TGIF | Bijna al het filmnieuws, de trailers en de essays deze week gingen over sequels, reboots, remakes of franchises. Erg? Neuh, niet echt.
Het is ergens wel belachelijk dat het nu nieuws is als een film GEEN vervolg krijgt, zoals in het geval van Alex Garlands ANNIHILATION. Niet dat die film wél een sequel behoeft, maar meer films zouden zonder sequel, remake of reboot kunnen. Zo heb ik op basis van de trailer nul zin meer in WRECK-IT RALPH 2. De schaamteloze productplacement voor de website en franchises van Disney doet gewoon pijn. THE LEGO MOVIE 2 doet tenminste nog iets anders met het verhaal, getuige de trailer, die lijkt te suggereren dat de film gaat over de invasie van de lego-fantasie van een tienjarig jochie door zijn grootste nachtmerrie: samen moeten spelen met zijn zusje.
Dat sommige blanke, mannelijke fanboys moeite hebben samen te spelen met vrouwelijke fans en minderheden, bewijst de nare backlash tegen Kelly Marie Tran, die Rose Tico speelde en werd weggepest van Instagram vanwege de durf een Aziatische actrice te zijn. Dat er vele thinkpieces geschreven zijn over de ziekelijke vormen die STAR WARS-fandom soms aanneemt is dus niet verwonderlijk. Nu is het verschil tussen THE LAST JEDI en SOLO, en de respons daarop, voor mij extra verwonderlijk, omdat THE LAST JEDI wat mij betreft precies doet wat een goede sequel, prequel, reboot of remake moet doen. Niet enkel een slaafse kopie zijn van het origineel, maar proberen nieuwe wegen in te slaan. Remixen is beter dan slechts coveren. En dat THE LAST JEDI daar niet altijd in slaagt geef ik toe, maar het feit dat er zoveel goede video-essays worden gemaakt over thematiek in THE LAST JEDI zegt genoeg, terwijl de video’s over SOLO dusver enkel gaan over box-office, marketing en mankementen en dergelijke. Ik verwacht eerlijk gezegd niet dat SOLO een lange adem krijgt, maar ik vermoed dat we de komende tien jaar niet over THE LAST JEDI raken uitgediscussieerd.
Remakes kunnen dus een onzalig en treurig idee zijn. Wie zit er nu te wachten op een solofilm met Jared Leto als de Joker? Of nog eens vijf seizoenen met LORD OF THE RINGS-verhalen? Of wie zit er, als we kijken naar de kleinere films, echt te wachten op ANOTHER WOLFCOP, hoe vermakelijk de eerste film ook was? Tenzij er een bijzonder goede regisseur bij betrokken raakt verheug ik me ook niet een reboot van THE CROW. Jammer genoeg was die regisseur er: Corin Hardy (THE HALLOW en fantastische short BUTTERFLY) was verbonden aan het project, maar is dat niet meer, wegens geldkwesties en nare producenten.
Sommige nieuwe toevoegingen aan franchises klinken zeer veelbelovend, omdat ze weigeren een slaafse herhaling te zijn van het origineel. Damon Lindelof, van het geweldige THE LEFTOVERS, waagt zich aan een nieuwe versie van WATCHMEN. In een interessante Instagram-post zegt hij wat mij betreft precies de juiste dingen: zijn WATCHMEN wordt een herinterpretatie en geen herhalingszet. Net als Alan Moore soms ook deed met helden als SUPERMAN, zoals Lindelof terecht opmerkt. In het superheldengenre blijf ik ook genieten van LEGION, de serie die van de X-MEN-franchise een avantgardistische nachtmerrie maakt, en een derde seizoen krijgt. Veelbelovend is ook WONDER WOMAN 2, die met een jarentachtig-setting in ieder geval visueel interessant belooft te worden. En ik werd blij van de look van de nieuwe ADDAMS FAMILY-animatiefilm: dit kan goed worden.
WIDOWS neemt een oude televisieserie en maakt er een soort van arthouse-versie van HEAT er van, met regisseur Steve McQueen (12 YEARS A SLAVE) aan het roer. Een goede regisseur boekt vertrouwen dat er een artistieke visie schuilt achter een remake, reboot of sequel. Case in point, HALLOWEEN, met de prettig gestoorde David Gordon Green. De eerste beelden ogen interessant. Maar het beste voorbeeld deze week was SUSPIRIA, een remake van Luca Guadagnino (van de geslaagde LA PISCINE-remake A BIGGER SPLASH). De trailer (hieronder) suggereert een compleet andere film dan Dario Argento’s meesterwerk, van het uiterlijk tot Tilda Swinton als bejaarde man tot de jachtige soundtrack van Radiohead-zanger Thom Yorke (en zien we daar Rene Soutendijk?). Precies wat je niet verwacht bij SUSPIRIA, en dat is iets goeds, want waarom zou je proberen je visueel te meten met Dario Argento’s kleurgebruik, bijvoorbeeld? Guadagnino slaat in een interview de spijker op zijn kop: ‘Human art is not about inventing originality, it’s about finding a new point of view.’
Dat is precies waarom ik Brian De Palma verafgood. Ja, zijn films zijn schatplichtig aan bijvoorbeeld Hitchcock, maar op originele wijze. Ik kan niet wachten op al zijn nieuwe projecten, waaronder een thrillerroman over VERTIGO en een film over Weinstein. Of KNIFE + HEART, dat er uit ziet als een mengelmoes van De Palma, William Friedkins CRUISING en Argento, of Leigh Whannels UPGRADE, waarvoor hij zich liet inspireren door de films van David Cronenberg. Om (een beetje in lijn van het Schokkend Nieuws relinummer) het Bijbelboek Prediker te citeren: ‘er is niets nieuws onder de zon’ (zie bijvoorbeeld dit artikel). En dat is niet erg: de geschiedenis herhaalt zich, van de slashers uit de nineties die proberen te breken met de jaren 80, van de Marvel Cinematic Universe die leunt op de Marvel-series uit de jaren 90, of zelfs piraterij, in het internettijdperk een variatie op wat er in de jaren zestig al werd gedaan. En als alles al bestaat, waarom zou je er dan niet een beetje mee mogen spelen?
Een speelse filmweek gewenst en tot de volgende TGIF!
