BIOSCOOP | Als er ooit een titel was die je alles vertelde wat je moest weten over een film, dat is het wel PRIDE AND PREJUDICE AND ZOMBIES. En anders is er altijd nog deze variatie op die beroemde openingszin: “It is a truth universally acknowledged that a zombie in possession of a brain must be in want of more brains.”
Een grappig animatiefilmpje met papieren poppetjes laat aan het begin van de film zien hoe Engeland werd overspoeld door een zombieplaag. Maar omdat Engelsen zich nou eenmaal niet zo snel uit het veld laten slaan, is hun wereld verre van post-apocalyptisch. Wanneer een kennis opeens een zombie geworden blijkt te zijn, moet je gewoon zorgen dat je zo snel mogelijk haar hoofd eraf hakt. Het leven gaat gewoon door.
Zo ook voor vader en moeder Bennet met hun vijf dochters. Omdat meisjes geen geld kunnen erven in het negentiende-eeuwse Engeland, probeert moeder Bennet wanhopig potentiële echtgenoten van goede komaf voor haar oudste dochters te vinden. De charmante Mr. Bingley lijkt uitkomst te bieden, en hij is ook direct gecharmeerd van oudste dochter Jane. Jane’s zus Elizabeth irriteert zich intussen mateloos aan zijn stugge vriend, Colonel Darcy – totdat blijkt dat samen zombies bevechten best een band smeedt…
De literaire klassieker Pride and Prejudice (Jane Austen, 1813) is al vele malen verfilmd. De bekendste versie is waarschijnlijk de BBC-miniserie uit 1995, waarin Colin Firth als Mr. Darcy menig vrouwenhart op hol bracht. Deze adaptatie, naar een boek van Seth Grahame-Smith, die ook ABRAHAM LINCOLN: VAMPIRE HUNTER schreef, is eigenlijk precies wat je ervan verwacht. Prachtige Engelse landschappen en landhuizen, galafeesten met mooie jurken, romantiek, intriges… en zombies. De verhaallijn volgt grotendeels het originele boek, en gelukkig zijn de pittige karakters van de dochters Bennet ook bewaard gebleven. De meisjes zitten niet weerloos te wachten op stoere mannen die hen komen redden. In plaats van braaf borduren in de zitkamer, zitten ze pistolen te poetsen. Kousenbanden dienen als messenholster. Heaving bosoms zie je in deze film meer tijdens gevechten dan op de dansvloer.
Het is een origineel gegeven, maar zoals zo vaak met films die op een gimmick steunen, is die wel uitgekauwd tegen de tijd dat de film halverwege is. De evolutie van de zombies is totaal niet duidelijk; blijkbaar kunnen ze nog heel lang ongemerkt doorfunctioneren terwijl ze stiekem wegrotten onder hun kleren. Sommigen hebben zelfs nog tijd uitgebreid de plot uit te leggen en hun goede bedoelingen te verklaren, voordat hun hoofd eraf geschoten wordt. Ook zie je geen echte zombie-aanvallen, het blijft allemaal erg braaf.
Wat helpt is een cast die een BBC-adaptatie waardig zou zijn. Charles Dance (ALIEN 3, Game of Thrones) is een warme vader, terwijl Sally Phillips als de bemoeierige moeder voor een komische noot zorgt. Lily James mag zich na Downton Abbey en CINDERELLA wederom in de galajurken hijsen, en lijkt hiermee het stokje over te nemen van Keira Knightley, die de rol van Elizabeth speelde in de adaptatie uit 2005. Lena Headey (Game of Thrones) speelt Lady Catherine de Bough, een legendarische zombiejager, als Cersei Lannister met een ooglapje. Maar het is ex-Doctor Who Matt Smith die stiekem de show steelt. Zijn gestuntel als Parson Collins, de neef en enige erfgenaam van de Bennets, is een stuk leuker dan Sam Riley’s Darcy, die de hele film door dezelfde gezichtsuitdrukking en dezelfde krakende leren jas draagt.
Niet grappig genoeg voor een komedie, niet eng genoeg voor horror en teveel zombies voor romantiek. Wat blijft is een mooi uitziende warboel, die af en toe best vermakelijk is, maar je vooral het gevoel geeft dat er meer in gezeten had. Ondertussen dient zich de volgende alweer aan: Sense & Sensibility & Sea Monsters. Het boek van Grahame-Smith is er al. En daarna? Northanger Abbey Nosferatu? The Mansfield Park Monstrosity? De opties zijn eindeloos, maar de tolerantie van het publiek voor dit soort gimmicks zal waarschijnlijk iets eerder op zijn.
Distributie: 20th Century Fox (Release NL: 18 februari, BE: onbekend). Copyright Marjan Westbroek. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 18 februari 2016.
