TGIF | Ooit begon Hedwig bij Schokkend Nieuws als fantasy- en sciencefictionliefhebber. Met HOUSE OF THE DRAGON en THE RINGS OF POWER zou je vermoeden dat fantasy nu de boventoon voert.
De werkelijkheid liep anders. De première van HOUSE OF THE DRAGON had de bekende GAME OF THRONES-ingredienten: bloederige actiescènes, gekonkel achter de schermen, mooie kostuums en matige pruiken, zelfs een vleugje incest. Om alles te kunnen volgens is de explainer-industrie op volle toeren. Maar ik weet nog niet of ik verder ga kijken. Uiteindelijk ging het toch meer om de personages dan om de wereld, en tot nu toe lijkt niemand boeiend genoeg. En dat dan Dragonstone nu eindelijk beter tot z’n recht komt? Tsja.
Als twee fantasy-prequels zo dicht op elkaar in première gaan zijn de vergelijkingen (en trend-analyses) natuurlijk onvermijdelijk. Bij LORD OF THE RINGS hebben we al een (weinig indrukwekkende) prequelreeks achter de rug. THE RINGS OF POWER gaat nog verder in het verleden. Recensies beslaan tot nu toe het hele spectrum. Ik ben benieuwd… maar ook weer niet zo benieuwd dat ik haast ga maken.
Ik heb namelijk nog van alles af te kijken, eerst. PAPER GIRLS, om mee te beginnen. De serie is lang niet zo creatief en onvoorspelbaar als de strip waarop hij gebaseerd is, maar weet de emotionele implicaties van tijdreizen wel tastbaar te maken, en slaat deze standaardscène grotendeels over. STAR TREK: STRANGE NEW WORLDS is, na een paar bij vlagen boeiende maar niet geheel geslaagde TREK-series, weer een terugkeer naar het gevoel van vroeger. Ook dit is een prequel, en voorbestemdheid is een thema, maar vooral zijn het leuke, op zichzelf staande afleveringen van de week. Van FOR ALL MANKIND heb ik pas net de eerste aflevering gekeken, terwijl ondertussen seizoen vier al ontwikkeld wordt, maar ik ben het direct met io9 eens: beter laat dan nooit. En na een seizoen WESTWORLD ben ik destijds afgehaakt, maar over het vierde seizoen daarvan blijf ik maar goede dingen horen…
En dat was dan nog alleen de sciencefiction die me op het moment bezighoudt. We hebben het nog niet eens gehad over de hele sloot horrorfilms die (hopelijk) nog onze kant op komen dit jaar (inclusief een horrorversie van Winnie the Pooh?). En ik moet ook dringend nog verder met THE REHEARSAL, een bizarre serie die vrijwel zeker een cultklassieker gaat worden.
Kortom: ik zal vast ooit nog wel tijd maken voor de nieuwe verhalen in de fantasy-werelden van de twee schrijvers met R.R. in hun naam. Maar echt voorrang heeft het op het moment nog niet.
Ten slotte: ik heb zelf vaak niet het geduld voor video-essays, vooral als het in feite langdradige, voorgelezen artikelen zijn met een paar plaatjes. Maar zo mogen ze van mij vaker gemaakt worden! Durf de filmfragmenten voor zichzelf te laten spreken… en het onder de twee minuten te houden.
