‘Horrorfans zijn juist lieve mensen’

FLASHBACK | Illustrator Erik Kriek (1966) is abonnee sinds Schokkend Nieuws een gekopieerd blaadje was. Toen hij tegen de hoofdredacteur zei dat er wel wat meer illustraties in mochten, kon hij meteen aan de slag. Vijf vragen aan de man die in 1984 het eerste Weekend of Terror bezocht, een tijd waarin zombies slechter waren dan porno.

 Wat is je vroegste filmherinnering? En wat was je vroegste genrefilmherinnering?

“Mijn moeder nam mijn broertje en mij graag mee naar de bioscoop. Ik was jong in de tijd van de Disneys en mijn eerste film was denk ik JUNGLE BOOK. Bioscoop Oscar in Amstelveen had in die tijd een visionaire programmeur. Hij bedacht themamaanden voor de kindermatinees, zoals ‘de bijbel’ met BEN HUR en THE ROBE, maar ook ‘Japanse sciencefiction’. Dat was fantastisch! Wij hebben zo veel films gezien. Kindermatinee was f 2,50 op de woensdagmiddag, geen haan kraaide naar wat er werd gedraaid.
De videorecorder kwam langzaam in zwang en met een vriendje heb ik echt de horror ontdekt. ZOMBIE FLESH EATERS draaide toen eindeloos in de Roxy in Amsterdam, maar daarvoor was ik de jong. Mijn eerste horror was THE SHINING. Het vriendje van 13 mocht hem al zien, maar ik was 12 en kwam de bioscoop niet in zonder begeleiding. Ik bleef zeuren bij mijn ouders en we gingen. Ik kwam sidderend de bioscoop uit. Mijn vader deed er luchtig over: ‘wat een stomme film’ en ‘wilde je die nou zo graag zien?’ Ik kon geen woord uitbrengen en heb twee weken niet kunnen slapen. De basis was gelegd en dankzij video en het festival van Jan Doense ging een wereld voor me open.”

Wat maakt horror jouw lievelingsgenre?

“De kracht van horror zit niet in bloed en ingewanden, maar in de suggestie. Je maakt het zelf veel heftiger dan het is. Horror geeft veel maar verklapt weinig. Mijn absolute grens ligt overigens tussen fictie en werkelijkheid. Als het echt is haak ik af. Horrorfans zijn juist lieve mensen, horror is een catharsis voor onze duistere fantasieën, het balt ze samen. Ik ben een suburban dude uit Amstelveen met een prima jeugd en een zorgeloos leven. Misschien is de realiteit te saai. Verhalen zijn leuker als een hoofd wordt afgehakt of een spook verschijnt. Mijn favoriet is DON’T LOOK NOW. Ooit was ik verdwaald in Venetië en zag ik opeens een kindje lopen met een rood jasje. Wie de film kent, snapt wat ik voelde. DAWN OF THE DEAD staat ook heel hoog op mijn lievelingslijst. Niet SHAUN OF THE DEAD, dat is een horrorkomedie en ik vind horror niet om te lachen. Met zombies valt niks te lachen. De zombiefilm is het slechtst ontwikkelde genre ooit, omdat zombies altijd hetzelfde zijn. Het is ten dode opgeschreven. Toen ik jong was waren zombies slechter dan porno en nu zijn ze mainstream. Hoe is dat gebeurd?”

Wie was jouw eerste film-crush?

”Erin Gray, zij was Colonel Wilma Deering in de serie Buck Rogers. Zij is nog steeds een mooie vrouw. Ik hing geen posters op in mijn kamer, ik wilde gewoon altijd kijken wanneer zij op tv was. Het was de eerste keer dat ik iets van seksueel ontwaken voelde.”

Heb je ooit overgegeven door een film?

“Nooit. Ik heb wel eens te stoned of te dronken in de bioscoop gezeten, maar dan was ik niet misselijk van de film.”

Is er een film die je als kind helemaal te gek vond, maar als volwassene juist teleurstellend?

“Hier ga ik me niet populair mee maken, maar de eerste STAR WARS. Laatst zag ik hem weer met een compleet symfonisch orkest erbij. De film was een sleutelmoment in mijn jonge leven en ik heb hem wel twintig keer gezien. Met de ogen van veertig jaar later zie ik acteerwerk van bordkarton, rammelende decors. Tergend. Ik snap nu nog steeds waarom ik als elfjarige van die film hield, maar ik hoef hem niet meer zo vaak te zien. THE EMPIRE STRIKES BACK daarentegen… Het zijn de computereffecten die een film dateren. Neem LORD OF THE RINGS, die films zijn niet om uit te zitten. ROBOCOP blijft wel overeind. Bij bij elke film uit de jaren zeventig zit ik op het puntje van mijn stoel, terwijl de jaren negentig meuk zijn. En al die Marvel Comics-shit nu – ik ben er mee opgehouden. Ik snap het niet, waarom gaan mensen naar die films? Een special effect was speciaal, nu is een film speciaal als er geen effect in zit.”