FLASHBACK | Theodoor Steen (1989) wilde al lang schrijven voor Schokkend Nieuws. Drie jaar geleden sprak hij tijdens een SN-event de toenmalige hoofdredacteur aan, die vroeg of hij iets van genrefilms wist. Theodoor antwoordde dat hij zojuist met zijn team de filmquiz had gewonnen, en drie weken later kon hij beginnen. Naast SN schrijft Theodoor voor o.a. de Universiteit Utrecht en Cine, en is hij filmprogrammeur bij Camera Japan.
Wat is je vroegste filmherinnering?
‘Ik was net vier en mijn oma, de enige die ik heb gekend, zat in een verzorgingstehuis. Ik lag bij haar op bed en er was een film op televisie die echt magisch was. Ik kon me vooral geanimeerde pinguins herinneren. Later besefte ik me dat het MARY POPPINS geweest moet zijn. Mijn oma vroeg me naar de kast te lopen, waar een trommel in stond met haverstrootjes, van die traditionele snoepjes. Misschien is dat zelfs wel mijn eerste herinnering ooit: het eten van een snoepje, bij mijn oma op bed, kijkend naar die film. Een heel mooi, warm moment.’
En wat was je vroegste genrefilmherinnering?
‘De echte filmliefde begon pas rond mijn twaalfde of dertiende. Ik ben best beschermd opgevoed wat film en televisie betreft en keek alleen EO-programma’s en Disneyfilms op VHS. Dingen die vriendjes en vriendinnetjes leuk vonden mocht ik niet kijken, dat was te werelds: POKEMON zou occult zijn en PLATVOET EN ZIJN VRIENDJES propaganda voor de evolutietheorie. Het meest extreme dat we keken was DR QUINN, MEDICINE WOMAN en TOUCHED BY AN ANGEL – wat dan eigenlijk weer een genreserie is! Maar mijn eerste genrefilmherinnering is denk ik ALIEN. Ik had een tante met nogal andere interesses dan mijn ouders, en na school ging ik vaak naar haar toe. Zij schotelde me een dieet voor van de classics, en daar zag ik SEVEN SAMURAI, TAXI DRIVER en ALIEN. Ik weet nog dat ik knakworsten aan het eten was toen de chestburster kwam, en die knakworst viel letterlijk uit m’n mond op m’n bordje. Ik heb de film uitgezet, maar mijn tante zei dat het helpt als je enge films afkijkt, want zodra de aftiteling begint weet je dat het een film is. Samen keken we ALIEN af en ze benadrukte hoe de special effects waren gemaakt. Dat was denk ik het begin van mijn horrorliefde.’
Van welke film kon je niet slapen?
‘Van ALIEN was ik wel echt van slag, maar ook van GREMLINS. Dat zat ‘m niet zozeer in de gremlins zelf maar in de slotscène, waarin die vader zegt: ‘Misschien zit er ook wel een gremlin in jouw huis!’. Daar heb ik wel wakker van gelegen, dat tilt het over de aftiteling heen. Nog een voorbeeld: het Japanse DARK WATER. Ik was dertien en mocht voor het eerst op het huis passen; mijn ouders waren op vakantie en mijn broer en zussen niet thuis. MTV zond Aziatische films uit, om middernacht, en ik dacht: ‘Hey, ik kan opblijven!’. Maar het ding met DARK WATER is: de geesten in die film kondigen zich aan door water. Wc’s die opborrelen, waterplekken op de muur, druppelende kranen… En die avond bleek de wc verstopt en kwam het water omhoog! Ik heb mijn ouders, die in Frankrijk zaten, huilend gebeld en zij hebben om één uur ’s nachts iemand opgebeld die me kwam troosten. Ik ga sowieso veel slechter op dingen als geesten en duivels dan op gore.’
