VOORPRET | In de nieuwe filmversie van FANTASY ISLAND zien we een duistere kant van een gezapig, oud tv-personage. Aanleiding voor Ruud Vos nog zeven films en series onder de loep te nemen waarin bekende personages nét even anders zijn.
De tv-serie FANTASY ISLAND werd in 1977 geïntroduceerd door Aaron Spelling, bedenker van onder meer THE LOVE BOAT en BEVERLY HILLS 90210. In elke aflevering komt een groepje mensen naar het eiland. De magische Mr. Roarke (Ricardo Montalbán) vervult vervolgens voor elke bezoeker een wens. Dat loopt weliswaar nooit zoals verwacht, maar iedereen leert wel een belangrijke les over zichzelf.
Vanaf 13 februari zie je in FANTASY ISLAND Mr. Roarke van een compleet andere kant. Horrorproductiemaatschappij Blumhouse heeft zijn puntige tanden in dit 43 jaar oude tv-personage gezet. Mr. Roarke, nu gespeeld door Michael Peña, heeft ditmaal kwaadaardige bijbedoelingen en iedereen betaalt een tol voor zijn vervulde wens.
Onderstaande films en series gaven bekende personages ook een opvallende twist mee:
BRIGHTBURN (David Yarovesky, 2019): Superman
In BRIGHTBURN gaat het oorsprongsverhaal van Superman op de schop. Wat nou als die alien met bovenaardse krachten niet goedaardig opgroeit, maar liever iedereen van kant maakt? Een vliegend kind dat je met laserogen aanstaart kan verdomde eng zijn. En ook al verlieten veel critici de zaal teleurgesteld, BRIGHTBURN heeft ook zeker zijn schare fans. Ga hem kijken zonder al te hoge verwachtingen, want dan beleef je er de meeste lol aan.
LANCELOT DU LAC (Robert Bresson, 1974): de ridders van de Ronde Tafel
Misschien wel de meest uitgeklede versie van de Arthurlegende. De ridders van de Ronde Tafel zijn hier geen helden die de Heilige Graal zoeken, maar een stel wrede en hebberige bruten die falen in hun epische zoektocht. Daarmee staken de Fransen het komische zestal Monty Python de loef af, door hun nationale legende compleet af te breken. Beide versies steken sowieso ontzettend af bij traditionelere versies, zoals Joshua Logans musical CAMELOT (1967) en het heerlijke barokke EXCALIBUR (John Boorman, 1981). Latere hervertellingen, zoals bijvoorbeeld Antoine Fuqua’s KING ARTHUR (2004), pretendeerden misschien graag de Arthurlegende met andere ogen te bekijken, maar niemand zou ooit meer zo dicht bij de versies komen van Python en vooral Bresson uit de jaren zeventig.
THE REAL ANIMATED ADVENTURES OF DOC AND MHARTI (Justin Roiland, 2006): Dr. Emmett Brown en Marty McFly
Wist je dat RICK AND MORTY ooit begon als een protest van bedenker Justin Roiland tegen Universal Studios, omdat hij niet de draak mocht steken met Bill Cosby? Voor animatiezender 101 had Roiland in 2005 de reeks HOUSE OF COSBYS bedacht, waarin een fan zijn favoriete komiek meerdere keren kloont en er een heel huishouden mee bevolkt. Cosby stuurde zijn advocaten eropaf. Maar de animatiemaker zag het als een uitdaging: hij wilde wel eens kijken hoe ver hij kon gaan. In THE REAL ANIMATED ADVENTURES OF DOC AND MHARTI maakte hij van de beroemdste tijdreizigers uit de jaren tachtig een oude viezerik en een domoor. Maar dan met namen die net anders genoeg waren. Zenderbaas van 101 Dan Harmon vond het hilarisch en werkte het concept samen met Roiland verder uit. In 2013 zag RICK AND MORTY het levenslicht.
