TGIF | Ik doe het maar zelden, maar mag ik mezelf officieel tot bofkont kronen? Het was in ieder geval een gevoel dat ik de afgelopen weken kreeg toen ik aanwezig was op het Razor Reel Festival, de Vlaamse evenknie van het Nederlandse BUT-festival.
Terwijl de modale Vlaming (sorry, Nederlandse lezers) volledig overstag gaat voor de tot vervelenstoe in de strot geduwde ZILLION die het in België tijdens zijn openingsdagen beter deed dan TOP GUN: MAVERICK, maar niet meer is dan een leuke Vlaamse film over malafide discotheekuitbaters, prijs ik me gelukkig dat ik mijn gading (en vooral plezier) vind in titels waar de modale burger geen weet van heeft.
Neen, de TGIF-leverancier van deze week waant zich geen snob, alleen sta ik er ieder moment perplex van dat de filmwereld zoveel moois biedt maar mensen door een soort van luiheid steevast weigeren om de vruchten ervan te plukken. Ook in Nederland (en waarschijnlijk in de rest van de wereld), want toen ik op datzelfde festival op Jan Doense botste die er samen met Victor Löw DE OPENBARING kwam introduceren, begreep ik gauw dat het ook voor de oprichter van ons geliefde blad vechten tegen de bierkaai is om deze film verkocht te krijgen.
Tot daar mijn gedachte van de week, want ook al lijkt de gure wind die eigen is aan november dit jaar zijn kat te sturen, kan je nu al niet ontsnappen aan de kerstballen die in de winkelrekken liggen te glinsteren. Je kan er tevens donder op zeggen dat weldra je weer overdonderd zal worden met lijstjes die de ultieme kerstfilm proberen aan te duiden. Wedden dat het weer op HOME ALONE of IT’S A WONDERFUL LIFE zal uitdraaien, en nog een weddenschap er bovenop dat er weer een column zal verschijnen van een pientere filmnerd die de wereld ervan wil overtuigen dat DIE HARD de kerstfilm bij uitstek is? Het is nog veel te vroeg om de mottenballen uit die verdomde kerstsweater te halen, maar misschien is het reeds tijd om wat inspiratie te zoeken in een lijstje zodat je niet opnieuw geplaagd wordt met THE SOUND OF MUSIC. Wie zijn kerstdagen toch absoluut met Christopher Plummer wil doorbrengen, geeft met THE SILENT PARTNER alvast een perfect alternatief.
Een inspiratie die werd ingegeven door Trailers from Hell, het geesteskind van Joe Dante waarin genrefilms de aandacht krijgen die ze verdienen. Een gouden tip is om op je smart-tv de gratis app van Plex-tv te installeren zodat je diezelfde Trailers from Hell aangeboden krijgt als een televisiekanaal waar de groten der aarde (en dat gaat van Guillermo del Toro tot Larry Cohen) hun favoriete film aanprijzen, met daarbij de nodige weetjes. Wie niet genoeg kan krijgen van Joe Dante’s filmobsessie kan de man wekelijks in zijn podcast The Movies that Made Me horen. Als je het niet kent, luisteren!
Van Joe Dante naar Quentin Tarantino is maar een kleine stap, al was het maar omdat het twee cineasten zijn van wier oeuvre de liefde voor film (en vaak de B-film) af druipt. Voorlopig ziet het ernaar uit dat Tarantino voet bij stuk houdt en het regisseren even laat voor wat het is, maar de man babbelt en schrijft nog altijd veel over film. Wellicht heb je reeds gehoord van zijn podcast The Video Archives, die hij samen met zijn videotheekmaatje en PULP FICTION-coscenarist Roger Avary uit de grond stampte, voor bijvoorbeeld een gesprek over STAR 80, dat gaat over het korte leven van playmate Dorothy Stratten, en zonder twijfel een van de gruwelijkste verhalen uit Hollywood is. Meestal zijn nieuwsbrieven digitale pollutie voor je mailbox, maar dat geldt helemaal niet voor deze. Tarantino heeft met Cinema Speculation een nieuw boek uit waarin hij door een hoop wetenswaardigheden (en dan vooral via de what if-factor) een hele resem films in een ander daglicht stelt. De besproken films worden vertoond in zijn eigen New Beverly Cinema, maar voor wie niet tijdig in Los Angeles geraakt heeft met Pure Cinema Podcast een reddingsboei waarin Brian en Eric een tipje van de sluier oplichten. Terwijl je er toch bent kan je meteen naar Edgar Wright luisteren die een heleboel obscure, volgens hem ondergewaardeerde Britse horrorfilms opsomt. En voor wie het gekeuvel van de Brit niet kan bijhouden, of voor wie gewoon niet wil luisteren, heeft een brave ziel alle titels netjes in een Letterboxd-lijstje gezet. Bofkonten, dat zijn jullie!
