QUARANTAINE | De deur uit? Wie wil dát nou met deze film op stapel! Sluit je komend weekend op in het donker met het bloedspannende en ontroerende I AM NOT A SERIAL KILLER.
I AM NOT A SERIAL KILLER draaide in 2017 met veel succes op het filmfestival Imagine, en won daar de MovieZone Award. Een reguliere bioscooprelease zat er niet in, en dat is zonde, want de film is een unieke seriemoordenaarsthriller; een meest empathisch portret van een sociopaat en een spannend horrorverhaal. Uit de recensie van Thierry Verhoeven:
‘Hoewel de introverte tiener John oogt als een typisch buitenbeentje in een net zo typisch Amerikaans provinciestadje, sluimert er iets onder de oppervlakte. Er zijn bij hem psychopathische trekjes gediagnosticeerd, wat leidt tot de vraag in hoeverre hij deze in de praktijk zal brengen. Zijn therapeut is optimistisch en drukt John op het hart dat hij in wezen een goed mens is. Er zijn weliswaar indicatoren voor seriemoordenaarsgedrag, maar hij heeft nog steeds zijn eigen lot in handen.
En dus probeert John zo goed mogelijk om te gaan met zijn stoornis. Wanneer hij door de lokale pestkop wordt lastiggevallen, dient hij die van repliek door op uiterst kalme toon te vertellen over zijn zelfbeheersingsmethode: wanneer hij de behoefte voelt iemand open te snijden, geeft hij de persoon in kwestie een glimlach en een compliment. De pestkop en Johns sociale omgeving beschouwen deze monoloog als een dreigement, maar de kijker kan het interpreteren als een moment dat mooi laat zien dat de mogelijk levensgevaarlijke tiener (naar omstandigheden) best goed functioneert. De titel wordt overigens nooit hardop uitgesproken, maar het is aannemelijk dat John deze tekst regelmatig in gedachten tegen zichzelf zegt in de hoop dat het waar blijkt.
Net zoals John vrij goed omgaat met zijn duistere kant, doet schrijver-regisseur Billy O’Brien (ISOLATION) dat met zijn hoofdpersoon. Diens duistere trekken worden weliswaar niet tot de alledaagsheid gebagatelliseerd, maar dat betekent evenmin dat John steeds als een monsterlijk individu in beeld moet worden gebracht (zoals in WE NEED TO TALK ABOUT KEVIN). Hij blijft in de eerste plaats gewoon een ongemakkelijke puber, wiens moordlust in de praktijk niet veel afwijkt van gebruikelijke tienerproblemen als een concentratiestoornis of een vertekend zelfbeeld. Geholpen door strak geschreven dialogen krijgt vertolker Max Records (WHERE THE WILD THINGS ARE) volop de ruimte het personage te humaniseren. Wanneer zijn woonplaats wordt opgeschrikt door enkele moorden reageert hij lekker tactloos dat het in ieder geval goed is voor het mortuarium waar hij met zijn moeder en tante werkt. Spreekt hier de potentiële seriemoordenaar of is dit simpelweg een puberale opmerking die iedere zestienjarige zou kunnen maken?’
I AM NOT A SERIAL KILLER is van vrijdag 29 mei, 19:30, tot zondag 31 mei, 23:59, gratis te zien.
