FLASHBACK | Jasper ten Hoor (1986) bleef na het contact over zijn afstudeerfilm ROOD (2013) hangen bij Schokkend Nieuws. Hij is ondertussen redactielid, presenteert twee podcasts en maakt bij elk nieuw nummer een themavideo. Daarnaast is Jasper filmmaker bij zijn eigen productiebedrijf Het Shot.
Wat is je vroegste filmherinnering?
‘Mijn eerste bioscoopherinnering is FREE WILLY, toen ik een jaar of zes was. Wij gingen bijna nooit naar de bioscoop, dus dat was echt een happening. Ik was zo onder de indruk dat ik de film moest hebben toen hij uitkwam op video, waarna hij thuis als een soort screensaver op heeft gestaan. De andere film die ik letterlijk grijs heb gedraaid is DE GVR. Die vind ik nog steeds fantastisch! Toen ik die laatst herkeek voor de podcast Julius vs Jasper merkte ik dat ik ‘m nóg binnenstebuiten ken, ik wist echt elke zin en elk deuntje nog. Ik denk dat met DE GVR ook mijn fascinatie voor monsters begon.’
En je vroegste genrefilmherinnering?
‘Mijn liefde voor horror begon rond m’n negende. Ik was als de dood voor enge films, maar een vriendje van me mocht ze van zijn ouders altijd huren. Tijdens een logeerpartijtje stelde hij voor om een horrorfilm te halen en ik dacht: gaan we niet doen, joh! Maar je wilde je natuurlijk ook niet laten kennen. Dus om maar iets te proberen huurden we FREDDY’S DEAD: THE FINAL NIGHTMARE. En het feit dat die film juist ook heel komisch is, en een beetje cartoonesk, heeft me toen wel goed gedaan. De perfecte gatewayfilm! Ik huurde FREDDY’S DEAD bijna wekelijks opnieuw, daarna alle andere A NIGHTMARE ON ELM STREET-films omdat die niet zo eng meer waren, en toen de rest van de videotheek.’
Van welke film kon je niet slapen?
‘Dat was ook tijdens een logeerpartijtje, maar dan bij mijn oom en tante. Ze hadden THE WITCHES gehuurd, en daar heb ik echt wakker van gelegen, niet normaal! Ik heb het er met Julius in een podcast over gehad en schreef er ook over in de Kindertrauma-special in SN#121. Dat moment dat Angelica Huston d’r haar en gezicht er afhaalt – dat brandde zó op m’n netvlies, ik kon echt niet slapen van dat mens. Nog steeds niet goed hoor, het blijft gewoon best een enge film. Ik weet niet of er nu nog familiefilms zijn die zo eng zijn als THE WITCHES. Mijn oom en tante vonden het gewoon een leuk filmpje, en ik dacht: wat doe je me aan? Later ontdekte ik door FREDDY’S DEAD dat het genre eigenlijk heel leuk is, en werd horrorkomedie favoriet.’
Dus eigenlijk kun je nu slapen dankzij Freddy Krueger?
‘Ha, dat is eigenlijk wel hoe het zit, ja. Andere kinderen vonden A NIGHTMARE ON ELM STREET heel eng, maar ik heb dat nooit gehad. Ik was helemaal weg van Freddy Krueger, hij werd een beetje een held. Ik ging ook als hem verkleed naar basisschoolfeestjes – stond ik daar als Freddy tussen de cowboys en indianen.’
Wie was je eerste filmcrush?
‘Als tiener misschien Michelle Rodriguez, uit THE FAST & THE FURIOUS. Daarvóór? Ik denk Kimberley van de MIGHTY MORPHIN POWER RANGERS. Ja, allebei stoere dames. Hoewel Kimberley in het roze was, sloeg ze iedereen in elkaar, en dat had wel wat. Eigenlijk was de groene Power Ranger de tofste, die was ik dan altijd. Een beetje een bad guy die een good guy werd, hij had een soort randje. Dat is toch het interessantste, zo’n personage dat niet echt bij de club hoort en er een beetje buiten staat. Ik keek de televisieserie heel veel, en dan vooral om dat Japanse, die monsters die kartonnen steden in elkaar trappen en vechten met robots – dat vind ik eerlijk gezegd nog steeds leuk.’
Heb je ooit overgegeven door een film?
‘Nee, nooit. Ik denk dat ik overal wel tegen kan. Hoewel, als het helemaal over the top gaat is het niet erg meer, maar het zijn die kleine dingen… THE FLY vind ik helemaal prima, maar op een gegeven moment trekt hij zijn nagel eraf en dat vind ik wel héél naar om te zien. Sowieso is het meest gruwelijke ooit: Schimpie – ken je die nog? Die reclame, dat hij die teennagel optilt, daar kan geen horrorfilm tegenop! Brrr. Een papercut in een film vind ik ook veel heftiger dan iemands kop eraf.’
Is er een film die je als kind helemaal te gek vond, maar als volwassene juist teleurstellend?
‘Heh, die zijn er veel! Ik keek bijna alle Stephen King-verfilmingen en vond alles geweldig. En als je ze nu kijkt, zit er niet eens zo heel veel goeds tussen. Het heeft z’n charme maar is voornamelijk nostalgie. Ik was ook helemaal weg van RETURN OF THE LIVING DEAD 2, maar die zag ik later terug en dacht: wat een ongelofelijk schreeuwerige, kinderachtige film! Het eerste deel vond ik fantastisch, maar ik had niet verwacht dat die tweede zo kinderlijk was. Nou ja, ik had vroeger dan ook het kritisch vermogen van een vaatdoek.’
