Het beste van 2011 (deel 2)

Wat waren de vijf beste films van het afgelopen jaar? Hier zijn de volgende vier persoonlijke jaarlijstjes van de Schokkend Nieuws-medewerkers.

Uiteindelijk leverden 21 redactieleden en medewerkers hun lijstje in, goed voor meer dan veertig titels. In de hele maand december zullen we ze – in alfabetische volgorde – aan jullie voorleggen. Hier vind je de eerste vier jaarlijstjes.

In deze editie beginnen we met onze twee Vlaamse medewerkers. En ondertussen blijven we benieuwd naar de favorieten van onze lezers. Wat waren de beste films van 2011? Laat het ons weten via het reactieveld onderaan.

Wim Castermans is programmeur van het Offscreen filmfestival in Brussel en sinds kort SN-medewerker. Eerste wapenfeit: een fraai  interview met Xavier Gens (FRONTIÈRES, THE DIVIDE).

1. DRIVE (Nicolas Winding Refn) – Werpt een staalharde blik in de achteruitkijkspiegel, alvorens zich met een straatlengte voorsprong los te rijden van de rest.
2.  I SAW THE DEVIL (Kim Jee-woon) – Intense wraakfilm met de briesende, blazende, grienende Choi Min-sik-show.
3. GUILTY OF ROMANCE (Shion Sono) – Een in kleurrijke neon-groezeligheid badende donker-komische pinku thriller. Of zoiets.
4. THE RAID (Gareth Evans) – Bijzonder brutale Indonesische actiefilm die koppen splijt met de machete en ruggengraten doet kraken als pakjes droge bami .
5. TUCKER AND DALE VS EVIL (Eli Craig) – Frisse en sympathieke horrorkomedie die liefdevol en zonder vermoeide pedanterie de backwoods slasher op z’n kop zet

Hans Dewijngaert schreef dit jaar o.a. over SCREAM 4, INSIDIOUS, PLANET OF THE APES en – even schitterde zijn Vlaamse trots – THE ADVENTURES OF TINTIN.

1. SUPER 8 (J.J. Abrams) – Nostalgische Spielberg-hommage waarin alles gewoon… super is.
2. MONSTERS (Gareth Edwards) – Sympathiekste monsterkoopje van het jaar met poëtische eindscène.
3. DRIVE – De immer zwijgzame Ryan Gosling schittert als moderne ridder met een stalen ros.
4. NEVER LET ME GO (Mark Romanek ) – Alles van waarde is weerloos in deze wondermooie adaptatie van de roman van Kazuo Ishiguro. 
5. AMER (Hélène Cattet, Bruno Forzani) – Vrouwvriendelijk giallo-eerbetoon dat barst van visuele vondsten.

Jan Doense, de man achter het Amsterdam Fantastic Filmfestival en de Nacht van de Wansmaak, werkte dit jaar als producent aan de eerste slate films van House of Netherhorror en zijn eigen korte film RUMOER. Ondertussen is hij ook bestuurslid van Schokkend Nieuws. Hij plaatste zijn voorkeuren in willekeurige volgorde.

• I SAW THE DEVIL (Kim Jee-woon) – Onwaarschijnlijk grimmige thriller zoals ze die alleen in Zuid-Korea maken.
• MONSTERS (Gareth Edwards) – Maximaal rendement met minimale middelen. Verbluffend.
• MOLINA’S FERROZ (Jorge Molina) – Met afstand de what-the-f***!-film van het jaar, of all places uit Cuba.
• PARANORMAL ACTIVITY 3 (Henry Joost, Ariel Schulman) – We kenden het trucje natuurlijk al, maar wat werkt het weer goed zeg!
• RANGO (Gore Verbinski) – Als Hunter S. Thompson een psychedelische spaghettiwestern zou schrijven, dan had dit het resultaat kunnen zijn. Far out. 

Hedwig van Driel debuteerde dit jaar met een artikel over Sam Fuller en liet voorts haar licht schijnen over mooie noirs als LES DIABOLIQUES en KISS ME DEADLY.

1. MELANCHOLIA (Lars von Trier) – Zonder de eerste tien minuten had deze mijn lijst niet gehaald. Maar dat zijn dan ook de tien meest overdonderende minuten van het jaar.
2. MIDNIGHT IN PARIS (Woody Allen) – Een liefdesbrief aan de nostalgie – zo’n film waar je graag in zou willen kunnen wonen.
3. DRIVE – Over nostalgie gesproken – wie had gedacht dat juist een terugkeer naar de jaren tachtig de actiefilm weer respectabel zou maken? Stijl én bloed spatten van het scherm, en Ryan Gosling laat zien waarom hij een acteur is om in de gaten te houden.
4. LA PIEL QUE HABITO (Pedro Almodóvar) – Oh Pedro. Je bent totaal gestoord. Never change.
5. BLACK SWAN (Darren Aronofsky) – Hysterisch en lang niet zo diep als de film zelf denkt, maar het wurmt zich een weg onder je huid

   Lees hier de volgende vier jaarlijstjes.