NEDERHORROR | ‘Nou, we hebben dus net in verband met het coronavirus besloten de opnames in ieder geval een maand te verzetten.’ Maak je geen zorgen, de korte horrorfilm HAZENJACHT gaat er hoe dan ook komen. Interview met en exclusieve storyboardtekeningen van regisseur Ken van Mierlo.
HAZENJACHT haalde vorige maand moeiteloos € 10.000 op via Cinecrowd.nl. Logisch, want het verhaal maakt nieuwsgierig. Saar en haar vriend Robert, hipsters van boven de rivieren, worden door hun vriend Walter uitgenodigd voor de jaarlijkse greppeltocht in zijn geboortedorp; een nachtelijke dropping op het Brabantse platteland, waarbij quadrijders het ze zo moeilijk mogelijk proberen te maken de eindlocatie te bereiken. Ze verzamelen in de plaatselijke kroeg, maar elk spoor van Walter ontbreekt. De uitleg van de lokale bevolking over de greppeltocht is in een onverstaanbaar dialect. En zodra de dropping van start gaat worden Saar en Robert op de hielen gezeten door een quadrijder die het spel toch wat anders interpreteert dan het stelletje uit de Randstad …
HAZENJACHT wordt geproduceerd door Alexander Fuhri en geregisseerd door Ken van Mierlo. Het duo was eerder verantwoordelijk voor NACHT WACHT (2016) en de 48Hour-film HARDT (2018). Geen horror of sciencefiction, maar allebei uitstekende en verrassende films. Dat belooft! Ken studeerde aan het SintLucas in Boxtel en aan de University of Lincoln. Hij verdient tegenwoordig de kost met het regisseren van online- en televisiecommercials. HAZENJACHT wordt ondersteund door BNNVARA en 3LAB, wat betekent dat de korte film te zijner tijd ook op televisie te zien zal zijn.
‘De film wordt gemaakt als onderdeel van De Ontmoeting,’ legt Ken telefonisch uit. ‘Hij zal een lengte hebben van ongeveer zes minuten. Afhankelijk van het coronavirus, maar eind mei moet hij opgeleverd zijn om ingestuurd te worden voor het Nederlands Film Festival. Daar gaat hij hopelijk in première in september.’
Het verhaal gaat over een greppeltocht. Wat is dat?
‘Ik ben geboren en getogen in Brabant. In het dorpje Budel, helemaal tegen de grens met België aan. Ik heb daar een keer meegedaan aan zo’n greppeltocht en die is me altijd bijgebleven. Het is niet heel bekend, maar het gebeurt nog steeds. Bij een normale nachtelijke dropping moet je van punt a naar punt b. Hier is het: je verzamelt ergens, meestal is dat in een kroeg, en je moet een route volgen. Letterlijk over de akkers en door de greppels. Je moet eigenlijk vooral de gewone wegen niet gebruiken, want je wordt tegelijkertijd achtervolgd door quads, crossmotoren of auto’s. En als je wordt beschenen door de koplampen dan moet je stoppen en krijg je puntenaftrek.’
Dat klinkt zo al tamelijk eng.
‘Ja? Mooi, dat was het ook. Het was heel erg spannend. Ik vond dat idee van die quads die achter je aanzitten ook zo visueel, dat me jaren later, nu ik in Amsterdam zit, dit idee te binnenschoot.’
Je speelt met de tegenstelling tussen stad en platteland, zoals dat bijvoorbeeld ook gebeurde in DELIVERANCE. Had je voorbeelden?
‘Nou, leuk om te horen, want dan ga ik die film even checken. De film waar ik veel inspiratie uithaal is de laatste van Ari Aster, MIDSOMMAR. Daarin heb je die tegenstelling tussen Amerikanen en Zweden. In onze film heb je de mensen van boven de rivieren en de mensen van onder de rivieren. Aan het begin wordt ze uitgelegd hoe zo’n greppeltocht gaat en ze verstaan dat gewoon niet. Dat is ook echt een heel typisch Brabants dialect. Arian Compen speelt mee, dat is een tonprater. Ik weet niet of je dat wat zegt, maar in Brabant staat tijdens carnaval zo iemand op een ton grappen te maken. Daarom heten ze tonpraters.’
Je woont nu zelf in Amsterdam. Is die tegenstelling echt zo voelbaar?
‘Er zijn zeker tegenstellingen, maar ze zijn niet zo groot als ik ze nu maak. Ik wilde heel graag iets met heel veel suspense en ik zocht iets om dat aan op te hangen: een tegenstelling, iets wat veel drama zou kunnen opleveren. Toen ben ik hierop uitgekomen. Ik trek alles wel heel erg uit z’n verband en zet de zuiderlingen echt neer als grove, conservatieve hill billies. En de mensen uit het noorden, dat worden verwende überhipsters.
Heb je de cast en de locaties al rond?
‘Ja. Voor Saar hebben we Jamie Grant (DE POEL, FLIKKEN MAASTRICHT, KLEM). Robert wordt gespeeld door Abe Dijkman (DE ONTMAAGDING VAN EVA VAN END). We hebben twee hoofdlocaties: eentje is een leegstaande kroeg in Soerendonk die we mogen gebruiken, de andere is een verlaten legerplaats. We hebben een quadbedrijf bereid gevonden mee te werken en zij komen met een aanhangwagen met drie quads. De verhuurder daarvan kan ook wel een beetje stunten met dat ding. Er zit een scène in waarin zo’n quad opeens vanuit het niets op een hek springt.’
Succes met de opnames. Heb je nog wat mooi beeldmateriaal dat je met onze lezers wilt delen?
‘Ik heb een storyboard getekend. Je moet er wel bij zeggen dat ik het zelf getekend heb. Het is niet lelijk, maar het is niet op het niveau van een echte storyboardartist natuurlijk.’
Graag! En hierna?
‘Ik heb nog het scenario liggen van VUURWERK. Dat is een lange feature; een romantische roadmovie die plaatsvindt tijdens Nieuwjaar in Amsterdam. Wat betreft horror heb ik alleen een paar korte filmideeën. Ik moet zeggen, en dat heeft vooral met MIDSOMMAR te maken, vroeger had ik niet zoveel met horror. Maar sinds ik de films van Aster ben gaan kijken vind ik het echt te gek. Dus ik heb nog geen scenario voor een lange horrorfilm op de plank liggen, maar ik zou best willen.’
