Hij werkte met Vincent Price, Christopher Lee, Peter Cushing, Ray Harryhausen, David Carradine en… Kiss. Toch schopte de afgelopen maandag op 83-jarige leeftijd overleden regisseur Gordon Hessler het nooit tot cultstatus. “Het waren formulefilms, maar het was leuk om ze te maken,” vatte hij in een interview zijn oeuvre ooit samen.
Hessler, in 1930 geboren in Berlijn en getogen in Groot-Brittannië, verhuisde in zijn tienerjaren naar de Verenigde Staten. Begin jaren zestig vond hij er werk, eerst als script reader en later als associate producer van de tv-serie Alfred Hitchcock Presents. Zijn filmdebuut kwam in 1969 toen hij de regie van THE OBLONG BOX overnam van een doodzieke Michael Reeves (WITCHFINDER GENERAL), die kort daarop op vijfentwintigjarige leeftijd zou sterven. Losjes gebaseerd op een verhaal van Edgar Allan Poe, en met Price in de hoofdrol, borduurde de film voort op de succesvolle reeks Poe-verfilmingen van Roger Corman uit het begin van de jaren zestig.
Producent American International Pictures vond het resultaat kennelijk bevredigend genoeg, want een jaar later volgde, eveneens onder regie van Hessler en met Price in de hoofdrol, CRY OF THE BANSHEE (met titelsequentie van Terry Glilliam!). SCREAM AND SCREAM AGAIN, ook uit 1970 en weer met Price, was een maffe sciencefictionfilm en zo’n beetje de enige uit Hesslers oeuvre die een zekere cultstatus zou krijgen. Hesslers volgende film, MURDERS IN THE RUE MORGUE, zou ook zijn laatste zijn voor AIP. Voor de officiële release werden elf minuten weggesneden, terwijl flashbacks en -forwards tegen Hesslers zin van een sepiatint werden voorzien. Een brief op hoge poten aan AIP-baas Sam Arkoff mocht niet baten, waarna de regisseur de eer aan zichzelf hield.
In de jaren die volgden zwierf Hessler van het ene genre naar het andere en van film naar televisie en vice versa. Met Harryhausen maakte hij THE GOLDEN VOYAGE OF SINBAD (1973) en met Kiss de bezopen tv-film KISS MEETS THE PHANTOM OF THE PARK (1978). Na onder meer twee ninjafilms in de jaren tachtig, liet hij zich in 1989 van een onverwacht subtiele kant zien met de romantische spookhorror van THE GIRL IN A SWING. Commercieel was de film echter een flop. Begin jaren negentig zette Hessler een punt achter zijn film- en tv-carrière.
Hessler mag misschien nooit de kans hebben gekregen – of gegrepen – om zijn ambachtelijkheid naar een hoger plan te tillen, wie met hem samenwerkte koestert warme herinneringen. Zoals Paul Stanley van Kiss op de website van Fangoria laat weten: “Gordon Hessler had de pech een film te moeten maken met vier idioten in de hoofdrol, die geen benul hadden van acteren, en met een scenario that had little pop and too much corn. Maar hij was een beminnelijke, zachtaardige gentleman en ik vond het oprecht triest dat hij iets moest maken dat duidelijk tot mislukken was gedoemd.”
