TGIF | Het is vandaag vrijdag de dertiende. Een perfecte horrordag dus. Hier genoeg lees- en kijkvoer om je weekend door te komen.
Udo Kier is een veelzijdige acteur met een grote cultfollowing. In dit achtergrondartikel lees je alles over hem. Hij is nooit echt doorgebroken in de mainstream, hoewel hij de enige acteur is die werkte met Fassbinder, Argento, Von Trier, Van Sant én Wenders. Kier acteert al veertig jaar en speelde in meer dan tweehonderd films, maar speelt bijna altijd een bijrol. Ook is hij te zien geweest in genrefilms als SUSPIRIA, PUPPET MASTER: THE LITTLEST REICH en CIGARETTE BURNS en in 2019 speelde hij nog in de succesvolle genrebending thriller BACURAU. Nu speelt hij een kapper in het low-budget komische drama SWAN SONG en krijgt de beste recensies in zijn hele carrière. Eindelijk is hij een leading man in Hollywood: Kier heeft een hoofdrol te pakken en is langer dan twintig minuten in beeld. Grappig is dat hij nog steeds met een vet Duits accent spreekt, hoewel hij in de afgelopen veertig jaar voornamelijk in Amerika heeft gewoond.
De jaren tachtig werden in het Verenigd Koninkrijk gekenmerkt door conservatisme, veroorzaakt door Thatchers aka The Iron Lady’s beleid. Dit uitte zich onder andere in een ‘moral panic’ ten aanzien van films die nog geen rating hadden gekregen: de zogeheten ‘video nasties’, waar je in dit korte artikel meer over kunt lezen. De Britse jeugd zou door deze films in een moreel verval raken en om hier een stokje voor te steken, introduceerde de regering de Obscene Publications Act. Op deze manier konden de films niet meer worden bekeken, maar werden daardoor natuurlijk juist extra aantrekkelijk om stiekem te zien. Naast Amerikaanse films als THE EVIL DEAD stonden er ook veel Italiaanse films op de lijst: CANNIBAL HOLOCAUST bijvoorbeeld.
Uitgekeken op Hollywood-horror? Hier een overzicht van de beste Japanse horrorfilms, naast voor de hand liggende titels als RINGU, JU-ON en AUDITION ook minder bekende namen als KWAIDAN en CURE. Een andere top 10 vind je hier: de beste motion capture performances in films naar aanleiding van de verjaardag van ‘motion capture-koning’ Andy Serkis, vooral bekend van zijn legendarische vertolking als Sméagol in THE LORD OF THE RINGS. Hij komt zelf drie keer in dit lijstje voor. Daarnaast worden de motion capture performances uit I, ROBOT en AVATAR besproken. Vooruit, hier nóg een top 10 lijstje, dit keer met de beste fantasyfilms aller tijden. De lijst wordt in verschillende subcategorieën ingedeeld, van ‘very low fantasy’ tot ‘high’ en ‘epic fantasy’.
SEED OF CHUCKY uit 2004 is zeker niet de beste film van de CHILD’S PLAY-franchise van Don Mancini, maar interessant is wel dat de film zijn tijd ver vooruit was met het non-binaire personage Glen(da), het kind van Chucky. Chucky’s reactie op Glen(da) vertegenwoordigt mensen die zich comfortabel in hun onwetendheid voelen, terwijl moeder Tiffany het probeert te begrijpen en probeert te bedenken wat het beste is voor het kind op lange termijn. In SEED OF CHUCKY wordt Glen(da) nooit uitgelachen. We steunen Glen(da) als kijker en willen dat er een happy end is. Want een happy end verdienen we allemaal en daaraan is iedereen hopelijk weer herinnerd door de Pride-week, die net achter ons ligt.
Als je het allemaal echt niet meer weet: kijk dan op deze vrijdag de dertiende maar gewoon lekker naar een van de FRIDAY THE 13th-films met onze immortal villain Jason. Mijn persoonlijke favoriet is deel 4: FRIDAY THE 13th: THE FINAL CHAPTER uit 1984, geregiseerd door Joseph Zito met onder andere een jonge Corey Feldman. Fijn weekend!
