Zes vreemden worden wakker in een grote glazen cel. Hoe ze er beland zijn weten ze niet, en er levend uitkomen – dat kan nog wel eens lastig worden. Klinkt de opzet bekend? DIE probeert meer te zijn dan een voortborduursel op CUBE en SAW, maar haalt dat niveau nergens.
Eén voor één moeten de zes meedoen aan een experiment, genaamd The Trials, waarin ze door middel van een dobbelsteen beslissen over elkaars leven. Net als in SAW, biedt de slechterik de slachtoffers een kans op een nieuw leven. En ook in DIE zijn de death traps steeds toegespitst op de persoon, al zijn ze niet zo fantasievol als die van Jigsaw.
De personages zijn divers, maar standaard: zo is er de politieagent die meer narigheid heeft gezien dan hem lief is, het naar liefde hunkerende heroïnehoertje en de dokter die heilig gelooft in Gods plan. Het probleem is niet alleen dat de personages standaard en soms zelfs onsympathiek zijn, ze zijn vooral houterig en vlak. Omdat het je koud laat wat er met hen gaat gebeuren, ontbreekt iedere spanning.
Drie verhaallijnen houden nog enige vaart in de film. Naast The Trials zijn er de flashbacks die ons meer vertellen over de personages, maar de focus verschuift steeds meer naar de koppige agente Lisa. Als collega van één van de slachtoffers probeert deze dappere Italiaanse te ontdekken wat er aan de hand is.
In wezen is DIE niet meer dan een aardige politiethriller. Zowel de opbouw van The Trials als de voltrekking van het lot van de zes slachtoffers is over het algemeen tam en maakt weinig indruk. De film doet, net als de agente, vooral heel erg zijn best, maar mist vaak net het doel. Om het geheel nog enig gewicht te geven spuwt de slechterik van tijd tot tijd een klinkende parel van wijsheid: ‘You can’t kill people who are already dead.’
Vermoeiend. Net als de eeuwige vraag of het ooit te laat is voor vergiffenis of verandering. Na al deze open deuren, oneliners, plotgaten en de wat gekunstelde finale nemen we dankbaar het advies van de bad guy ter harte: ‘Stop trying to find the end, look for a new beginning’. Goed gezegd. Volgende film?
Di: T2 Entertainment. Copyright Henriëtte Poelman. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 1 augustus 2011.
