Hopeloos, de discussies op feesten en partijen over al die fantastische televisieseries die je gevolgd móet hebben. Wie kan dat allemaal nog bijhouden? Bluf-TV is de redding op elk Nerdfest en, wie weet, aanleiding om toch eens een paar afleveringen te bekijken. Deze keer: “Wááááát!? Volg jij Doctor Who niet!?”
Te zien | Doctor Who is één van de langstlopende series ter wereld, en kent grofweg twee periodes: de oorspronkelijke serie die tussen 1963 en 1989 op de BBC te zien was, en de hippe reboot die vanaf 2005 wordt uitgezonden. Zo ongeveer álles is op dvd verkrijgbaar. De fans maken zich op voor de zesde Christmas Special die op 25 december op BBC 1 wordt uitgezonden.
Waar ging het ook alweer over? | De naamloze Doctor is helegaar geen dokter, maar een humanoïde alien – om precies te zijn een Time Lord van de planeet Gallifrey – die zich onderscheidt van mensen doordat hij twéé harten heeft. En, oh ja, omdat hij onsterfelijk is. Wanneer hij dodelijk gewond is regenereert hij, zodat hij – heel handig – in de loop der tijd door verschillende acteurs kon worden vertolkt. Inmiddels zijn we bij de elfde Doctor beland, Matt Smith. Met zijn TARDIS (Time and Relative Dimension in Space), een ouderwetse blauwe politietelefooncel die van binnen vele malen groter is dan van buiten, reist de Doctor door tijd en ruimte om de wereld te redden, daarin bijgestaan door zijn companion, die niet zelden jong, mooi en vrouwelijk is.
Wat maakt het zo verslavend? | Als we ons even tot de nieuwe serie beperken: de drie acteurs die daarin tot nu toe de Doctors vertolkten (naast Smith zijn dat Christopher Eccleston en David Tennant) zijn grappig en sexy én verlenen gravitas aan hun rol. En hoewel de oorspronkelijke serie ooit voor een jeugdig publiek bedoeld was (de uitzendingen zijn nog steeds vroeg op de avond), maken de uiterst slimme en vaak spannende scripts de nieuwe serie ook aantrekkelijk voor volwassenen. En laten we vooral de terugkerende vijanden van de Doctor niet vergeten. Zonder Cybermen, Daleks en – oh huiver – de Weeping Angels zou zijn universum een stuk veiliger en dus saaier zijn.
Leukste personage | De Doctor zelf natuurlijk. Een blogster: “Matt Smith is an uncoordinated housecat who pretends that he meant to do that after falling off a piece of furniture.” Hij wordt op de hielen gevolgd door companion Amy Pond (Karen Gillan), een initiatiefrijke, roodharige Schotse babe die verantwoordelijk is voor enkele van de meest gevatte dialogen met de Doctor uit de serie. De aankomende Christmas Special maakt echter plaats voor een nieuwe companion (Jenna-Louise Coleman), en de voortekenen zijn gunstig.
Meest irritante personage | De meningen zijn verdeeld. De één vindt dat comédienne Catherine Tate companion Donna in Series 4 te hysterisch en lomp neerzette, de ander vindt het personage van Martha Jones (Freema Agyeman) nogal mat, zeker vergeleken met haar voorgangster Rose (Billie Piper). Maar ook deze personages hebben hun momenten van heroïek.
Zapservice | Begin gerust met serie 1 en werk daarna gewoon de rest af. Maar wie alleen hoogtepunten wil, raden we de volgende episodes aan: The Girl in the Fireplace (serie 2), Blink (serie 3), Utopia/The Sound of Drums/Last of the Time Lords (serie 3), Silence in the Library/Forest of the Dead (serie 4) en A Good Man Goes To War/Let’s Kill Hitler (serie 6). Uit de oude reeks: Pyramids of Mars (1975, met Tom Baker als de Doctor) en City of Death (1979, eveneens met Baker, op script van Douglas Adams).
Uitspraak die altijd bijval krijgt | “People assume that time is a strict progression of cause to effect, but actually from a non-linear, non-subjective viewpoint – it’s more like a big ball of wibbly wobbly… timey wimey… stuff.” Dat weet elke rechtgeaarde Whovian.
Controversiële mening | “Wat doen weerwolven, levende doden en fascistische robots in een kinderserie? Dat kan alleen maar tot nachtmerries en bederf van het jonge brein leiden.” (Noot van de auteur: ik ben in de jaren zeventig opgegroeid met de Doctor Who van Tom Baker, en het kon me niet eng genoeg zijn.)
Pseudo-intellectueel dieper inzicht | “Goede sf en fantasy vertellen ons iets elementairs over ons leven hier en nu. Doctor Who is daarop geen uitzondering. Er wordt omgegaan met geluk, verlies en grote beslissingen over leven en dood. De tragiek van een onsterfelijke Doctor, de laatste van zijn ras, die gedoemd is om uiteindelijk in eenzaamheid het einde der tijden mee te maken, krijgt meer nadruk naarmate de serie vordert. Net ons eigen leven dus, maar dan uitgesmeerd over honderden eeuwen.”
Drankspelletje | Je zou voor elke keer dat de Daleks nu écht voorgoed vernietigd leken te zijn maar vanwege een loophole in de tijd-ruimtedimensies tóch weer opduiken, een slok kunnen nemen, maar omdat dat één keer per seizoen gebeurt zet dat geen zoden aan de dijk (probeer als alternatief een hele fles zwaar gedistilleerd). Neem daarom een slok iedere keer dat de Doctor ontspoort in schier onnavolgbare monologen of een wisecrack debiteert. Cheers, luv!
Nog meer bluf:
Bluf-TV: The Walking Dead
Bluf-TV: The Vampire Diaries
