‘Beter goed gejat dan slecht bedacht’, lijkt het motto te zijn geweest van Neil Mackay. De regisseur van de Canadese low budget actiethriller BATTLEGROUND ‘leent’ alleen wel erg veel van iconische klassiekers zoals FIRST BLOOD (1982) en PREDATOR (1987).
Na een bankberoving ontdekken de zes overvallers, dat de persoon die hen in veiligheid zou brengen niet is komen opdagen. Omdat ze bovendien moeten wachten op een vliegtuig dat pas de volgende dag vertrekt, besluiten zij zich zo lang schuil te houden in een verlaten hut in een afgelegen bos. Daar lopen de onderlinge spanningen zo hoog op dat de fuckup van de groep vanwege zijn grote bek wordt afgemaakt. Wanneer de rest de volgende dag wil vertrekken, ontdekken ze dat de bestelbus en het lijk van hun vermoorde handlanger zijn verdwenen. Al snel komen ze in aanraking met een psychisch gestoorde Vietnamveteraan, wiens ‘oorlog dertig jaar geleden stopte, maar zijn strijd nog niet’, zoals de dvd-hoes van BATTLEGROUND vermeldt.
Wat volgt is een saai kat-en-muisspel met een bejaarde versie van John Rambo die zijn militaire training en Vietcong-achtige booby traps gebruikt om het op te nemen tegen de groep goed uitgeruste maar onbeholpen overvallers die op alles schieten dat beweegt en louter in de film aanwezig zijn om afgeslacht te worden. Hoe de onsympathieke cardboard characters aan hun einde komen, is dan ook het meest interessante aspect van BATTLEGROUND. De tussenliggende scènes worden gevuld met mannen die maar wat rondrennen in het bos en acteerwerk dat het amateurniveau nooit ontstijgt.
Regisseur en medescriptschrijver Neil Mackay presenteert zijn onafhankelijke speelfilmdebuut als een actiethriller. Helaas wil BATTLEGROUND maar niet spannend worden, ook al probeert de nadrukkelijk aanwezige bombastische muziek de toeschouwer van het tegendeel te overtuigen. Zelfs een enkele gore scène, waarvan de zeer povere specials effects de lage productiewaarde van deze film verraden, en de Russische roulette-scène à la THE DEER HUNTER (1978) veroorzaken geen opwinding.
Liefhebbers van bovenstaande en de in de intro vermelde films doen er goed aan deze slecht uitgevoerde clichédraak, die nimmer overtuigt en nooit origineel wordt, te vermijden.
DI: Paradiso (Release op dvd: 6 december 2012). Copyright Henry Kuipers. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 5 december 2012.
