NEDERHORROR | ‘Hummmmmmmmmm,’ resoneerde het afgelopen zondag door LantarenVenster in Rotterdam. Het bleek het geluid van de nieuwe nederhorrorfilm RESONANCE. Schokkend Nieuws beantwoordde de lokroep en was aanwezig om verslag te doen.
Tijdens het driedaagse Rotterdams Open Doek Filmfestival zijn het doorgaans korte films die hun debuut maken. Regisseur Siar Sedig, afgestudeerd aan de AKV | St. Joost in Breda, heeft er al meerdere korte films kunnen vertonen, zoals LAST EXIT HOME (2013) en THE SURGEONS (2015). Ditmaal was de zaal goedgevuld voor zijn eerste avondvullende speelfilm, RESONANCE.
Een succesvolle crowdfundingcampagne in 2016 leverde een budget van 8.010 euro op. Nu, twee jaar later, is de film gereed. De opnames vonden plaats in de omgeving van Ermelo op de Veluwe en de bosrijke omgeving is fraai in beeld gebracht. Drone-beelden tonen ons aan het begin van de film hoe het koppel Max (gespeeld door Max Croes) en Elena (Natassia Firestone) naar een afgelegen huisje in de bossen rijden. Wie meteen EVIL DEAD-achtige taferelen verwacht, komt bedrogen uit. Hier geen maniakale Bruce Campbell die zijn verloofde al aan het begin van de film met een schop onthoofd. In RESONANCE bouwt Sedig de spanning langzaam op en leren we eerst de relatie tussen workaholic Elena en de bedeesde Max beter kennen. Maar dan is er ineens dat mysterieuze geluid uit het bos: een zoemend geluid dat niet alleen onderlinge irritatie oproept, maar ook neus- en andere bloedingen veroorzaakt.
Sedig raakte voor het verhaal geïnspireerd door het High Frequency Active Auroral Research Program (HAARP), een experiment van het Amerikaanse leger met hoogfrequente elektromagnetische straling. Volgens sommige theorieën is HAARP het ‘ultieme wapen’. HAARP zou bijvoorbeeld de oorzaak zijn van wereldwijde droogte en men zou er gedachten mee kunnen beïnvloeden. Ook in RESONANCE blijft het een mysterie wat het geluid precies doet. Na die eerste nacht in het huisje lijkt alles zelfs weer zoals het was: close-ups van het bladerdek, het geluid van vogels, insecten kruipen voorbij… Alsof er niets gebeurd is. Maar het geluid keert terug en de onderlinge communicatie wordt met de dag slechter…
Het zijn de opnames in het bos die de sfeer van de film het beste naar voren halen en waar Sedig het meest trots op is. Max, Elena en het geluid, omringd door een oneindige hoeveelheid bomen. De suspense wordt goed opgebouwd. Het is wel even wennen aan de enige twee acteurs van de film. Volgens Sedig bestaat een effectieve horrorfilm niet alleen uit jumpscares, maar is het geheim om allereerst echte personages neer te zetten met gevoelens en karakters. Alles draait daarom om de geloofwaardigheid van Max en Elena. Zij zitten in de film continu op elkaars lip, maar helaas af en toe ook op de lip van de kijker. Enkele twijfelachtige beslissingen en het feit dat de acteurs volledig in het Engels met elkaar praten, maken dat hun relatie slechts gedeeltelijk overtuigd.
Dat neemt niet weg dat deze debuutfilm knap gemaakt is. Het ontbreekt RESONANCE vanwege het krappe budget weliswaar aan grote visuele effecten, maar de luchtopnames met de drone, het intimiderende geluid en de mooie beelden van de omgeving ogen professioneel. Met RESONANCE als bewijs zal het daarom een stuk makkelijker worden om een nieuwe film te financiëren. Sedigs volgende wordt naar alle waarschijnlijkheid opnieuw een horrorfilm. Verschillende projecten worden overwogen, maar een vervolg op RESONANCE ziet de regisseur ook wel zitten. Er zijn in ieder geval genoeg aanknopingspunten om op door te gaan. We zijn benieuwd hoe de regisseur om zal gaan met een groter budget.
