TGIF | Behulpzame collega’s hebben deze week een indrukwekkende verzameling linkjes aangeleverd. Maar eigenlijk wil Hedwig het voornamelijk hebben over haar nieuwe televisie-obsessie: WATCHMEN.
Ik vind het altijd een beetje gemakzuchtig als mensen afgeven op alle remakes, reboots, sequels, prequels, spin-offs, etc. Natuurlijk kunnen ze het gevolg zijn van creatieve armoede, en vaak doen ze inderdaad weinig meer dan recyclen van bestaand materiaal – ook een vorm van duurzaamheid, I guess? Ik denk niet dat je heel veel hoeft te verwachten van de volgende TREMORS-film, bijvoorbeeld, hoewel je nooit weet wanneer je opeens iets krijgt als JASON LIVES. Maar bestaand materiaal kan ook gebruikt worden als springplank voor nieuwe verhalen, nieuwe ideeën, en soms zelfs een nieuwe kijk op de bron.
De nieuwe serie van Damon Lindelof is geen rechtstreekse aanpassing van de revolutionaire strip van Alan Moore en Dave Gibbons: het speelt zich af in dezelfde wereld, maar dan ruim dertig jaar later. Het legt ook de nadruk op een onderwerp dat in de strip niet heel uitgebreid aan bod kwam: rassenrelaties, maar dan in een vreemde alternatieve wereld waarin Robert Redford al dertig jaar president is en er sommige slachtoffers van racistisch geweld compensatie is geboden.
Toch is het stiekem juist ook best een trouwe aanpassing, en niet alleen wat betreft toon en thematiek. Het verhaal wordt in gang gezet door de moord op een personage met geheimen in zijn verleden – zijn begrafenis vormt de spil van zowel het tweede nummer van de strip als de tweede aflevering van de serie. In het derde nummer vertrekt Doctor Manhattan naar Mars – de derde aflevering van de serie wordt gekaderd door een bericht dat Laurie Blake inspreekt voor hem. Het vijfde nummer draait om Rorschach; de vijfde aflevering om het personage Looking Glass. De grote onthulling in de strip is wat het plan is van Adrian Veidt/Ozymandias; het grootste mysterie in de serie is wat zijn opvolgster Lady Trieu nu precies aan het bekokstoven is.
Het is fijn om weer een serie te hebben die uitnodigt tot verder graven. Vox heeft (naast interessante essays) samenvattingen in de vorm van een dialoog tussen verschillende critici, en dat snap ik: het is een serie waar je over wil praten. Er is meer leuks: lijstjes Easter Eggs; informatie over wie, als Redford president is, zijn rollen dan heeft gespeeld en handige overzichten voor mensen die de strip niet of lang geleden gelezen hebben. En er is natuurlijk Peteypedia van de makers zelf, een website die ze onder andere gebruiken om geërgerde recensies te plaatsen. Die zijn dan zogenaamd door FBI-agent Dale Petey (de assistent van Laurie Blake die in aflevering drie voor het eerst verschijnt) geschreven, van de serie-in-de-serie AMERICAN HERO STORY, een niet-zo-heel-verkapte parodie van de stijl van Zack Snyder.
Er is ook waardevolle kritiek. Ik hoop bijvoorbeeld dat Lindsay Ellis dit twitterdraadje uitbreidt tot een video-essay. Ze heeft er gelijk in dat het feit dat het grote trauma van deze wereld – groot genoeg dat Spielberg dáár een film over maakte in plaats van over de Holocaust – een ‘false flag’-operatie blijkt te zijn, een andere lading had in 1985 (toen Watchmen verscheen) dan in een wereld na 9/11. In de serie hebben de samenzweringsdenkers gelijk. Hoe beïnvloedt dat je verhaal?
Nu maar eens kijken hoeveel andere linkjes ik aan WATCHMEN kan linken. Een interview met Moore van twee jaar geleden waarin hij (niet geheel onterecht) superheldenstrips ‘white supremacist dreams of the master race’ noemt en BIRTH OF A NATION citeert als mogelijk de eerste Amerikaanse superheldenfilm is makkelijk, en alles over #releasethesnydercut kan ook direct mee. Als je dan eenmaal in het DC-universum bent aangeland kunnen die linkjes over de JOKER-sequel die dan weer wel, dan weer niet lijkt te gaan gebeuren ook netjes ingepast (ik hoop zelf op een Catwoman-film geïnspireerd door Irma Vep en Rififi. Of een Poison Ivy-in-space film op basis van Silent Running. Waarom krijg ik nou geen bakken geld van de studio’s?). In plaats van een JOKER-sequel kan je natuurlijk ook door in dezelfde trant, bijvoorbeeld door een film te maken over Renfield (die uit DRACULA).
En tsja, veel van het filmnieuws valt natuurlijk onder het kopje ‘sequels e.d.’. Noah Hawley – die Jean Smart eerder dan WATCHMEN al in een superheldenserie een rol gaf – gaat bijvoorbeeld een STAR TREK-film maken. DOCTOR SLEEP heeft de lastige taak om zowel de verfilming te zijn van een boek als een film die in de schaduw staat van de filmadaptatie van het voorgaande boek. TERMINATOR: DARK FATE blijkt stiekem best goed te passen bij de eerste twee films uit de serie – hoe noem je dat, trouwens, als een sequel een aantal andere sequels negeert? Een alternatieve vertakking?
En dan hebben we natuurlijk nog de nieuwe spin-offserie THE MANDALORIAN, voorlopig de voornaamste nieuwe #content op Disney+ (al hoor ik ook goede dingen over FORKY ASKS A QUESTION). Ik denk niet dat iemand had verwacht dat er (naast de achteloze verdamping van een aantal Jawa’s) zoveel schattigheid in zou zitten – zelfs Werner Herzog zwichtte ervoor. Er zijn wel artikelen te vinden over andere aspecten – de muziek, de praktische effecten, de iconografie – maar laten we eerlijk zijn: iedereen heeft het vooral over die snoezige baby. Een doorzichtige marketingtruc? Behalve dan dat er nog geen merch te koop was: Vulture maakte zelf een bootleg-cadeaugids. Maar geen zorgen hoor, de knuffels/speeltjes/enz. komen eraan, net op tijd voor kerst. Ik houd het zelf voorlopig op de zelfgehaakte Yoda die nu al een paar jaar op mijn bureau op werk staat.
Bij andere links kan ik helaas niet bedenken hoe ik ze aan mijn hoofdverhaal kan koppelen, dus de rest bewaren we maar tot een volgende keer. Behalve dan misschien deze: (de volgens Moviebob ondergewaardeerde) Nicolas Cage gaat Nicolas Cage spelen in The Unbearable Weight of Massive Talent, een titel die klinkt als een mash-up van titels van twee boeken die ik in mijn kast heb staan, A Heartbreaking Work of Staggering Genius (niet, zoals THE KNIGHT BEFORE CHRISTMAS hier wordt genoemd, ‘a staggering work of lifeless mediocrity’) en The Unbearable Lightness of Being. Ik ben benieuwd!
Fijn weekend!
