IMAGINE 2013 | Terwijl Imagine zich opmaakt voor een overvol filmweekend, eindigt vandaag in Brussel de 31ste editie van het Brussels International Fantastic Film Festival (BIFFF). Twee fantastische filmfestivals op hetzelfde moment? Jazeker en Schokkend Nieuws was ook in Brussel. Onder meer om te spreken met Paul Hough, de regisseur van THE HUMAN RACE.
In THE HUMAN RACE volgen we tachtig mensen uit Los Angeles. Na een felle flits belanden zij op een vreemde plek, zonder te weten hoe of waarom. Een stenen pad verbindt een stel verlaten gebouwen op een door prikkeldraad omheind complex. Een stem in hun hoofd maakt de regels duidelijk. “Blijf op het pad. Volg de pijlen, of je sterft. Stap niet op het gras, of je sterft. Haalt iemand je tweemaal in, dan sterf je. Loop, of je sterft.” Verdwaasd stapt een vrouw van het pad, en onmiddellijk explodeert haar hoofd. Even kijkt iedereen geschokt toe. Dan zetten ze het op een lopen – rennen voor je leven! Een loopwedstrijd waarbij je niet kan blijven stil staan. Groepjes vormen zich, anderen kiezen voor een individuele aanpak. Eén voor één ontploffen die hoofden als rode geisers van bloed, terwijl een stem geduldig aftelt van tachtig tot… één.Â
THE HUMAN RACE – low budget geproduceerd, maar sterk geschreven – is de tweede lange speelfilm van Paul Hough. Hij is de naar Los Angeles uitgeweken zoon van John Hough, de Britse regisseur van klassiekers als THE LEGEND OF HELL HOUSE en DIRTY MARY CRAZY LARRY. Niet gemakkelijk om vaders’ reputatie los te schudden en een eigen stem te vinden. Hoe was het om op te groeien met zo’n vader? Paul Hough: “Fantastisch. We waren thuis met drie kinderen en ik herinner me hoe hij ons als kleuters op een nacht naar het kerkhof bracht. Daar hielden we een wedstrijd, om te zien wie van ons het verst durfde te wandelen tussen de graven.”
Voor sommige regisseurs moet het de ergste nachtmerrie zijn: je zoon ook in het vak te zien stappen. Pauls vader was echter executive producer van THE HUMAN RACE. “Hij hielp met het geld. Soms kon ik hem bellen om advies, maar hij was nooit aanwezig tijdens de opnames. Ook mijn broer Jamie is als executive producer aan het project verbonden, al wilde die zich zo gewoon van een plaatsje verzekeren op de première (lacht). De begintitels maken zelfs gewag van een Hough Family Film, maar dat is een grap. Het is beslist geen familiefilmpje!”
Het verhaal van THE HUMAN RACE doet natuurlijk denken aan BATTLE ROYALE. Is er, net zoals in die film, een onderliggende maatschappijkritiek te bespeuren? Hough: “Iedereen kan er zijn eigen interpretatie aan geven. De mensen in de film zijn een afspiegeling van de bewoners van Los Angeles. Je hebt een paar Chinese kinderen, een moslim, een priester en zo meer. De groep geeft zo de mondiale diversiteit weer, met haar verschillende religies en culturele tegenstellingen. Ik wilde openen met een Arabisch klinkende stem. Dat werd die van een Libanese acteur.”
Opvallende rollen zijn verder weggelegd voor gehandicapte mensen. Een doofstom koppeltje communiceert uitsluitend met gebarentaal, terwijl de grootste rol ging naar een acteur met een geamputeerd been. “Gehandicapten kampen vaak met vooroordelen. Men herkent de persoon niet meer achter de handicap. Ik wilde ze tonen als volwaardige mensen, zonder de medelijdende aanpak die ze vaak toebedeeld krijgen. Ze zijn net als iedereen: sommigen zijn goed, anderen ronduit slecht. Eddie McGee, de acteur met één been, is één van mijn beste vrienden. In Hollywood kan hij slechts audities doen voor één soort rol: die van gehandicapte oorlogsveteraan. Verdraaid jammer, want hij is een sterke en veelzijdige acteur. Met deze film hopen we mensen een andere kijk te geven. Hetzelfde met het doofstomme koppel. Zij zorgen ervoor dat de film verrassende paden inslaat.”
En verrassen doet THE HUMAN RACE absoluut. Al in de eerste minuten maakt Hough duidelijk dat géén enkel personage veilig is in deze film. We volgen een jonge vrouw in Los Angeles, die na een moeizaam proces in het ziekenhuis kanker overwint. Enkele tellen later belandt ze opeens in het mysterieuze oord en spat haar hoofd open als een rijpe meloen. Rennen maar!
