FLASHBACK | Rob van der Velden (1976) werd elf jaar geleden ingewijd bij Schokkend Nieuws met een etentje ergens langs het spoor, in een of ander Brabants dorp. Na de blauwdruk voor de website te hebben gemaakt, zit hij nu niet meer in de redactie, maar obscuur blijft het: samen met Eric van der Woude verzorgt hij de vaste rubriek Video Basta! en de jaarlijkse kerstpuzzel Crypt-o-Lazarus.
Wat is je vroegste filmherinnering?
‘Mijn eerste bioscoopervaring weet ik nog wel: ik was een jaar of zeven en mocht met twee vriendjes voor vijf gulden op woensdagmiddag naar een film van Dik Trom. De bioscoopzaal vond ik een magische plek, met die gordijnen en al dat rode fluweel. In de jaren daarna ging ik wel vaker naar de bioscoop, naar LABYRINTH, naar de Ewok-films – mensen zeiken altijd over die Ewok-films, maar ik heb er goeie herinneringen aan.’
Wat is je vroegste genrefilmherinnering?
‘Telt THE WIZ, met Michael Jackson en Diana Ross? Ik herinner me ook heel duidelijk nog CLASH OF THE TITANS, die ik een keer thuis zag op een Duitse zender, nagesynchroniseerd: KAMPF DER TITANEN. Echt geweldig vond ik dat, die stopmotion-monsters van Ray Harryhausen; reuzeschorpioenen, Medusa… Het zag er allemaal een stukje houteriger uit dan nu, maar ik raakte er wel door geïnteresseerd in dingen die niet echt kunnen. In die tijd deden ze ook nog niet zo moeilijk over naakt. Die Perseus en zijn moeder lopen gewoon in hun blote reet over het strand. (lacht) Moet je tegenwoordig mee komen aanzetten!’
Van welke film kon je niet slapen?
‘Vroeger vond ik alles eng waar duivels, vampieren of heksen in zaten. Ik kom uit een heel katholiek Limburgs dorp, daar brak je je poten over de kloosters. We hadden ook een eigen exorcist, die enorm de pik had op mensen als Jomanda en Rasti Rostelli, maar het gekke was eigenlijk dat bijgeloof heel normaal was in het dorp. Er waren mensen die pijn konden afbidden, er werden geesten opgeroepen en er is zelfs een carnavalsvereniging die volgens mij als enige in de wereld geen Prins Carnaval verkiest, maar Vors Lucifer, die tijdens de vasteloavend uit de hel wordt opgeroepen. Ik heb films als THE EXORCIST en THE OMEN altijd heel akelig gevonden, maar door al dat gedoe in ons dorp voelde het misschien ook wel een beetje vertrouwd. Er staat tegenwoordig zelfs een borstbeeld van de duivel tussen al die kloosters. Ik heb dat zelf altijd heel normaal gevonden maar mensen van buiten het dorp kijken daar een beetje vreemd van op.’
‘Maar de akeligste herinnering heb ik overgehouden aan THE THING. Vroeger had je vaak op vrijdag horror- en sciencefictionfilms op TV en ik was dol op husky’s in die tijd. Dat ging dus snel mis in de film, toen die husky in de kennel uit elkaar barstte in een grote kluwen tentakels. Ik heb de rest van de avond in een hoekje gezeten met m’n autootjes, terwijl op de achtergrond al die verschrikkelijke geluiden van John Carpenter klonken. Toen ik eindelijk naar bed moest, viel er door het raam precies licht op een poster van een enorme husky. Die avond heb ik de poster van de kast gehaald en die poolhonden, dat was meteen klaar.’
Wie was je eerste filmcrush?
‘Ik denk Mia Sara, maar die klote-Ferris Bueller had haar natuurlijk al! (lacht) En Jennifer Connelly. Ik weet niet of ik eerst LEGEND of LABYRINTH zag, maar zij maakten wel iets in me los. Oh, en Bond girl-Talisa Soto, in LICENSE TO KILL. Mijn oudste zus had op haar kamer een vrouwenblad met allemaal foto’s van Talisa Soto. Dan moest ik zogenaamd op haar kamer zijn om een LP van Duran Duran te lenen, maar bladerde ik stiekem door die fotoreportages.’
Heb je ooit overgegeven door een film?
‘Nee, maar ik heb wel mensen bijna zien overgeven. Een vriend van mij had een vaste friet-met-mosselen-filmavond, waar we altijd slechte films keken. Toen hij er op stond dat we CANNIBAL HOLOCAUST zouden kijken, had eigenlijk niemand daar zin in. Iemand had een eerste date mee naar die avond, en hij begon te kokhalzen, zogenaamd van de mosselen. Zijn date sloeg bij die scène met de dieren een kussen voor haar hoofd en heeft de rest van de film niet meer gezien. Maar volgens mij zijn ze later getrouwd.
‘Zelf ben ik een keer bijna out gegaan bij een voorlichtingsfilm op school. We dachten dat we naar piemels en vagina’s gingen kijken, maar het bleek een BBC-ding, waarbij de camera met macrolenzen door een baarmoeder en langs eierstokken ging. Ik weet het niet meer precies, maar het was een soort ruimtereis langs zachte roze, weeïge voortplantingsorganen. Mijn zicht werd mistig en ik begon een beetje als Darth Vader te klinken, maar door heel erg op m’n ademhaling te letten kon ik gelukkig voorkomen dat ik die schoolbank uitkukelde.’
Is er een film die je als kind geweldig vond maar als volwassene erg teleurstellend?
‘Dat probeer ik een beetje te vermijden, omdat ik het zonde vind als je mooie herinneringen stuk maakt door films te herbekijken waarvan je eigenlijk al weet dat ze niet zo goed waren. Er zijn vast veel mensen die er een mooie jeugdherinnering aanhebben, maar toen ik THE PRINCESS BRIDE na jaren terug zag, vond ik ‘m heel suf. Ook de BUCK ROGERS-serie bleek nogal plat en een beetje seksistisch, maar de scènes met die robotjes vind ik nog altijd geinig. Films waar ik een bijzondere herinnering aan heb, probeer ik alleen te kijken in een zorgvuldig ingerichte setting. Zo kijk ik David Lynch-films alleen in de bioscoop, en zelfs LABYRINTH wil ik alleen op groot scherm terugzien. Ik ben toch bang om de ervaring teniet te doen.’
