer een linkdump.
Richard Kelly gaat weer terug naar de wereld van zijn doorbraakfilm DONNIE DARKO. Een begrijpelijke keuze, want het kritische en commerciële succes van die culthit uit 2001 heeft hij met zijn latere werk nooit geëvenaard. De interesse in zijn SOUTHLAND TALES (2006) mag dan groeien, die film heeft nog altijd niet zo’n hoge status. Misschien is dat ook wel deels de reden dat de reputatie van DONNIE DARKO achteruit gegaan is. Zo kan het gaan: eerst word je omarmd, maar als je genoeg slecht ontvangen films maakt gaat men je zien als pretentieuze prutser en komt met terugwerkende kracht ook je eerdere werk in een kwaad daglicht te staan. Vaak omdat iemand te veel in zijn eigen verhaal gaat geloven, zoals bij Tim Burton, die inmiddels ook meer slechte dan goede films op zijn naam heeft staan. Het einde begon voor hem 2001 met zijn PLANET OF THE APES, daar zullen de meesten het wel over eens zijn, hoewel ook die film verdedigers heeft.
Zelfs de grootsten zijn niet veilig voor de vergankelijkheid: wie rekent de laatste handvol films van John Carpenter tot zijn beste werk? Een voordeel van oudere regisseurs is dan weer dat ze vaak geen blad voor de mond nemen, zoals Carpenter bevestigt in dit interview vol ongezouten meningen over politiek en films.
Bijzonder wisselvallig vind ik het oeuvre van Rob Zombie (THE DEVIL’S REJECTS: goed, HALLOWEEN: waardeloos, HALLOWEEN II: uitstekend), waarover hier een mooi stuk te lezen is. Een ooit veelbelovende regisseur die inmiddels gevestigd genoemd mag worden en mij nog nooit teleurgesteld heeft, is Rian Johnson. Van zijn KNIVES OUT zie je hier een uitgebreide analyse.
Of actrice Emeral Fennell de titel ‘veelbelovende regisseur’ krijgt valt te bezien, maar haar speelfilmregiedebuut PROMISING YOUNG WOMAN zorgt in elk geval voor controverse. In dit interview gaat ze erop in. Veelbelovend regisseur Brendan Steere (THE VELOCIPASTOR) schreef een leuk stuk over slechte films en ‘bewust slechte’ films. Een veelbelovend regisseur is niet per se onervaren in de filmwereld: Walter Murch had al een prachtige carrière als editor toen hij zijn regiedebuut maakte met RETURN TO OZ, een flop die later een cultstatus kreeg door de duistere toon.
Nog wat linkjes die zich niet binnen het opgelegde thema wilden voegen: een stuk over neurodiversiteit in WANDAVISION, een top 15 van ‘master of madness’ Sion Sono’s films, en nieuws waar ik blij van word over de casting van de aankomende serie THE SANDMAN, naar de strips van Neil Gaiman. Meest aangename verrassing vind ik de Britse komieken Sanjeev Bhaskar en Asim Chaudhry als respectievelijk Cain en Abel (nee, niet Kaïn, we hebben het over de stripfiguren): ik was er nooit opgekomen, maar wie bekend is met de strips en de acteurs zal beamen dat het helemaal klopt. Dat belooft wat.
Prettig weekend!
