FINAL DESTINATION 5 (Steven Quale, 2011) volgt hetzelfde stramien als de vorige delen. De moordenaar is geen gemaskerde engerd, maar een mysterieuze kracht die ervoor zorgt dat iedereen die aan het begin van de film eigenlijk spectaculair had moeten sterven, alsnog zo gruwelijk mogelijk zijn ‘final destination’ bereikt. Wat dat betreft dus geen echte verrassingen in dit vijfde deel. Dat hoeft ook niet, zolang het bekende plaatje maar vakkundig wordt ingekleurd. Recensent Barend de Voogd ten tijde van de bioscooprelease: ‘Quale kiest eigenlijk de enige uitweg die voor hem na vier delen van hetzelfde nog openligt: hij maakt er een splatterkomedie van.’ De recensie lees je hier.
De premisse van NEEDLE (John V. Soto, 2010) lijkt wat interessanter. In deze bovennatuurlijke slasher van Australische makelij erft Ben een wel heel bijzonder houten kistje waarmee je in een handomdraai wassen voodoopoppetjes maakt. Het kistje wordt gestolen en de dief leeft zich vervolgens met een naald uit op de door het kistje gefabriceerde miniaturen van Bens vrienden. Het resultaat van al dat geprik laat zich raden. Het originele uitgangspunt wordt in deze tweede film van regisseur Jonh V. Soto echter zo kansloos uitgewerkt dat recensent Joep van Loon spontaan zin kreeg om de scenarioschrijver met naalden te bewerken. Op zich trouwens ook een heel aardige premisse voor een horrorfilm.
