Stephan Vos is nog niet zo heel lang bezig als monstermaker en grimeur. Toch heeft hij er al een paar interessante klussen op zitten. Schokkend Nieuws sprak de kunstenaar in zijn werkplaats in Hilversum.
‘Van m’n vader geweest,’ legt Stephan Vos (1982) uit wanneer hij de verwarring opmerkt over de grote hoeveelheid houtproducten in zijn werkplaats. Na de hartelijk ontvangst volgt een ruimte vol beitels, boormachines en zaagselresten – niet meteen de omgeving die je verwacht van een special make up-artiest. ‘Mijn vader was timmerman en werkte hier zijn hele leven. Toen hij zes jaar geleden overleed, ben ik er ingetrokken. Op de gevel staat nog altijd zijn naam: Aannemer Vos. Dat heeft een enorme emotionele waarde.’
Inmiddels heeft Stephan Vos er dus zijn atelier, waardoor je er tussen de zaag- en houtbewerkingsmachines ook allerlei rubberen monstercreaties aantreft. Een demonische geitenkop bijvoorbeeld, of een imposante zombie-astronaut. Allemaal met zorg gemaakt door de 35-jarige Hilversummer, die na een periode als grafisch vormgever en kunstschilder nu eindelijk zijn draai heeft gevonden als sculpter en grimeur voor onder andere de Shadow of War-gametrailer en de RTL-televisieserie The Story of My Life.
‘Eigenlijk begon mijn passie voor dingen maken hier,’ legt Vos uit wanneer we in de opslagruimte boven de werkplaats verder praten. ‘Mijn vader gebruikte dit pand als timmerman en op jonge leeftijd kwam ik er geregeld om mee te helpen. Hameren, schuren, zagen… ik vond het geweldig. Vooral rond 5 december, wanneer ik los kon gaan met Sinterklaassurprises. Later heb ik ook nog eens een perfect werkend Endoskeleton-hoofd gemaakt – een verrassing voor een goede vriend die artificiële intelligentie ging studeren en fan was van THE TERMINATOR.’
Met zo’n fantasievolle geest lag het voor de hand dat Vos iets in die richting ging studeren. Eerst grafisch design aan het Grafisch Lyceum, later kunstschilder bij de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. ‘Bij die laatste opleiding leer je autonoom kunstenaar worden. Schilderen vind ik leuk om te doen, maar niet als beroep. Zo belandde ik na een paar exposities achter de kassa van een Starbucks-filiaal hier in Hilversum. Daar werkte ik een tijdje, tot m’n manager me vroeg of ik niet ooit de kunstacademie had gedaan. Hij was namelijk op zoek naar een origineel Halloweenkostuum. Of ik dat kon regelen.’
Die manager was Willem Ebbink, betrokken bij Amsterdam Spook, een bedrijf dat tijdens Halloween grote verkleedfeesten organiseert. Voor het sprookjesthema van dat jaar koos Ebbink ervoor om als Het Beest uit BEAUTY AND THE BEAST te gaan. ‘Ik ben toen een maandlang met rubber en haren bezig geweest. Op Halloween zelf duurde het ook nog eens vier uur om de applicatie bij Wil aan te brengen. Voor zo’n eerste klus een heel gedoe dus, maar toen de creatie eenmaal klaar was, wist ik wat ik de rest van m’n leven wilde doen: props sculpten en creaturen maken. Dat Beest gaf me een levensdoel.’
Vos bleek talent te hebben en maakte sindsdien elke Halloween een kostuum voor Amsterdam Spook, de ene nog uitgebreider dan de andere. Een Satanische geit, een pikzwarte schedel, een creepy oud mannetje. Ze vallen op. Ook bij Rogier Samuels, die in 2016 een van de feesten bezocht en onder de indruk was van het astronauten-zombiepak van Vos. Het klikte en Samuels nodigde de Hilversummer uit in zijn atelier in Amstelveen, van waaruit hij met compagnon Carola Brockhoff het in special make up-gespecialiseerde bedrijf Unreal FX runt.
Via Unreal werkt Vos nu af en toe aan opdrachten. Hij maakte bijvoorbeeld Orcs voor de trailer van het Playstation 4-spel Shadow of War. ‘Dat was geweldig om te doen en een waardevol leermoment. Zeker als perfectionist was het goed om te zien dat props en sculpts vaak al experimenterend tot stand komen. Een masker moet constant weer aangepast worden: die gekke haakneus werkt misschien op papier; maar wanneer een acteur het daadwerkelijk op heeft, kan het er totaal anders uitzien. Dat is trouwens ook een goede tip voor beginnende makers: werk eerst de basisvorm uit, daarna pas alle toffe details die je in je hoofd hebt.’
Ook voor televisie heeft Vos inmiddels verschillende opdrachten gedaan. ‘Ik heb Kevin van den Bergh geholpen bij de televisieserie The Story of My Life, waarin bekende Nederlanders door middel van siliconen-make up oud worden gemaakt. Daar houd ik van: een zo realistisch mogelijke illusie creëren. De films die mij vroeger inspireerden deden dat ook: THE DARK CRYSTAL, LABYRINTH, THE FLY. De creaturen daarin roepen een sfeer en een wereld op. Heel anders dan die slasher- en zombiefilms die met liters kunstbloed makkelijk denken te kunnen scoren.’
Vos heeft zich tot nu toe voornamelijk beziggehouden met het maken van mallen, maar hoopt zich in de toekomst meer op sculpting en grime toe te kunnen leggen. ‘Ik merk dat daar mijn hart ligt: creaties vanaf nul vormgeven. Om dat voor film en televisie te doen lijkt me geweldig, maar ik zou ook wel met Halloweenfeesten of particuliere opdrachten aan de slag willen. Probleem met dat laatste zijn de kosten. Mensen realiseren zich vaak niet dat een goed gemaakt siliconenmasker al snel een paar duizend euro kost. Dat moet je er maar voor over hebben.’
Dat maakt het ook lastig om te overleven in de Nederlandse monster make up-wereld. De markt is klein en de concurrentie van hoog niveau. ‘Je hebt natuurlijk Rob Hillenbrink die bijna elke Nederlandse film doet. Kevin doet veel voor televisie en Rogier is de man voor het buitenland.’ In zo’n omgeving is het soms lastig je weg te vinden, maar aan de andere kant leer je ook veel van elkaar. ‘Voor Richard Raaphorst hebben we met een groepje aan de concept art van zijn aanstaande film DE PROFUNDIS gewerkt. Dan heerst er grote kameraadschap en moedigt iedereen elkaars creativiteit aan.’
Eén hoogtepunt nemen ze Vos in ieder geval niet meer af. Met Samuels mocht hij vorig jaar mee naar een special effects-beurs in Keulen, waar hij een van zijn helden ontmoette: de Japanse grimeur Kazuhiro Tsuji, bekend van onder andere HELLBOY en zijn Winston Churchill-pak voor DARKEST HOUR. ‘Dat was heel inspirerend. Zo’n grootheid ontmoeten geeft je zoveel energie. Misschien moet ik toch maar gewoon naar Amerika gaan. De Dick Smith-opleiding volgen, ofzo. Of me gewoon melden op de set van THE DARK CRYSTAL-remake in Engeland, haha. Ik kijk in ieder geval met veel plezier naar de toekomst.’
Foto’s: Stephan Vos. Kijk voor meer info op: www.stephanvos.net
