De camera dwaalt over vergeten graven en verweerde stenen kruisen in het Bretonse winterlandschap. De geluiden van de zeevogels worden begeleid door elegante, klassieke melodieën. Posters van vermiste meisjes trekken de aandacht, vlak voordat Lucie in beeld verschijnt. Ze wacht in een bushokje. Op wie?
Het regisseursduo Alexandre Bustillo en Julien Maury zet meteen de toon. Je proeft dat deze film iets teweeg wil brengen. Hebben we hier te maken met een klein meesterwerk dat past in de rijke Franse filmtraditie? LIVIDE pronkt met actrice Béatrice Dalle en dat trekt direct de aandacht. Ze vestigde haar naam met de klassieker BETTY BLUE (1986), schitterde als kwaadaardige vrouw in À L’INTÉRIEUR (eveneens van Bustillo en Maury), maar moet het in LIVIDE doen met een korte cameo als de moeder van Lucie. Evengoed: Lucie Klavel (Chloé Coulloud) is ook boeiend om naar te kijken. Zij het niet in dezelfde mate als Dalle, dat is weinig actrices gegeven.
Lucie wordt bij het bushokje opgehaald door mevrouw Wilson (Catherine Jacob), bij wie ze stage gaat lopen in de thuiszorg. In Wilsons oude Volvo station koersen ze door een streek die Finistère heet. Het einde van de wereld. De tocht voert Lucie langs oude, zieke mensen die een injectie of een schone luier nodig hebben. En natuurlijk is er ook een bijzonder geval: een oude vrouw die in een half vervallen landhuis al jaren in coma ligt. Madame Jessel was in haar betere jaren een balletlerares voor wie de pupillen van heinde en verre toestroomden. Nu krijgt ze regelmatig via het infuus vers bloed toegediend. Naar verluidt heeft ze in haar huis een authentieke schat verstopt. Munten, goudstaven, dat soort dingen.
Vanzelfsprekend is de verleiding te groot. Op een nacht breken Lucie en de halfbroers William en Ben in op zoek naar de schat. Maar dan gebeuren er onverwachte dingen in het landhuis. Het ene na het andere ingrediënt komt voorbij in LIVIDE: van ballet en jonge meisjes tot vampiers, taxidermie, seriemoordenaars, toverspiegels en perverse lespraktijken. Het draagt allemaal bij aan de gotische, bovennatuurlijke sfeer die nog eens extra aan kracht wint door het prachtige camerawerk van Laurent Barès (À LÍNTÉRIEUR, FRONTIÈRE(S), LA MEUTE, THE DIVIDE). Het eerbetoon dat de regisseurs brengen aan oude meesters als Mario Bava (het ‘The Drop Water’-segment uit BLACK SABBATH) en Dario Argento (SUSPIRIA) zal genrekenners bovendien extra aanspreken.
Alles is dus aanwezig in LIVIDE voor iets bijzonders. Helaas is in dit geval het resultaat minder dan de som der delen. Er is nauwelijks een verband te ontdekken tussen de verschillende horrorelementen. Neem bijvoorbeeld madame Jessel en haar dochter die ze op nogal onorthodoxe wijze drilt op de dansvloer. Of het verhaal van de vermiste meisjes. Óf het verhaal van Lucie en háár moeder. Elk van deze plotlijnen zou al voldoende voer zijn voor een prachtfilm, maar Bustillo en Maury werken geen enkel idee afdoende uit. Je blijft die toerist die met de Lonely Planet in de hand de top 5-attracties bekijkt, om zich dan weer naar de volgende bestemming te reppen. Daarom is LIVIDE bijvoorbeeld geen vergelijk met die andere horrorfilm waarin ballet een hoofdrol speelt, BLACK SWAN. De Franse cinema realiseert hier niet zijn potentie, maar blijft steken in mooifilmerij. Hélas…
Di: De Filmfreak Distributie. Release op dvd: 2 oktober. Copyright Joep van Loon. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 2 oktober 2012.