MISSION: IMPOSSIBLE (Brian De Palma, 1996) – Jim Phelps
Nu is de MISSION: IMPOSSIBLE-filmreeks zo ver verwijderd van zijn tv-oorsprong uit 1966 dat niemand er meer iets om geeft, maar in de jaren negentig spraken fans er schande van. Spoiler voor wie de film uit 1996 niet gezien heeft: de geliefde teamleider Jim Phelps, op tv nog vertolkt door de aimabele Peter Graves, was de schurk. Als dit niet was gebeurd in de dagen vóór effectieve internetwoede – #notmyjimphelps – hadden we misschien nooit de uitzinnige stunts van Tom Cruise van de latere delen gehad. Dat zou pas een zonde zijn geweest!
MALEFICENT (Robert Stromberg, 2014) – De boze heks
MALEFICENT is meer dan een hervertelling door de ogen van een kwaadaardig personage. De hele plot van het sprookje DOORNROOSJE / SLEEPING BEAUTY krijgt een flinke zwieper in deze remake. Angelina Jolie behoudt de duisternis van de traditionele Disney-slechterik, maar dan in de vorm van een sterke vrouw die verkeerd begrepen is en uiteindelijk alleen maar positieve invloed heeft op sprookjesprinses Aurora (formerly known as Doornroosje). Tot nu toe de meest risicovolle live action remake van the Mouse House en misschien daardoor ook het meest te genieten.
BLACK MIRROR: USS CALLISTER (Toby Haines, 2017) – Captain James T. Kirk
De kapitein van het sterrenschip Enterprise uit STAR TREK (1966) is al vaak vakkundig op de hak genomen. Maar uiteindelijk zijn de megalomane versies uit GALAXY QUEST (Dean Parisot, 1999) en Matt Groenings FUTURAMA (1999) meer een satire op acteur William Shatner zelf dan op het personage James T. Kirk. In de technofobe Netflix-reeks BLACK MIRROR krijgt het originele personage een duistere herinterpretatie. Nu heet hij Captain Robert Daly, de aanvoerder in een VR-versie van fictieve tv-serie Space Fleet. De ruimtekapitein is duidelijk de slechterik, een tiran, en dat maakt ook zijn avances naar vrouwelijke personages des te gluiperiger. Koren op de molen van acteur Jesse Plemons. Dit had de originele serie en de filmreeks van J.J. Abrams nooit aangedurfd.
SINT (Dick Maas, 2010) – Sinterklaas
Voordat de Pietendiscussie in de tweede helft van het decennium populair werd, was er de posterdiscussie rond SINT. Hierin speelt Huub Stapel een schaduwversie van de vrijgevige patroonheilige. In de V.S. hadden ze al SILENT NIGHT, DEADLY NIGHT (Charles E. Sellier Jr., 1984), SANTA CLAWS (John A. Russo, 1996) en SANTA’S SLAY (David Steiman, 2005). Nu kreeg ook Nederland zijn horrorversie van een kindervriend, verpakt in B-filmplezier. De Nederlandse koning van de romkoms, Johan Nijenhuis, vond het niet kunnen dat kinderen angst werd aangejaagd met een demonische versie van de Goedheiligman. Deze gratis publiciteit verzekerde Dick Maas van een financieel succes. Maar als je echt eens koude rillingen wilt hebben moet je vooral de Sinterklaasmusical BENNIE STOUT (2011) van Nijenhuis een bekijken.
Verder nog noemenswaardig zijn James Bond-parodie ARCHER (Adam Reed, 2009), de Messias-tegen-wil-en-dank in LIFE OF BRIAN (Terry Jones, 1979), en de op Donkey Kong gebaseerde slechterik met een klein hartje uit WRECK-IT RALPH (Rich Moore, 2012). Wat er helaas nooit is gekomen, is de verfilming van het scenario NOTTINGHAM, waarin de beroemde bandiet Robin Hood en de sheriff van Nottingham één en dezelfde persoon blijken te zijn.
Copyright: Ruud Vos. Overname uitsluitend na goedkeuring van de rechthebbende.
