Zes jaar na Tim Burtons ALICE IN WONDERLAND is er een vervolg: ALICE THROUGH THE LOOKING GLASS. Meer drama, meer indrukwekkende set pieces, meer visueel spektakel, meer 3D. Maar levert dat ook een betere film op?
ALICE THROUGH THE LOOKING GLASS begint middenin een zeegevecht. Alice (Mia Wasikowska), inmiddels kapitein van het schip dat haar vader haar naliet, weet zichzelf en haar bemanning met veel 3D-geweld veilig de thuishaven in te loodsen. Daar blijkt moeder Kingsleigh (Lindsay Duncan) haar huis te hebben verpand aan Hamish (Leo Bill), de rijke Lord wiens huwelijksaanzoek Alice afwees in de eerste film. De enige manier om de schuld af te kopen: haar geliefde boot afstaan.
Wanneer Alice in Hamish’ huis bijna betrapt wordt in een kamer waar ze niet hoort te zijn, klinkt ineens de stem van een oude bekende – rups Absolom, inmiddels ontpopt tot vlinder. Ze volgt hem door een spiegel boven de haard en belandt weer in (W)Onderland. Daar is iedereen bezorgd over The Mad Hatter (Johnny Depp), die zich teruggetrokken heeft in zijn hoedvormige huis na een confrontatie met herinneringen aan zijn vermiste familie. Alice zal terug moeten in de tijd om hem te redden, maar vindt de tijd zelf dat wel een goed idee?
Ondanks de lang niet malse kritieken indertijd, was Tim Burtons ALICE IN WONDERLAND in 2010 een wereldwijde kaskraker. Een vervolg was dus onvermijdelijk. De regie is ditmaal in handen van de Brit James Bobin (Flight of the Conchords, THE MUPPETS). Burton was producent. De titel is misleidend, want met het boek Through the Looking Glass, and What Alice Found There van Lewis Carroll heeft het script van Linda Woolverton (MALEFICENT) nauwelijks iets gemeen.
Het tijdreiselement maakt ALICE THROUGH THE LOOKING GLASS zowel een prequel als een sequel van Burtons film. Sacha Baron Cohen speelt Time, met een bizar Oostenrijks accent en een hoog steampunkgehalte. Behalve een excuus voor héél veel tijd-woordgrapjes (“Time is not on your side!”), is de rol ook speciaal voor Cohen geschreven omdat Bobin, die hem eerder regisseerde in Da Ali G Show, hem er per se bij wilde hebben. Typerend voor de film: er is geprobeerd enorm veel in een uur en veertig minuten te proppen, maar een samenhangend verhaal ontbreekt. Alles raast in een noodvaart aan je voorbij. Bobin gooit alles in de strijd, tijd-achtervolgingen, monsters, drama, de ene spectaculaire wereld na de andere, maar het leidt niet af van het feit dat wat er gebeurt nooit echt interessant wordt.
Johnny Depp is nog steeds vertederend als de kinderlijke Tarrant ‘Hatter’ Hightop en Helena Bonham Carter doet als The Red Queen weer op zeer vermakelijke wijze denken aan Queenie in Blackadder. Ze krijgen nu echter allebei overbodige en mierzoete achtergrondverhalen mee, die de prettige absurditeit van de personages tenietdoen. De andere amusante bijrollen van de eerste film krijgen maar weinig tijd. Vlinder Absalom heeft maar een paar zinnen, maar het is wel even slikken wanneer je de stem van Alan Rickman herkent, in zijn laatste rol voor zijn overlijden. De humorloze Alice zelf is met haar ‘niets is onmogelijk’-obsessie eigenlijk het minst interessante personage. Als niets onmogelijk is, waar zou je je dan nog druk om maken? De film zit sowieso vol boodschappen die puur Disney en niet erg origineel zijn. Geloof in jezelf! Maar wacht, geloof ook in anderen! Alles komt goed! Bij een speech van Alice aan het ziekbed van The Hatter verwacht je elk moment te horen dat je allemaal in je handjes moet klappen om hem weer beter te maken.
Vreemd genoeg, voor een film die er zo prachtig uitziet en vol zit met leuke personages, ontbreekt het ALICE THROUGH THE LOOKING GLASS vooral aan fantasie. Een fantasierijk verhaal, fantasie in de uitwerking van de personages en het donkere fantastische randje van Burton. Zonder die dingen ontstijgt de film niet het niveau van een spectaculair uitziende videogame die door iemand anders gespeeld wordt. Wat vooral mist, ironisch genoeg, is een gevoel van verwondering…
Distributie: Disney (NL en BE: 26 mei). Copyright Marjan Westbroek. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Online gepubliceerd op 26 mei 2016