TGIF | Dat ‘Mister Marvel’ Stan Lee deze week op de respectabele leeftijd van 95 is heengegaan, zal niemand ontgaan zijn. Zijn dood was voor mij het startschot voor heel wat mijmeringen. Is het neerzetten van een ‘legacy’ de reden dat we hier op aarde zijn? En hoe vertaal je dat woord eigenlijk behoorlijk? Vragen!
‘Nalatenschap’ zegt het woordenboek. Dekt dat de lading van het veel sterkere Engelse woord ‘legacy’? Niet echt. Een legacy heeft de zweem van grandeur over zich heen hangen, terwijl ‘nalatenschap’ toch meer ruikt naar de stoffige meubels in het huis van een overleden oma. Een legacy neerzetten is wat mij betreft het hoogste wat je als mens kan bereiken in het leven. Dat je meer bent dan slechts een voetnoot in de geschiedenis als je uiteindelijk een tuin op je buik gekregen hebt.
Stan Lee heeft dat uiteraard bereikt, zijn figuurlijke en letterlijke bibliotheek in de geschiedenis zal altijd blijven bestaan. Wereldwijd, al moet het kwartje in Nieuw-Zeeland blijkbaar nog vallen . In Japan snappen ze het beter, getuige deze Japanse Spider-Man die Lee ook wel kon waarderen, zoals je hier kunt zien. Maar het is niet zo dat Stan Lee als jong ventje al het meesterplan had om een legacymakende legende te worden, zoals blijkt uit de vele In Memoriams waaronder deze die Michael Minneboo schreef voor Schokkend Nieuws. Of zoals Tony Stark zei: ‘Heroes are made by the paths they choose, not the powers they are graced with’. Een stelling die me meteen doet denken aan de geweldige speech die held Neil Gaiman zes jaar geleden gaf voor een zaal studenten aan de University of the Arts. Nog steeds inspirerend en het zoveelste voorbeeld dat de weg naar een legacy nooit te voorspellen valt, zolang je je maar met hart en ziel op datgene stort wat je het liefste doet in het leven.
Neem Kitty O’Neil. Wie? Precies. Maar leve de In Memoriam, want zo krijgt deze recent overleden stuntvrouw en snelheidsduivelin toch een verdiende plek in het grote filmgeschiedenisboek. Net als de deze week overleden Douglas Rain, de man die met slechts zijn stem en eigenlijk maar één film zelfs herinnerd wordt door de Nederlandse omroep.
Even terug naar het land van de levenden, want op dit moment werken twee mannen in Amerika beiden aan legacies die radicaal van elkaar verschillen. Filmproducent Jason Blum is geen groot fan van het werk van de heer Donald J. Trump, zo bleek eerder deze week uit zijn vlammende speech op het Israel film festival. Fans van Trump pikten het niet en sleurden Blum van het podium . Een van de dieptepunten deze week, hoe je het ook bekijkt. Gelukkig voor ons weerhoudt het Blum er niet van verder te blijven timmeren aan zijn nalatenschap. Hoe Trumps legacy eruit gaat zien, moeten we nog maar even afwachten, maar het heeft inmiddels wel geleid tot deze geestige film, met een woordgraptitel die simpel is in zijn genialiteit:
Elders deze week was er een akkefietje tussen twee andere legacybouwers, althans zo leek het even. Legendarisch componist Ennio Morricone zou in een interview met de Duitse Playboy de strontkar hebben uitgekieperd over het hoofd van Quentin Tarantino, wat leidde tot een fiks gewelles en genietes met een Duits artikel als voorlopig slotakkoord. Door dat gedoe zou ik bijna gemist hebben dat er deze week een lans gebroken werd voor Rob Zombies LORDS OF SALEM, een film die ik enorm waardeer, maar die vijf jaar geleden vrijwel overal negatieve kritieken kreeg. Rob Zombie als visionair! Dat zijn minstens 30 legacypunten in de zak.
Dat George A. Romero een legacy van jewelste heeft achtergelaten is een feit, maar dat die nog verder kan gaan groeien na zijn dood is zeer heuglijk nieuws. Romero’s ‘verloren’ film THE AMUSEMENT PARK uit 1973 is boven water en schijnt gruwelijk briljant te zijn. Ik vond het idee van zo’n kluis waar opeens een vergeten film uit wordt getoverd altijd al een heerlijk iets. Zo droom ik er al tientallen jaren van dat Ralph Bakshi stiekem toch ooit zijn ambitieuze Lord of the Rings-project heeft afgemaakt, tot ik deze week dit artikel las. Hoop meteen de bodem in, maar een verbijsterend verhaal.
Van weekend vieren zal op de burelen van Schokkend Nieuws niet echt sprake zijn, want we gaan met z’n allen weer hard werken aan het nieuwe nummer waarin Londen centraal zal staan, want een stad kan natuurlijk ook een (cinematische) legacy hebben. En dat Londen die absoluut heeft, kunnen jullie over een paar weken lezen! Oh, en als je denkt dat je zelf nooit en te nimmer een legacybouwer zal zijn… houd moed! Ter inspiratie laat ik jullie achter met dit prachtige verhaal over een kunstenaar die nooit op het NOS-journaal zal komen, maar die toch een legacy van hier tot Taiwan heeft achtergelaten.
Fijn weekend allemaal!
