Met zijn korte horrorfilm OPPASSEN won Shariff Nasr eind augustus de Rotterdamse editie van het 48 Hour Film Project. Schokkend Nieuws sprak met hem over de film: “Horror is het moeilijkste genre om binnen zo’n korte tijd uit te voeren!”
“Kreeg een stresstelefoontje van werk. Excuses. Ongeveer 10 minuutjes later.” Ik heb met Shariff Nasr afgesproken in een Rotterdamse koffietent. Het is de dag waarop het Arab Film Festival begint. Nasr is bestuurslid. “Geen probleem, tot zo,” mail ik terug en blader tijdens het wachten door mijn aantekeningen. Begin dit jaar werd bekend dat Nasr als regisseur en scenarist mee gaat werken aan ROTTERDAM, I LOVE YOU; de Nederlandse versie van PARIS, JE T’AIME (2006) en NEW YORK, I LOVE YOU (2008). Een ode aan de stad en aan de liefde. In 2013 verfilmde hij 21 gedichten die door broer Ramsey werden voorgedragen. Kunstzinnig sluit commercieel niet uit: Nasr is ook actief in de reclamewereld. Dit jaar deed hij daarnaast voor de vierde keer mee aan het 48 Hour Film Project. Nasr kreeg twee dagen tijd om een korte horrorfilm te schrijven, filmen, monteren en inleveren. In OPPASSEN gaat een tienjarige jongen (Ayman Boulahrouz) op bezoek bij zijn opa (Fred van der Hilst). Voor de jongen voelt alles vertrouwd, maar in werkelijkheid verkeert hij in groot gevaar…
Gehaast komt Nasr de koffietent binnen, op zijn T-shirt staat ‘welkom’ in het Arabisch. Voor nu gaat het even niet over cinema uit het Midden-Oosten; het is Schokkend Nieuws natuurlijk vooral te doen om zijn uitstapjes naar het horrorgenre.
Gefeliciteerd met de winst van OPPASSEN tijdens het 48 Hour Film Project! Wat was je eerste reactie toen je dit jaar horror kreeg toegewezen?
“We hadden van tevoren al filmideeën voor verschillende genres, behalve horror. Dus ik was er in eerste instantie niet zo blij mee. Bovendien is horror het moeilijkste genre om binnen zo’n korte tijd uit te voeren. Je hebt bijvoorbeeld meer shots nodig om spanning op te bouwen en de montage duurt daardoor langer. Voor een dramascène heb je in principe al genoeg aan een wide shot en een shot-tegenshot. Bovendien is geluid natuurlijk ontzettend belangrijk in horror. Het is lastig om dat in 48 uur goed te krijgen. Aan het begin van OPPASSEN komt het kind aanlopen en je moet voelen dat de situatie dreigend gaat worden, ook al is er nog niets aan de hand. In mijn zoektocht naar muziek kwam ik zelf uit op Tubular Bells van THE EXORCIST en het hoofdthema van PHANTASM. Uiteraard konden we deze nummers niet gebruiken, maar wel de toonsoort. Een repetitief nummer met dezelfde soort klank. Door die herhaling voel je dat de film horror gaat worden.”
Je moest ook nog eens een kindacteur regisseren. Hoe was dat?
“Met een kind kan je niet de psychologische achtergrond van een karakter bespreken, alles moet een spel zijn. Dat kan soms ook verkeerd uitpakken. Als de crew om iets grappigs moet lachen tijdens het draaien, kunnen ze het steeds grootser spelen voor de lach. Dan kan je eigenlijk alleen maar de eerste take gebruiken. Maar ik verbaasde me bij Ayman over hoe goed hij in het moment bleef. Om een angstige reactie te krijgen, moet je heel erg de situatie schetsen en het steeds enger maken. Als we dan gingen draaien, zat hij helemaal in dat gevoel. Wanneer dat niet genoeg is, moet je kinderen er gewoon doorheen praten: Je hoort iemand achter je! Nee, daar is niets… Er schiet iemand voorbij!”
Hoe keek jij tegen horror aan toen je zelf een kind was?
“Ik ben opgegroeid met horrorfilms en monsters uit de jaren tachtig en dat vond ik fantastisch. Toen ik vroeger een keer bij een vriendje aan het logeren was, waren zijn ouders een documentaire aan het kijken over de special effects in onder andere NIGHTMARE ON ELM STREET. Ik was gefascineerd en wist niet dat deze baan bestond. Anderen kinderen wilden brandweerman worden, ik een special effects-maker. Ik las ook al vroeg de boeken van Stephen King en Clive Barker. Tijdens mijn puberteit heb ik HELLRAISER ontelbare keren gezien. Ik voel me de laatste tijd echter vaker getriggerd om zelf meer maatschappijkritische films te maken. Daarin gebruik ik humor vaak als wapen.”
In 2015 maakte je voor het 48 Hour Film Project al de korte horror-komedie OPGERUIMD. Kreeg je het personage van de vluchteling Mousa hierin toegewezen of was dit jouw manier om horror te combineren met maatschappelijke problematiek?
“Het laatste! Ik speel hier met het horrorgenre: een illegale schoonmaker vermoordt per ongeluk zijn werkgeefster die een enorme tiran is. En dan staat de politie ineens voor de deur vanwege iets heel anders. Maar hij raakt zo in paniek dat hij zichzelf steeds meer in de nesten werkt. Dat gaat inderdaad meer over de werking van een systeem dat van alles van je wilt weten, de hele tijd de druk opvoert en je altijd als verdachte behandelt. OPGERUIMD is dus een soort metafoor. Zonder die druk had Mousa waarschijnlijk meteen opgebiecht dat er een ongeluk is gebeurd. Nu staat er teveel voor hem op het spel en doet hij dingen die hij normaal nooit zou doen.”
Heb je plannen om in de toekomst op eigen initiatief meer met horror te doen?
“Ik houd erg van horror en als ik een goed idee of een briljant script in mijn schoot geworpen krijg, dan ga ik er zeker voor. Het liefst zou ik een psychologische horrorfilm maken met goed uitgewerkte karakters. Een film die onder je huid gaat zitten. Het lastige als filmmaker is dat je in Nederland met horror wel meteen in een hokje wordt gestopt. Ik wil niet enkel gezien worden als een genreregisseur, want ik word liever niet in een hokje geplaatst. Ik wacht er daarom waarschijnlijk nog even mee… (lachend) maar misschien ook niet!”
Voor de genrefans in ieder geval fijn dat er weer een geslaagde korte horrorfilm is gemaakt. Waar zal OPPASSEN te zien zijn?
“OPPASSEN wordt nu als voorfilm vertoond bij LOVELESS in LantarenVenster in Rotterdam. We sturen de film ook in voor verschillende festivals. Als de belangrijkste vertoningen geweest zijn, gooien we de film online. Meestal is dat pas na een jaar. Ik vind het wel zonde dat mensen zo lang moeten wachten, want zeker met horror is er een trouwe fanbase. Ik krijg bijvoorbeeld nog steeds mails met complimenten over LOVE HURTS, een korte horrorfilm die ik in 2008 heb gemaakt. Dat is heel hartverwarmend.”
Copyright: Sabine Zwart. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende. Origineel gepubliceerd op Schokkend Nieuws, oktober 2017.
