TGIF | Elke week stelt een Schokkend Nieuws-er Thank God It’s Friday! samen, een verzameling leuke linkjes naar allerlei filmwebsites. Maar wat, vraagt Hedwig van Driel zich af, vertellen deze linkjes ons eigenlijk over de huidige filmcultuur?
Misschien handig om jullie eerst een blik in de keuken te gunnen. Elke week wordt in een besloten SN-groep op Facebook een TGIF-draadje aangemaakt, waarin iedere Schokkend Nieuws-er de hele week lang interessante links kan aanleveren. Aan het einde van de week kiest de samensteller een gedeelte daarvan uit en probeert een beetje een verhaal te bouwen om die links heen. Toen ik deze keer de linkjes op een rij zette viel me iets op. Ze vallen grotendeels uiteen in drie categoriën. Er zijn stukken die het nu proberen te duiden; stukken over het verleden; en vooral heel veel stukken over de toekomst.
In de eerste categorie zien we deze week veel stukken naar aanleiding van HEREDITARY. Een betoog tegen het gebruik van de term ‘elevated horror’, bijvoorbeeld, dat volgens de schrijver een gevolg is van een ongerechtvaardigd stigma tegen horror (psst – we hebben het hier ook al eens over gehad in onze podcast). Of een recensie van de wikipedia-samenvatting, door iemand die te bang is om de film te gaan zien. Of een mooi stuk van oud Schokkend Nieuws-medewerker Kevin Toma over de esthetiek van horror.
Er zijn ook stukken die een trend signaleren en in z’n context plaatsen. Bijvoorbeeld een stuk over het feit dat steeds meer grote blockbusters lange shots gebruiken, en hoe die in elkaar worden gezet. De release van L’AMANT DOUBLE in het Verenigd Koninkrijk (de film was najaar 2017 al in Nederland te zien) en het fantastische openingsshot van die film zijn een mooi excuus om het over filmvagina’s te hebben. En in een ander overzicht wordt gekeken naar de staat van filmbeoordelingen in een aantal landen. Mocht je daarna benieuwd zijn naar de situatie in Nederland, lees dan SN#121 er nog maar eens op na. Er is nu ook weer gedoe over de keuring van REDBAD, de nieuwe film van actiefilmer Roel Reiné die volgende week uitgaat.
De tweede categorie, dat zijn de stukken die puur naar het verleden kijken. Dat kan uit nostalgie zijn – dat iemand ruim twee ton over had voor het wapen van Barbarella, of dat het FIREFLY VFX-team vijftien jaar later een weemoedige compilatie maakte.
Het artikel kan ook herwaardering willen bepleiten: was THE GIRL WITH THE DRAGON TATTOO van Fincher nou echt zo matig? En het zijn vaak lijstjes, natuurlijk, zoals deze met de beste acteerprestaties in indie-horror. Er is ook ruimte voor diepgravendere terugblikken: van de verschillende types Disney-slechteriken, tot de rol van familie in de films van Isao Takahata. Deze laatste categorie vind ik zelf het meest interessant. Maar het is wel de vraag hoe lang dit soort stukken nog kunnen worden geschreven, nu door de opkomst van streaming media en de ondergang van vaste media het aanbod, en dan vooral het aanbod van oudere films, flink verschraalt. Hoe erg het probleem precies is wordt grondig geïnventariseerd in dit uitgebreide en nostalgische essay over wat er nog over is van de videotheek.
Maar wie rondkijkt op het internet kan aan een conclusie niet ontsnappen: er wordt vooral vooruit gekeken. Naar wat er binnenkort aankomt (THE MAN WHO KILLED HITLER AND THEN THE BIGFOOT; SUSPIRIA) of nog wat langer op zich laat wachten (de WATCHMEN televisie-serie, de nieuwe Tarantino). En naar dat wat er waarschijnlijk (MAN ALIVE; ARACHNOPHOBIA) of heel misschien (BERMUDA TRIANGLE; HOWARD THE DUCK; allerhande DC-films) gaat komen.
En dat was nog maar een selectie uit alle aankondigingen, speculaties, castingnieuwtjes en dergelijke. En natuurlijk ben ik ook benieuwd of Jordan Peele inderdaad ooit een GARGOYLES-film gaat maken. Natuurlijk word ik blij van een foto van Chris Pine in een eighties outfit. Maar toch vraag ik me af: is de verhouding niet wat scheef? Moeten we het niet iets meer hebben over de films die er zijn, en die we kunnen kijken, in plaats van over films die er nog niet zijn en die er misschien zelfs nooit zullen komen? Leuk hoor, dat Ewan McGregor de volwassen versie van Danny uit THE SHINING gaat spelen – maar op zich is dat tot de release van DOCTOR SLEEP in januari 2020 (!) weinig meer dan een feitje.
De verleiding van het nieuwe is natuurlijk van alle tijden. Ik ben in ieder geval blij dat er bij Schokkend Nieuws alle ruimte is om ook aandacht te besteden aan het verleden, en om de castingnieuwtjes te beperken tot deze wekelijkse rubriek – en hopelijk vinden jullie dat ook.
Fijn weekend!