‘Nóg iets waar ik als kind wakker van heb gelegen: IK, MIK, LORELAND, een televisieserie van Teleac/NOT, die op school in groep 3 en 4 werd getoond in de leesles. Daar zit het monster Karbonkel in, dat een trauma is geweest voor heel veel kinderen van mijn generatie. Er is zelfs een documentaire gemaakt, HET MONSTER VAN GROEP 3, waarin mensen werden geinterviewd over hun angst voor Karbonkel. Hij was echt een vreselijk rotpersonage. En ze zetten er altijd zo’n soort naar, dronisch synthesizermuziekje onder. Als je dat hoorde, wist je direct dat hij er aankwam. Best wel een jeugdtraumadingetje hoor, die leeslessen.’
Wie was je eerste film-crush?
‘Filmcrushes waren nooit iets waar ik mee bezig was, maar toen ik YOU ONLY LIVE TWICE zag, dacht ik: ‘Die Sean Connery, wat een knappe kerel’. Eigenlijk was dat het moment dat ik ontdekte dat ik homo was. Maar in de kerk had ik altijd gehoord dat homo’s slecht waren, dus mijn tweede reactie was: ‘Oh fuck, ik ga naar de hel.’ Normaal zijn filmcrushes van een kind van elf leuk en schattig, maar ik besefte me dat dit heel wat zou betekenen voor mijn leven en misschien niet alleen maar goeie dingen. Het heeft een tijd geduurd voordat ik dat kon accepteren. Misschien een wat deprimerend antwoord op zo’n leuke vraag, maar ik ben vrij open over dat ik gay ben en dat het niet altijd makkelijk is. Tom Selleck vond ik iedere keer dat MAGNUM PI herhaald werd trouwens ook een enorm knappe kerel, dus ik heb wel iets met jaren ’80-acteurs.’
Heb je ooit overgegeven door een film?
‘Wel grappig: ‘ik heb nooit overgegeven’ komt vaak langs in deze rubriek, en BAD TASTE ook. Nou, ik heb nooit overgegeven door een film, maar ik zat bij BAD TASTE op het randje. Inderdaad, juist bij die kotsscène. Een ander ding waar ik moeite mee had: een vriend van me had de Nacht van de Wansmaak-dvd’s van Jan Verheyen en Jan Doense. We hadden net pizza gemaakt en er kwam een scène voorbij uit een Mondo Cane-achtige film: kijk eens hoe raar de gebruiken in Afrika zijn. Niet de meest politiek correcte films ooit gemaakt. We zagen een besnijdenis die mis ging, waarbij een stukje piemel iets te ver werd afgehakt, terwijl ik nét op salami aan het kauwen was. Niet de juiste structuur, en niet per se de juiste programmering om pizza bij te eten!’
Is er een film die je als kind helemaal te gek vond, maar als volwassene juist teleurstellend?
‘THE SWORD IN THE STONE heb ik vrij recent opnieuw gekeken. Wat een saaie kutfilm is dat! Het verhaal slaat nergens op, het sleept… (stilte) Eigenlijk durf ik het niet hardop te zeggen, maar als achtjarige was ik enorme fan van Whoopi Goldberg. Ik heb A KNIGHT IN CAMELOT grijsgedraaid. Daarin reist ze door de tijd naar het hof van Koning Arthur. Als zwarte vrouw botst ze met het middeleeuwse beeld en op een gegeven moment redt ze zich van de brandstapel doordat ze weet dat er een eclips aankomt, en doet alsof zij die eclips oproept. Die film heb ik wél teruggezien, en het is gewoon geen goede film. Ik was de grootste Whoopi Goldberg-fan die op aarde rondliep, maar ik durf haar andere films niet terug te kijken! Trouwens, ik heb ook YOU ONLY LIVE TWICE herkeken. En die film is ook niet goed. Maar de Sean Connery van toen blijft een knappe kerel.’
Een laatste opmerking: veel van je filmherinneringen hebben met eten te maken.
‘Ha, dat klopt. Ik weet niet waarom, misschien omdat ik altijd wat knabbel tijdens de film? Ik ben trouwens ook een enorme fan van de serie HANNIBAL, maar nooit tijdens het avondeten, dat moet ik op een nuchtere maag kijken. Ik vind dat zó’n goor, weerzinwekkend idee! Kannibalisme is het laatste grote ding dat me echt van slag kan maken. Oh, en dingen onder de huid: infecties, naalden… Ja, en geesten, dus.’ (lacht)
