‘Met z’n allen tegen de slechterik’

FLASHBACK | Robin Appelo (1979) is marketing director bij het Amerikaanse horrorfilmlabel Fox Trot Productions en actief als promotor van Schokkend Nieuws. Hij is gek op comics, vooral Batman, waar zijn kat naar is vernoemd – Batman en Robin dus!

Wat is je vroegste (genre)filmherinnering? 

‘De eerste genrefilm die ik zag, was eigenlijk per ongeluk. In de videotheek zag ik een VHS-video met een opvallende hoes: een bal en een klein mannetje. Dit zag er interessant uit, dus huurde m’n vader hem voor me: het was TROLL, uit 1986. Ik had geen idee dat het een horrorfilm was! Later ging ik bewust genrefilms huren bij de videotheek: CRITTERS, FACES OF DEATH maar vooral HELLRAISER vond ik geweldig. Die hele cyclus vond ik zo intrigerend, ik spoelde sommige scènes eindeloos terug.’

Van welke film kon je niet slapen?

‘Ik zag JAWS toen ik een jaartje of negen was. Ik durfde daarna lang de zee en zelfs het zwembad niet meer in. Vooral de beroemde ‘We need a bigger boat’-scène, waarin Brody vlees in het water schept als lokaas en de haai opeens omhoog komt, vond ik supereng! Ook JAWS 2 vond ik heel gaaf: een groep tieners die samenspannen tegen de haai. Het eindmonster uit HOWARD THE DUCK staat ook in mijn geheugen gegrift. Deze was weliswaar freaky, maar haalde het niet bij JAWS. Die Spielbergklassieker heeft écht indruk op me gemaakt. Puur jeugdsentiment.’

(een gedeelte van Robins verzameling)

Wie was je eerste filmcrush?

‘Ripley (Sigourney Weaver) uit ALIEN vond ik te gek. Het was niet echt een crush, maar ze maakte grote indruk op me, omdat ik een sterke vrouw in een genrefilm nog niet eerder had gezien. Aan het einde zie je haar in haar slipje rondrennen, maar dit was totaal niet seksueel in beeld gebracht. Het was normaal, een onderdeel van de film.’

Heb je ooit een fysieke reactie gekregen door een film?

‘Op school keken we bij maatschappijleer SCHINDLER’S LIST van Spielberg. Ik kreeg er een naar gevoel van in mijn hele lichaam: hoe kunnen mensen dit elkaar aandoen? Het feit dat dit echt gebeurd is, maakt het zo gruwelijk. Horror en realiteit komen hier bij elkaar.’

Is er een film die je als kind helemaal te gek vond, maar als volwassene juist teleurstellend?

‘Ik durf jaren 80-films niet terug te kijken, omdat ik bang ben dat dit alle herinneringen uit mijn kindertijd verpest. Bij een film als FLASH GORDON zul je zeker kabeltjes zien bij de special effects, maar die wíl ik niet zien. Actiefilms als COMMANDO en VICTIM OF LOVE, die later op DVD is uitgebracht als RAW HEAT, heb ik wel teruggekeken en die vond ik echt tegenvallen, terwijl ik ze als kind geweldig vond. Hoeveel kogels heb je nodig om iemand te raken? Een film als PREDATOR heeft de tand des tijds wel goed doorstaan. Ik heb een fascinatie voor films waarin een groep verschillende mensen vecht tegen de slechterik. Dit zie je in PREDATOR, maar ook in een film als IT.’

En andersom? Een film die je als kind niks vond, maar later juist goed?

‘DEMON SEED uit 1977 gaat over een huis dat een vrouw, gespeeld door Julie Christie, probeert zwanger te maken. Als kind snapte ik ‘m niet; een huis dat praatte en leefde, dat vond ik maar raar. Later vond ik de film juist interessant en kijk ik met een volwassen blik naar dit futuristische thema, vol kunstmatige intelligentie en technologie. Het past perfect in de tijdgeest van nu. Zo is deze kinder-C-film toch nog een goede volwassenen-B-film geworden!’