QUARANTAINE | De deur uit? Wie wil dát nou met deze film op stapel! Sluit je komend weekend op in het donker met de verborgen parel A DARK SONG.
Ondanks enthousiaste ontvangst op talloze festivals kreeg A DARK SONG in weinig landen een reguliere bioscooprelease. In Nederland kwam de film in 2017 uit op VOD. Ype Driessen schreef in zijn vijfschedelrecensie:
‘In de openingsscène van A DARK SONG zien we hoe Sophia (Catherine Walker) een afgelegen landhuis huurt op het platteland van Wales. Ze vraagt de occultist Joseph Solomon (Steve Oram) haar te helpen met de Abralemin, een ritueel dat haar weer in contact moet brengen met haar overleden zoontje. Daar komt wel wat overredingskracht aan te pas, want volgens Joseph beseft Sophia niet goed waar ze aan begint.In de openingsscène van A DARK SONG zien we hoe Sophia (Catherine Walker) een afgelegen landhuis huurt op het platteland van Wales. Ze vraagt de occultist Joseph Solomon (Steve Oram) haar te helpen met de Abralemin, een ritueel dat haar weer in contact moet brengen met haar overleden zoontje. Daar komt wel wat overredingskracht aan te pas, want volgens Joseph beseft Sophia niet goed waar ze aan begint.
(…)
A DARK SONG is al die tijd eigenlijk vooral een psychologische thriller, die goed past in de nieuwe lichting horrorfilms à la THE BABADOOK. Hoe ver ben je bereid te gaan om je verdriet de baas te worden? Weet Joseph echt wat hij doet of is hij een charlatan? Vertelt Sophia wel de hele waarheid? En als er zich dan eindelijk die vreemde voorvallen beginnen voor te doen, zijn dat dan daadwerkelijk manifestaties van het bovennatuurlijke, of door het slopende ritueel opgeroepen waanbeelden?
Overgave is in A DARK SONG van cruciaal belang. Zoals de Abramelin alleen kan werken als Sophia en Joseph zich er volledig aan overgeven, zo werkt de film ook alleen als de kijker zich weet in te leven in de wanhopige wens van het duo contact te maken met het bovennatuurlijke. Gelukkig overtuigen Catharine Walker en Steve Oram volledig in hun rollen. De gok van debuterend regisseur Liam Gavin om vrijwel geheel te leunen op twee acteurs en één lokatie pakt goed uit. De film is bovendien prachtig in beeld gebracht. Niet in grauwe tinten, zoals voor de hand gelegen had, maar in warme uitbundige kleuren – een vondst.
Ook het slot van de film is een gok en zal kijkers waarschijnlijk verdelen. Persoonlijk vond ik het verbluffend. Een ijzersterke film die me voorlopig niet los zal laten.’
