NEDERHORROR | Eind vorige maand werd ANNA uitgeroepen tot een van de beste korte filmpjes van het Around International Film Festival in Amsterdam. Opvallend: regisseur Chris Roest nam zijn korte griezelfilm analoog op, op Super8.
‘Vanwege de korrel natuurlijk!,’ roept Chris Roest enthousiast aan de telefoon. ‘Ik vind dat er heel mooi uitzien, heel karakteristiek. Dat was de voornaamste reden. Later kwam daar nog bij dat filmen op Super8 je dwingt om goed te plannen. Filmen op echte film is kostbaar. Normaal draait Super8 met 18 frames per seconde. Ik had een camera gekocht op Marktplaats, een Canon, die ook 24 frames per seconde kan opnemen, zodat ik in een digitaal montageprogramma op 24p kon monteren. Maar als je op 24 frames draait dan loopt je film natuurlijk wel sneller door de camera. Een cassette van vijftien meter, daarmee kun je dan ongeveer tweeënhalve minuut opnemen – en die kost dan vijftig euro!’
Dure grap.
‘We hebben ANNA in twee dagen opgenomen, op een zaterdag en een zondag. Ik heb het uit eigen zak betaald. Omdat film zo kostbaar is, hadden we niet de luxe om te zeggen: we schieten het nog even vanuit deze hoek en voor de zekerheid ook nog even uit die andere hoek. Als dat qua acteren goed was – en dat was het gelukkig altijd met onze hoofdrolspeelster Relinde de Graaff – dan hadden we aan één take genoeg. Die gok hebben we gewoon genomen.’
‘Het spannende was natuurlijk: het duurde daarna nog drie weken voordat de film ontwikkeld was. Dan heb je het negatief. Dat moet je dan ook nog laten scannen. Als je digitaal filmt dan maak je een shotje en kijk je het resultaat meteen even terug. Ik kon al met al pas anderhalve maand later zien wat we nu eigenlijk hadden opgenomen.’
Is er eigenlijk nog wel een lab in Nederland dat Super8 ontwikkelt?
‘Voor zover ik weet is Frank Bruinsma de enige die dat assortiment nog aanbiedt en het ook zelf ontwikkelt. Hij heeft een laboratorium in Den Haag en verkoopt verschillende cassettes, 8mm en 16mm. Als je hem de lichtsituatie uitlegt, dan kan hij daar rekening mee houden. Ik heb voor ANNA vijf cassettes gehaald: eentje voor daglicht, de buitenshots, en vier cassettes voor kunstlicht. Daglicht is wat blauwer, kunstlicht is warmer. Als je daar geen rekening mee houdt krijg je een rode waas over je film, of juist een blauwe waas. Als je de goede filmstock gebruikt, dan heb je dat niet. Frans kan je daarmee helpen.’
Als ik heel gemeen ben: je had ook gewoon digitaal kunnen filmen en er in de montage een filtertje overheen knallen.
‘Ja (lacht), ja, maar dat is valsspelen! Ik snap wat je bedoelt. Je ziet het verschil tegenwoordig bijna niet meer tussen RED en 35mm, maar echte film heeft in principe wel meer grijstinten, meer nuance, waardoor het dat karakteristieke heeft. Het verhaal moest zich ook in de jaren zeventig afspelen. Vandaar ook haar kleren, die Volkswagen Kever en dat antwoordapparaatje. Ik dacht: dan moeten we het ook opnemen op een medium dat in die jaren populair was. We hebben het in Loosdrecht geschoten, in het huis van de ouders van mijn vriendin. Eigenlijk ontstond het idee voor het scenario uit die locatie. Ik kwam daar regelmatig en vond het heel mooi, met dat torentje en die minimale inrichting. Het nummer dat je in de film hoort, Autumn Leaves, is gezongen door mijn vriendin Susanne van Neerbos, zij is sopraan.’
Ik geloof dat dit je tweede film is. In 2006 maakte je ook al eens een film, VERDWAALD.
‘Klopt. Dat was wel digitaal. Ik heb een audiovisuele opleiding gedaan aan het Dudok college in Hilversum. Ik ben in 1999 afgestudeerd, geloof ik. Tegenwoordig werk ik voor een groot facilitair bedrijf op het mediapark in Hilversum. Alles wat uit het buitenland wordt aangekocht – de KRO-detectives uit Zweden, de kostuumdrama’s van de NCRV – dat komt bij ons terecht. Wij maken het geschikt voor de Nederlandse televisie: zorgen dat de ondertitels gelijklopen en dat de juiste codecs en audiokanalen er bij zitten. Maar ik ben het altijd leuk blijven vinden om daarnaast creatief bezig te zijn. Een paar jaar geleden heb ik ook analoge fotografie ontdekt. Oude Russische cameraatjes enzo. En ik houd natuurlijk ontzettend van horror. Vooral die oude Italiaanse films, Dario Argento.’
ANNA heeft op festivals in Amerika, Uruguay, Mexico en Barcelona gedraaid en onlangs dus op het Around International Film Festival in Amsterdam. Heb je plannen voor een nieuwe film?
‘Ja, maar dat staat nog erg in de kinderschoenen. Ik heb nog geen titel, maar het wordt duister, niet heel erg opwekkend. Heb je SPIDER gezien van David Cronenberg? Ik moet steeds aan het personage van Ralph Fiennes denken, dat is de inspiratie. Ik heb nu alleen nog maar losse beelden en ideeën, het moet nog uitkristalliseren. Zeven, acht minuten. En ik wil het heel graag op 16mm zwart-wit opnemen. Ik ben nog op zoek naar een goede camera, een Eclair – daar namen ze vroeger die oude BBC-series mee op – of een Arri!’
